Richting het einde van de pijn

Richting het einde van de pijn

Alsof iemand met een scherpe lepel al je organen uit je onderbuik aan het schrapen is. Uren lang. En dagen lang, elke maand, al een jaar of 15. Vanwege de hevige pijnen die ik elke maand ervoer, heb ik een half jaar geleden een Mirena spiraal laten plaatsen. Daarvóór heb ik diverse andere opties uitgeprobeerd. ‘Het plaatsen valt mee’, aldus de huisarts in de voorbereiding op de plaatsing, ‘lang niet alle vrouwen hebben er last van’ en ‘na een half jaar ben je waarschijnlijk bijna helemaal van de pijn af’.Ik hou me graag een beetje groot en daag mezelf graag een beetje uit, dus ik geloofde de huisarts en liet een hormoonspiraal zetten. Van tevoren had ik de pijnstiller Naproxen geslikt en tijdens het plaatsen nog een tablet extra - op aanraden van de arts. Dat het zetten veel pijn zou doen had ik wel verwacht, maar de nasleep was zoveel erger dan ik dacht. Tijdens het terugfietsen naar huis werd het me zwart voor de ogen en viel ik flauw van de pijn, de ambulance heeft me naar huis moeten brengen, ik kon niets meer. De maand erna kon ik amper lopen, activiteiten ondernemen en lag ik bijna elke dag te krampen op de bank. Er werd gesproken over ‘enkele dagen pijn’ na het zetten en ik hoop dat ik de uitzondering ben geweest, maar ‘enkele dagen’ is een veel te optimistisch vooruitzicht geweest.
Iris Wissenburg (redacteur)  •  18 jun 2025
PP  •  
Iris Wissenburg (redacteur)  •  18 jun 2025
Handjes tekort!

Handjes tekort!

In 2024 waren er zo’n 17.000 vrouwen werkzaam in de technische branche, tegen 187.000 mannelijke werkenden in die sector. Wat gebeurt hier toch? Waarom stijgt het aantal vrouwelijke studerenden wel iets, maar vallen er zoveel meiden en vrouwen uit op de technische werkvloer?
Iris Wissenburg (redacteur)  •  14 mei 2025
P&M  •  
Iris Wissenburg (redacteur)  •  14 mei 2025
Tegen je natuur in

Tegen je natuur in

Ik heb geen zin om een boos stuk te schrijven. Ik zit namelijk in een zelfgekozen (en, vind ik, geprivilegieerde) positie. Van kinds af aan voelde ik dat ik geen kinderen wilde en dat is nooit veranderd, alle opmerkingen (‘wacht maar totdat je eierstokken gaan rammelen’) ten spijt. Ik wist wel dat mijn eierstokken niet zouden gaan rammelen en dat is ook niet gebeurd, ook niet nu ik de veertig nader. En ik ben best een tijdje boos geweest op al die ooms, leidinggevenden, collega’s en vriendinnen die maar bleven zeggen dat ik later nog wel kinderen zou willen, alsof je op je 18e, 25e en zelfs 30e of 33e nog niet toerekeningsvatbaar bent. Het meest ergerde ik me aan de mensen die verkondigden dat het ‘gewoon natuurlijk’ was voor vrouwen om kinderen te willen. Ja, die mensen zijn er nog steeds, anno 2025. Alsof vrouwen irrationele diertjes zijn en mijn keuze om geen moeder te worden onnatuurlijk is. Lieverds, ik bepaal zelf wel wat natuurlijk is voor mij.
Iris Wissenburg (redacteur)  •  30 apr 2025
C  •  
Iris Wissenburg (redacteur)  •  30 apr 2025
De vrouw en de boormachine — een sprookje

De vrouw en de boormachine — een sprookje

Toen ik 37 werd, deed ik mezelf een boormachine kado. Dat had eerder gekund, maar heel rijk was ik tot dan toe niet en ik rekende gewoon op de mensen om me heen die wel zo’n ding hadden. Zo vaak heb je een boormachine toch ook niet nodig? Bovendien zijn er gelukkig veel lieve mensen die graag klussen voor een ander. Vaak zijn dat mannen, trouwens, en die (tenminste, de mannen in mijn omgeving) vinden een beetje boren nog leuk ook. Klinkt als een win-win-situatie... of niet?
Iris Wissenburg (redacteur)  •  21 mrt 2025
C  •  
Iris Wissenburg (redacteur)  •  21 mrt 2025