Some Progress, Many Gaps
Komende week is belangrijk voor het Netwerk VN-Vrouwenverdrag. Het commité van de Verenigde Naties dat toeziet op de naleving van het Vrouwenverdrag neemt op 25 januari 2010 in Genève de schaduwrapportage van het netwerk in ontvangst. Daarop volgen besprekingen met vertegenwoordigers van zowel het netwerk als van de Nederlandse regering. Daarin komt niet alleen de vooruitgang aan de orde, maar ook het grote aantal lacunes in de implementatie van vrouwenrechten in ons land.
Nederland is een tevreden land. Tevredenheidsonderzoek is hier een gerespecteerd ambacht en er gaat bijna geen dag voorbij of de kranten melden dat onderzoek aantoont hoe tevreden wij ergens over zijn. Maar achter elk stralend gezicht dat zich koestert in de zon strekt zich een schaduw uit. Die schaduw zichtbaar te maken is een niet altijd even gewaardeerd, maar zeer nuttig karwei. Leontine Bijleveld en Linda Mans hebben dat gedaan voor de stand van zaken betreffende vrouwenrechten in Nederland.
“Overheden zijn over het algemeen geneigd de situatie op het gebied van vrouwenrechten in hun land tamelijk rooskleurig voor te stellen,” constateert mensenrechtenorganisatie Aim for Human Rights. Het CEDAW (Committee on the Elimination of Discrimination Against Women), dat toezicht uitoefent op de naleving van het VN-Vrouwenverdrag, baseert haar oordeel dan ook niet alleen op regeringsrapporten, maar biedt ook maatschappelijke organisaties gelegenheid om hun kijk op de situatie te geven en toe te lichten. Voor Nederland is dat het Netwerk VN-Vrouwenverdrag, waaraan 54 organisatie deelnemen.
Het is alweer zes jaar geleden dat minister de Geus tijdens een borrel onderuit ging met de uitspraak dat ’t met de emancipatie van vrouwen hier te lande nu wel eens klaar is. “Feminisme 3.0 of 2.0, ik vind dat ze ermee op moeten houden,” verklaarde Corinne van Duin, hoofdredacteur van Viva, vorig jaar in De Volkskrant. In hetzelfde jaar haalde Marike Stellinga de talkshows met haar boek De Mythe van het Glazen Plafond. Meer dan eens werd in het debat over de multiculturele samenleving de gelijkheid van vrouwen en mannen in stelling gebracht als iets dat “wij “ wel hebben en “zij “ niet.
Maar hoe zit het dan met die oververtegenwoordiging van alleenstaande, werkende vrouwen onder het deel van de bevolking waarop het begrip “armoede” van toepassing is? En met het geweld tegen vrouwen: 1 op 3 vrouwen heeft te maken gehad met seksueel geweld. Of met de ongelijkheid op de arbeidsmarkt? “Van alle Europese landen is Nederland één van de landen waar het beloningsverschil tussen mannen en vrouwen het grootst is. Ook zijn hier relatief weinig vrouwen op hoge posities in het bedrijfsleven en de non-profitsector. Daarnaast discrimineren veel werkgevers vrouwen wegens zwangerschap, al is dat meer dan dertig jaar wettelijk verboden. Deze vorm van discriminatie komt vaak voor, maar ontbreekt in publiekscampagnes tegen discriminatie,” meldt Leontine Bijleveld, één van de rapporteurs van het Netwerk VN-Vrouwenverdrag.
De komende week is belangrijk voor vrouwenrechten in ons land. Komende week wordt de schaduwzijde van onze nationale zelfingenomenheid belicht. Als al die organisaties die het schaduwrapport van het Netwerk VN-Vrouwenverdrag hebben opgesteld hun doel nabij komen, heeft de Nederlandse overheid de komende jaren haar verantwoordelijkheid betreffende vrouwenrechten weer helderder voor ogen. En komen al die vrouwen die per ongeluk niet wit, hoog opgeleid en best wel tevreden zijn misschien een beetje meer uit de schaduw.
Wil je op de hoogte blijven? Lees dan het hier te lezen.