Onbekend maakt onbemind
De vooroordelen over aseksualiteit
“Al vijf jaar vrijgezel en geen seks? Dat meen je niet! Ben je al naar een dokter geweest om je hormonen na te kijken? Maar misschien heb je de juiste persoon nog niet ontmoet. Wil je dan geen kinderen? Heb je een traumatische seksuele ervaring meegemaakt als kind? Jij bent waarschijnlijk gewoon lesbisch. Ik kan je wel van gedachten doen veranderen, hoor. Het zal wel overgaan. Het is een fase. Ben je niet gewoon bang voor seks? Je hebt een goed orgasme nodig en dan komt het allemaal wel in orde. Ben je dan aangetrokken tot objecten of dieren? Masturbeer je tenminste?”
Dit zijn het soort vragen die ik krijg als ik ‘uit de kast kom’ als aseksueel. Jammer, want het zijn vooral vooroordelen die niet zo veel met mijn dagelijkse realiteit te maken hebben. Aseksualiteit is het ontbreken van seksuele aantrekkingskracht naar wie of wat dan ook. Aseksuelen kunnen fysiek wel seks met anderen hebben en masturberen, maar intrinsiek er geen behoefte aan hebben. Ook kunnen ze een fetish en/of kink hebben die lichamelijk goed aanvoelt, seksueel of niet. Net als anderen kunnen aseksuelen best kinderen en een relatie willen, of, net als anderen, dat niet willen.
De onzichtbare optie
Na een jarenlange zoektocht heb ik de geaardheid die het best bij mij past op mijn 25ste gevonden. Begin vorig jaar was ik nog overtuigd dat ik lesbisch was. Ik merkte namelijk dat ik mannen niet, net als mijn vriendinnen, seksueel aantrekkelijk vond. Ik moest dan wel lesbisch zijn. Over aseksualiteit had ik nog nooit gehoord. Je ziet de optie van aseksualiteit ook nergens. Noch op school noch in mijn familie en vriendenkring. Ik dacht dan ook dat je alleen hetero, bi- of homoseksueel kon zijn. Die ene keer dat het ´fenomeen´ in de media verschijnt, krijgt het vaak een foute uitleg. Bijvoorbeeld dat het iemand is die vies is van seks, iemand met een handicap die seks wil en het niet kan hebben of iemand in een relatie die zichzelf dwingt om seks te hebben en ongelukkig is. Ik heb ook eens op de radio een panel van ‘seksuele’ mensen gehoord die het een ‘trend’ noemden en er hartelijk om konden lachen. Iemand die masturbeerde kon volgens hen niet aseksueel zijn. Ook wordt er bij artikelen over aseksualiteit in tijdschriften vaak een foto van twee hetero blanke mensen geplaatst, die van elkaar weggedraaid liggen. Alsof er bijvoorbeeld geen andere etniciteiten zijn, geen genegenheid is of geen homoromantische aseksuelen zijn.
AVEN
Na een tijdje met mijn kersverse ‘label’ lesbienne rond te lopen, holebi- discotheken af te struinen en mij in mijn nieuwe seksualiteit door boeken, films en tv-series te verdiepen, kwam ik tot de conclusie: dit was het ook niet. Wat dan wel? Toch biseksueel? Voor seksuelen was het geen seks willen hebben, het niet seksueel zijn, geen mogelijkheid. Totdat ik op een Amerikaanse website voor lesbiennes op een antwoord stuitte van een columniste aan een lezeres die vertelde dat ze geen seks met haar vriendinnetje wilde of zich niet op die manier tot haar aangetrokken voelde. De columniste legde haar de term aseksualiteit uit en gaf de link van de AVEN website(The Asexual Visibility and Education Network) mee. Dit is een site met fora voor seksuelen en aseksuelen met uitleg over aseksualiteit en alles wat daarbij komt kijken. Eén klik op de muis en één klik in mijn hoofd: wat was ik opgelucht!
Er waren dus nog wel andere mensen die seks en seksuele aantrekkingskracht niet begrepen of aanvoelden, en het niet als prioriteit zagen! Ik heb gedurende een paar maanden de vragen en antwoorden op de fora gelezen om er zeker van te zijn dat ik bij die ‘club’ hoorde. Daarna heb ik de sprong gewaagd en mij ingeschreven bij de AVEN website. Dat is nu iets langer dan een jaar geleden. Nu ga ik er nog beter mee om dan een tijdje geleden, door alle informatie die ik heb over mijn geaardheid. Het is veel makkelijker om je te verdedigen als je je lekker in je vel voelt. De meeste mensen begrijpen het we een beetje, maar hebben tijd nodig om het echt te bevatten. Ik snap dit wel, want ik begrijp niet hoe ‘seksuele’ mensen zich voelen. Ik heb ook een paar agressieve reacties gekregen en die waren niet aangenaam. Niemand wil zich aangevallen voelen om wie hij of zij werkelijk is, en niemand zou zich moeten verbergen voor anderen uit angst voor negatieve reacties.
Geen amoebe
Tijdens de Nederlandse première van de documentaire (A)sexual heb ik vragen beantwoord over aseksualiteit, omdat ik wil dat mensen met mij kunnen praten en zien dat ik een persoon ben net als anderen en dus niet een amoebe. Ik wil gehoord worden en niet genegeerd worden, want er is niets mis met mij en hoe ik mij voel. Wij aseksuelen bestaan wél, in alle vormen en kleuren.Ook wil ik tonen dat aseksualiteit niet een tegenbeweging is tegen een maatschappij waarin ‘alles’ om seks draait. Het is meer een soort geaardheid of juist het niet hebben van één. Persoonlijk heb ik meer een probleem met hoe vrouwen als object worden beschouwd in de media dan seks(ualiteit) zelf. Ik ben tegen ‘slut-shaming’, tegen homo/bi/trans/panfobie, geloof in de fluiditeit van de geaardheid bij sommigen en vind dat iedereen zijn eigen invulling kan geven aan seks en/of seksualiteit. En dat betekent dus ook de afwezigheid ervan.
Nu draag ik mijn zwarte ring op de middenvinger van mijn rechterhand met trots, net zoals mijn armband met de kleuren van de aseksuele vlag: zwart, grijs, paars en wit. Dit zijn tekenen die we onder elkaar herkennen en dragen om onze trots te tonen. I’m out, loud & proud!
Voor meer informatie over AVEN en aseksualiteit, surf naar http://www.asexuality.org (de internationale Engelse site) of http://www.asexuality.org/du (de Nederlandse site).