In Little Black Spiders wachten tien jonge meisjes op de zolder van een katholiek ziekenhuis ongestoord en ongezien hun bevalling af. Een idylle met een donker randje, die in beeld en geluid effectief tot leven wordt gewekt, maar die al snel verzandt in een al te uitleggerig scenario.

Modejournaliste Diana Vreeland prikkelde met haar avant-gardistische smaak, haar directheid en perfectionisme haar tijdsgenoten zowel ten goede als ten kwade. Al na de eerste minuten van Diana Vreeland: The Eye has to travel is het voor de kijker duidelijk dat de modejournaliste geen gemakkelijke dame moet zijn geweest. Lisa Immordino Vreeland, de schoonkleindochter, wil met haar debut de persoon achter het image Diana Vreeland tonen. De documentaire toont het leven van een vrijgevochten vrouw, die geen feministe wilde zijn.

Indie-veteraan Juliana Hatfield brengt voor de tweede keer een album uit die is gemaakt met inkomsten van pledgemusic.com.  Door pledgemusic.com is Hatfield in staat om muziek te maken binnen haar eigen tijd met haar eigen ideeën. Dit keer konden fans geld doneren voor een cover-album - een verzameling van persoonlijke favorieten van Hatfield – en 10% van de opbrengst werd gedoneerd aan een goed doel. Wekelijks werden de ‘pledgers’ op de hoogte gehouden van haar vorderingen. Maar levert zoiets ook een goede plaat op?

Het was een paar jaar geleden dat ik met Petra op een middag aan het lunchen was. Ik weet niet meer hoe het gesprek erop kwam, maar op een gegeven moment hadden we het over Petra’s operatie. Petra was vroeger met een mannenlichaam geboren. Dat wist ik allang, maar we hadden er nooit echt over gepraat. Ze vertelde erover en ik vroeg ineens: “Maar hoe heette je eigenlijk als man?” “En dat”, zei Petra prompt, “is dus een heel onbeleefde vraag!”

Het Canadese wonderkind Xavier Dolan pakt het in zijn derde film opnieuw groots en meeslepend aan. De stilering is adembenemend, maar helpt niet mee om het drama invoelbaar te maken.

Laat je niet door haar achternaam verwarren: Anna Von Hauswolff is een Zweedse muzikante. Deze zomer bracht ze haar tweede plaat uit, Ceremony. Von Hauswolff’s muziek bestond eerder uit elektronische partijen – keyboards, synthesizers en drummachines – waarmee ze perfect paste in het rijtje onder doem gebukte zangeressen zoals Zola Jesus. De muziek van de Zweedse muzikante was en is wel een stuk romantischer en sensueler dan de vrieskou van Jesus. Voor deze tweede plaat werden keyboards en synthesizers verruild voor kerkorgels. Een stap terug in de tijd qua instrumentkeuze, maar het levert een prachtige plaat op.

Ik woon lang genoeg in Nederland om slachtoffer te zijn van een Verlust der Muttersprache. Zeker, wanneer Nederlanders te snel met me praten begrijp ik ze nog steeds niet altijd. Of ik doe langer over mijn antwoord dan mijn gesprekspartner lief is (en dat klinkt dan niet altijd even intelligent). 

Vera Bergkamp is de hoogste nieuwkomer op de kieslijst voor D66 deze Tweede Kamerverkiezingen. Ze is scheidend voorzitter van COC Nederland en moeder der transgenders. Ja, als een heterovrouw moeder van de homo’s kan zijn kan een lesbische icoon moeder van de transgenders zijn. Het COC heeft net als de Nederlandse politiek de transgenders ontdekt in de afgelopen vijf jaar. Bergkamp heeft als voorzitter daarin het meest recent een voortrekkersrol gespeeld. Als dank is ze op twee Transgender Informatiedagen, welke jaarlijks door een ander transgendercollectief in het land georganiseerd worden, als spreker te gast geweest. Het mag wel gezegd worden dat ze een goede indruk heeft achtergelaten bij de transgenders in Nederland. Maar krijgt deze moeder der transgenders dan ook de transgenderstem dit jaar? Wordt D66 de transgenderpartij?

Het belang van kwalitatief hoog onderwijs is een populair onderwerp. Alle partijen benadrukken het belang van goed onderwijs, goede docenten en gelijke kansen. De PvdA appelleert bijvoorbeeld aan het gevoel van sociale rechtvaardigheid met de reclamespot waarin Samsom dicteert: ‘Met z’n allen het geld verdienen om goede zorg, het beste onderwijs, en sociale voorzieningen te betalen’. Fijn natuurlijk, met z’n allen het beste onderwijs betalen. Echter, op één punt blijf ik toch steeds steken. Wat is het toch met dat volharden in de maatregel tegen de langstudeerboete?

'Het komt erop aan,' daar begint het voorwoord van het CDA-verkiezingsprogramma mee. Waar komt wat op aan? 'Op 12 september gaat Nederland naar de stembus om een nieuwe Tweede Kamer te kiezen.' Ondanks dit totaal nietszeggende begin, is het verkiezingsprogramma van het Christelijk Democratisch Appèl bij vlagen idealistisch en doortastend.

In het Nieuwsuur debat van afgelopen maandag 3 september tussen Thieme (PvdD), Sap (Groenlinks) en van der Staaij (SGP) vraagt van der Staaij zich af of het thema prostitutie wel leeft in feministisch Nederland. Volgens hem zijn feministische bewegingen in Frankrijk en Zweden veel actiever bezig met het noodzakelijke ontmoedigingsbeleid, terwijl het in Nederland bij de christelijke partijen terechtkomt om te vechten tegen het voortdurende kwaad van de prostitutie.

Het verbaasde me toch enigszins toen ik het VVD verkiezingsprogamma erop nasloeg: 'De VVD wil dat onze gezondheidszorg toegankelijk blijft voor ziek en gezond, voor jong en oud en voor mensen met een hoog en met een laag inkomen.' Noem me cynisch, maar ik dacht altijd dat de VVD toch vooral een partij was voor gezond en blank Nederland, van middelbare leeftijd mét een hoog inkomen. Migranten, mensen met een laag inkomen, gehandicapten: allemaal groepen waarvan ik dacht dat ze beter niet op de VVD konden stemmen.