Aan de hand van de nieuwste vakpublicaties signaleert Birgit Mara Kaiser trends in genderstudies.

Internet is vanaf oktober de plek waar LOVER al haar kritische feministische analyses gaat delen. Is deze digitale transformatie de grootste uitdaging waar LOVER voor komt te staan? Twee redacteuren van LOVER gaan te rade bij mediakenners.

Het spreken over seksualiteit als iets dat bevrijd is in de jaren zestig, doet het wel eens vergeten: ook nu heerst er in Nederland een dominante seksuele moraal. Het huwelijk is weliswaar meer een uitzonderlijk feestje dan regel geworden, maar de sixties hebben zeker niet alle seksuele normen weggevaagd.

Het is even schrikken, maar ik blijk steeds meer in het kamp van Jan-Peter Balkenende te staan. Ik lijk langzamerhand conservatief te worden en hoor mezelf regelmatig pleiten voor beschaving en het behoud van normen en waarden. Die begrippen vul ik tamelijk breed en los in; het draait bij mij vooral

Afgelopen vrijdag verdedigde Josje Weusten in de Aula van de Universiteit van Maastricht haar proefschrift De idylle voorbij. Verbeelding van moederschap in Nederlandse literatuur, 1980 tot 2010. In haar proefschrift slaat Weusten een brug tussen Nederlandse literatuur door vrouwelijke auteurs en de Nederlandse maatschappij. Zo heeft zij zich niet enkel gebogen over het werk van Renate Dorrestein, Vonne van der Meer, Saskia Noort en Maya Rasker, ook heeft zij geanalyseerd hoe het moederschap in onder andere vrouwentijdschriften, reclames voor babyproducten en opvoedkundige boeken wordt neergezet.

Een paar dagen voor de première van de documentaire Ouwehoeren – Meet the Fokkens ontmoet ik documentairemakers Rob Schröder en Gabrielle Provaas in het huis van Schröder aan de Oude Nieuwstraat in Amsterdam. Eigenlijk is het te danken aan dat huis, waar Schröder een aantal jaar geleden ging wonen, dat deze film er gekomen is. In dit smalle straatje staan vooral Nederlandse dames achter het raam, die zich niet meer thuis voelden in het bekendere deel van de rosse buurt met de dwingende exploitanten, hordes dronken Engelse toeristen en overdadig neonlicht.

De Poolse Ewa gaat als au-pair aan de slag bij Peter en Ilse, die een zoontje hebben genaamd Stijn en in verwachting zijn van een tweede kind. Alhoewel Ewa goed is in haar werk, is er iets vreemds met haar aan de hand. Het is voor Peter en Ilse bijna onmogelijk om echt contact te hebben met Ewa, ze lijkt nauwelijks te luisteren naar wat er wordt gezegd. Naarmate de film vordert blijkt dat Ewa's starre houding wordt veroorzaakt door een groot geheim, dat ze niet met haar omgeving durft te delen.

Op donderdag 17 November, 2011, overleed onze geliefde collega Saskia Wendelmoet Poldervaart, omringd o.a. door haar zoon Nik, dochter Sally en pleegdochter Manon. De meesten onder ons wisten al bijna drie jaar dat ze ongeneeslijk ziek was. Dankzij herhaaldelijke chemo kuren en bestralingen maar vooral vanwege haar levenslust en wilskracht is Saskia de afgelopen jaren echter met beide benen in de wereld blijven staan. Ze kon nog altijd volop genieten van haar kinderen en vrienden en bleef geïnteresseerd in de wereld om haar heen. Ook het wel en wee van de politicologie afdeling en de ontwikkelingen binnen gender studies aan de Universiteit van Amsterdam bleven gedurende de laatste paar jaar een dankbaar onderwerp van gesprek.

Door onze T-shirtcampagne en de rubriek ‘This is what a feminist looks like’ weten we nu wel hoe een feminist (m/v) er uitziet, maar hoe ziet een feministisch blad er uit? En moet je eigenlijk vrouw of feminist zijn om dat vorm te geven? Het tijdschrift LOVER kent een rijke vormgevingsgeschiedenis. Die is tastbaar aanwezig als een prachtige schat – 37 jaargangen LOVER – in het archief van Aletta, instituut voor vrouwengeschiedenis. Janiek Kistemaker gaat op zoek naar de verhalen erachter.

Zaterdag heeft de politie hard opgetreden tegen vier mensen om T-shirts met de opdruk ‘Zwarte Piet is racisme’ bij de Sinterklaasintocht in Dordrecht. Op socialemedia als Facebook en Twitter is met verontwaardiging gereageerd op het optreden van de politie.

September 2008. Jonge honden Peter Sullivan, een voormalig ingenieur (Zacchary Quinto), en zijn collega Seth Bregman (Penn Badgley) zijn pas bij de afdeling  Risicomanagement van een prestigieuze verzekeringsbank komen werken. Ze worden geconfronteerd met een ontslagronde van 80% van de werknemers. Peter krijgt van de vertrekkende Eric Dale (Stanley Tucci) een risico-analyse van hun afdeling, die bij nadere uitwerking een zeker failliet van de onderneming voorspelt. De crux ligt bij het best verkochte produkt van het bedrijf: een pakket waarin hypotheken vervat zijn, die  gevaarlijk snel in waarde kunnen kelderen. Juist in dit product heeft het bedrijf het meeste geïnvesteerd. Een financiële catastrophe staat voor de deur. De analyse is nog niet geverifieerd, maar Peters melding ervan veroorzaakt een kettingreactie. De bazen worden er in oplopende hiërarchie bijgehaald. Binnen 24 uur moet er beslist worden: heft de bank zichzelf op totaal onethische wijze op of gaat ze met de rest van Wall Street ten onder?

Het was eind zomer 2011. Het nieuwe schooljaar ging bijna van start. Kinderen genoten nog van die laatste twee weken vakantie. Docenten maakten zich klaar om weer een nieuwe lichting scholieren van onderwijs te voorzien. Wim Kuiper, voorzitter van de besturenraad van christelijke scholen, introduceerde het Grote Gescheiden Onderwijs Plan. Nou ja, plan is misschien te veel gezegd. Het is inmiddels alweer meer dan twee maanden geleden en het is verdacht stil. LOVER vraagt zich af hoe het er nu voor staat met de plannen van Wim Kuiper.