Aseksualiteit en seks als 'non-issue'

In 2012 kwam het boek Understanding Asexuality uit. Geschreven door Anthony Bogaert – een bekende expert in aseksualiteit in de academische wereld – en een van de eerste boeken over aseksualiteit voor een breed publiek, dus ook toegankelijk voor niet-academische lezers. In dit boek geeft Bogaert de volgende hypothese: aseksuele mensen delen met homoseksuelen en lesbiennes dat ze een seksuele minderheid zijn, waardoor hun seksualiteit mogelijk belangrijk is voor hun identiteit. Echter, anders dan homoseksuelen en lesbiennes zijn aseksuele mensen geen seksuele wezens, wat seks een non-issue maakt in hun leven. Hij voegt daaraan toe dat dit tot gevolg heeft dat het onwaarschijnlijk is dat seks een belangrijke rol speelt in het vormen van de identiteit van een aseksueel persoon.Als aseksueel persoon verraste deze hypothese mij, omdat ik eerder gesprekken heb gehad met aseksuele vrienden waarin het tegenovergestelde juist waar leek. In dit artikel deel ik de informatie die ik heb opgedaan tijdens mijn onderzoek over dit onderwerp. Dit onderzoek is tot stand gekomen uit een onderzoeksstage over de rol van trouw en ontrouw in romantische relaties, vanuit het perspectief van aseksuele mensen. Ik heb voor dit onderzoek meerdere mensen die zich identificeren onder de aseksualiteit paraplu geïnterviewd, waarvan ik er in dit artikel drie ga bespreken: Red, een monogaam en aseksuele witte vrouw, Sally, een polyamoureus en aseksueel wit non-binair persoon, en Amy, een genderqueer demiseksueel persoon van kleur die momenteel monogaam is. Alle drie waren tussen de 20 en 30 jaar oud.