Ilse van der Horst, achtentwintig jaar,  is geboren en getogen in Montfoort en lijsttrekker voor Progressief Akkoord Montfoort-Linschoten. Naast lijsttrekker is zij ook commissielid voor haar partij en sinds eind 2019 beleidsadviseur Duurzaamheid voor gemeente de Ronde Venen. Ik sprak Ilse over duurzaamheid en gelijkwaardigheid en hoe deze elkaar beïnvloeden: “Ik vind het belangrijk dat er niemand achterblijft in de energietransitie en we verduurzaming betaalbaar wordt voor iedereen. Want we moeten allemaal verduurzamen, maar niet iedereen kan dat makkelijk betalen of organiseren. Als raadslid wil ik ervoor zorgen dat de gemeente dit zo betaalbaar en makkelijk mogelijk maakt”, aldus Ilse. 

We zijn nog niet bekomen van Corona en The Voice, of er breekt alweer een oorlog uit. Voor wie geen carnaval viert om even de zinnen te verzetten – of voor wie juist bij moet komen van dagenlang doorzakken: LOVER heeft weer mooie en inspirerende boeken, films en artikelen voor je verzameld.Voordat

Geschiedenis is door mannen opgeschreven en structurele aandacht voor de historische rol van de vrouw ontbreekt. Vrouwengeschiedenis is dan ook zwaar onderbelicht in het Nederlandse middelbare geschiedenisonderwijs. Daar moet verandering in komen, vinden publiekshistorici Agnes Cremers en Mark Bergsma.

Het aantal vrouwelijke raadsleden daalde de afgelopen jaren: direct na de verkiezingen van 2018 was dit nog

De klimaatcrisis vergroot de ongelijkheid in de wereld en treft vooral vrouwen en meisjes. Kan ons koopgedrag de wereld een beetje groener en gelijkwaardiger maken? Ja en nee. Hoewel campagnes en reclames je anders doen vermoeden, is onze individuele invloed maar heel beperkt. LOVER legt uit waarom

Wanneer je kennismaakt met iemand, krijg je automatisch een idee van hoe je diegene gaat aanspreken. Probeer je het maar eens in te beelden. Door het zien van bepaalde gelaats- of gedragstrekken stopt jouw brein degene tegenover jou direct in een hokje. Een hokje dat sterk gekleurd is door je referentiekader.

When encountering someone, you automatically get an idea of how you will address them. Try to imagine it. By seeing certain facial or behavioral traits, your brain puts the one standing in front of you in a certain box. A box that is heavily colored by your frame of reference. That is how you know,

Kapitalisme is zo vanzelfsprekend geworden dat we niet nadenken over hoe het anders zou kunnen, terwijl dat misschien wel nodig is. Want kapitalisme ligt ten grondslag aan heel veel problemen op deze wereld.

Je zou denken dat iedereen in de rechtswereld gehoord wordt en er geen uitzonderingen worden gemaakt. Helaas, niets is minder waar. Het recht is voor iedereen gelijk, maar de toegang tot het recht is dat niet. Er is nog steeds veel genderongelijkheid, terwijl ieder mens gelijke kansen nodig heeft om tot gelijke rechten te kunnen komen. De ongelijkheid komt onder andere doordat vrouwen niet altijd de vrijheid hebben om juridische hulp in te roepen, of het niet kunnen betalen om een advocaat in te huren. Hierin speelt financiële afhankelijkheid vaak een grote rol. Sinds vorig jaar september is de Vrouwenrechtswinkel Amsterdam na veertig jaar teruggekeerd om vrouwen te helpen met gratis juridisch advies, want de roep om hulp is groot.

Dat de geschiedenisboeken zo weinig melding maken van heldhaftige, geniale en excellerende vrouwen, is voor menig manspersoon een verklaring voor zijn vermeende superioriteit. Helaas voor hen: deze vrouwen waren er wel, maar zijn genegeerd, bestolen, over het hoofd gezien of simpelweg uit de annalen

De maatschappelijke verwachtingen die men van mannen en vrouwen heeft verschillen enorm. Dit zien we nog eens uitvergroot terug bij het moederschap versus het vaderschap; twee titels voor het ouderschap die op verschillende manieren worden opgevat en gewaardeerd. Vrouwen krijgen bij het moeder-worden ineens een nieuwe berg verantwoordelijkheden cadeau, met bijhorende verwachtingen, die de vader blijkbaar gespaard blijven. En voor zaken die voor moeders als vanzelfsprekend worden beschouwd, krijgen vaders vanuit de maatschappij een staande ovatie. Daarbij is het een probleem dat moeders het opgelegde ‘cadeau’ ook aannemen. We pakken het zelfs massaal uit. Alsof de druk op moeders nog niet hoog genoeg is, verdwijnen we steeds verder naar de achtergrond in onze rol van martelares. Hoe komen we toch aan die lijdende rol en, belangrijker, hoe komen we er vanaf?

Afgelopen september startte ik met mijn eerste ‘grotemensenbaan’ en kwam ik terecht in een team waarin een groot deel al jaren meedraait. Enigszins geïntimideerd door hun fantastische cv’s en jarenlange ervaring maakte ik kennis met de wereld van Zoom-vergaderingen, ellenlange e-mailconversaties en gesprekken bij de waterkoker.