Naar aanleiding van dit essay van Roxane Gay zijn Rocher Koendjbiharie, hoofdredacteur Expreszo, en Aimée Dabekaussen, onze hoofdredacteur, een briefwisseling gestart. Lees hieronder de eerste brief van Rocher en lees Aimées antwoord volgende week op Expreszo!

Sprookjes: ik heb er een haat-liefdeverhouding mee.Laten we even eerlijk zijn: vrouwen komen er nogal bekaaid vanaf.

Vandaag is het Bi Visibility Day oftewel de Dag van de Biseksualiteit. De oorsprong van deze dag ligt in de VS en werd voor het eerst gevierd in 1999 tijdens een evenement van de International Lesbian and Gay Association. Bi Visibility Day is ontstaan als een reactie op alle vooroordelen over biseksualiteit, zoals “biseksuelen willen alleen maar trio’s”, “biseksuelen doen het alleen maar voor de aandacht” en “biseksuelen durven gewoon niet uit de kast te komen”. Waarom specifiek 23 september? Deze dag is gekozen omdat het in de geboortemaand valt van de bekende biseksueel Freddie Mercury van Queen. De dag wordt gevierd in de VS, Europa, Nieuw-Zeeland en Japan.

Het invoeren van de nieuwe ultrastrenge abortuswet in Texas laat zien dat vrouwenrechten zomaar weer kunnen worden ingetrokken. Terwijl redacteur Saar van der Lugt zich zorgen maakt over de abortusdiscussie die ook in Nederland woedt, gebeurt er in haar straat iets onverwachts.

‘Had je maar niet zo’n kort rokje moeten dragen. Had je maar niet zoveel gedronken. Was je maar niet alleen naar huis gelopen midden in de nacht.’ Dit zijn typische voorbeelden van victim blaming ofwel slachtofferbeschuldiging. Het is een vaak onbewuste manier om naar verklaringen van seksueel misbruik te zoeken, maar het doet meer kwaad dan je lief is. Victim blaming is een groot probleem na seksueel misbruik en geeft het slachtoffer een gevoel niet geloofd of erkend te worden. Fotografe Kayley van Rossum maakte er een indringende fotoreportage over en redacteur Willemijn interviewde haar. 

Vandaag is de Internationale Dag van de Migraine, een ziekte die vrouwen disproportioneel treft. Deze genderfactor is een van de redenen waarom migraine lange tijd niet serieus is genomen en is afgedaan als een ‘vrouwenkwaaltje’. Bestuursvoorzitter Miranda Valkenburg is zelf migrainepatiënt

Die ene oom op de familieverjaardag aanspreken op een seksistische grap, de school van je kind mailen om te vertellen dat zwarte piet anno 2021 echt niet meer bij de surprisemiddag hoort en je beste vriendin wijzen op haar privileges zijn natuurlijk ontzettend nuttige dingen om te doen.

Op een schilderij zien we een bruid, gekleed in het wit. Ze heeft ravenzwart haar met een strakke scheiding in het midden. Haar lippen, nagels en zakdoek zijn even rood als de rozen in haar haar. Ze draagt een witte sluier om haar hoofd en een gouden ketting om haar nek. Het zou een schilderij van Frida

Vrouwen streven naar een abstract schoonheidsideaal. Bij mannen gaat het niet om schoonheid, maar om hun maatschappelijke rol en status. In geen van die rollen past een rok of jurk, omdat ze per definitie een verlies van mannelijkheid betekenen. Aldus Margreet Fogteloo in 2008 in de Groene Amsterdammer.

Dat de geschiedenisboeken zo weinig melding maken van vrouwelijke helden, genieën en uitblinkers, is voor menig manspersoon een verklaring voor zijn superioriteit. Helaas voor hen: deze vrouwen waren er wel degelijk, maar zijn genegeerd, bestolen, over het hoofd gezien of domweg uit de annalen

‘Noorse beachhandbalsters weigeren bikinibroekje en krijgen fikse boete’, las ik in juli met grote verbazing in het nieuws. Er ontstond veel ophef over op sociale media, want waar gaat het nu eigenlijk om? De sportprestaties of het uiterlijk van de sportvrouw? Tegenwoordig worden stereotyperende of beperkende kledingvoorschriften steeds vaker aan de kaak gesteld door vrouwen in de sportwereld en in de media, hoewel niet altijd met succes. Discussies over het uiterlijk van vrouwelijke atleten zijn geen exclusief modern fenomeen. Al sinds de eerste vrouwen die meedoen aan professionele sport in Nederland, bestaan er ideaalbeelden van ‘vrouwelijkheid’ waaraan zij zouden moeten voldoen. Hoe dat precies zit? Ik zocht het uit.

Wanneer we gendergelijkheid in de politiek willen, moeten we de politieke cultuur veranderen. Één ingrediënt daarvoor is 50% vrouwen in politiek in elke politieke functie en een tweede belangrijk ingrediënt daarvoor is het versterken van samenwerking tussen vrouwelijke politici, zodat zij gezamenlijk de problematische elementen in die cultuur kunnen agenderen en aanpakken. Meer Vrouwen in de Politiek is bezig om women’s caucuses op te zetten en te ondersteunen op en tussen verschillende niveaus. Maar wat is een women’s caucus en wat voor verschillende vormen zijn er?