Breien feministisch? De meeste mensen zullen kijken alsof ze het in Keulen horen donderen. Maar zeg 'herwaardering van vrouwenwerk' en 'anticonsumentisme' en wellicht gaat het ze een beetje dagen. De Amerikaanse feministe Debbie Stoller richtte een aantal jaar geleden een Stitch 'n Bitch-groep op, en sindsdien verspreidt het breivirus zich gestaag over de feministische goegemeente. En dan hebben we het echt niet alleen over roze babysokjes. Rinske Bijl bezocht met twee sisters in arms de eerste Nederlandse Stitch 'n Bitch-dag en sprak met Stoller in eigen persoon.

Tot en met 22 mei speelt het Noord Nederlands Toneel haar voorstelling “Elf minuten”, naar het boek van Paulo Coelho, in verschillende Nederlandse theaters. Nynke Oele ging erheen en schreef voor LOVER een boeiende recensie.

Als je er als man voor kiest om voor de kinderen te gaan zorgen, moet je wel tegen een stootje kunnen, zo ervoer Rudolf Hunnik. Collega’s, buren, de vriendjes van je kinderen: het openlijke commentaar en de stille verwarring zijn niet van de lucht. Om over de confrontatie met de moedermaffia nog maar niet te spreken.

Tijdens het derde WOMEN Inc. Festival, zaterdag 6 maart op het Amsterdamse Westergasfabriek terrein, is LOVER prominent aanwezig. De hele redactie zal er zijn om je kennis te laten maken met Nederlands meest authentieke feministische magazine. Het nieuwe nummer is uit en bij ons te krijgen voor een festivalprijsje. En de nieuwe website gaat speciaal voor deze dag voor het eerst in de lucht. Maar er is veel meer te doen in en om de LOVER stand in Zuiveringshal West.

’This is what a feminist looks like’ – de rubriek waar LOVER feministische prominenten aan het woord laat over feministische mannen. Romanschrijfster en LOVERambassadeur Renate Dorrestein stelt met haar kritisch-feministische blik een aantal van deze mannen aan ons voor.

De nekharen van menig feministe gaan er van overeind staan: de portrettering van vrouwen in hip hop en r&b. De schaars geklede dames die door de videoclip huppelen, lijken niet het verlichte boegbeeld van de volgende generatie sterke vrouwen. Des te opvallender is het om dan te moeten constateren

De tijd dat de strip een wereld van, voor én door mannen was, is definitief voorbij. De nieuwe rol van vrouwen in de graphic novel hebben het genre ‘salonfähig’ gemaakt. Boekhandels wereldwijd pronken met de hit Persepolis van de Iraans-Franse Marjane Satrapi in hun etalages. Ook in Nederland staat jong talent te trappelen in de coulissen. Klaar om het literaire toneel te veroveren.

Wie zei ook alweer dat web 2.0 stervende is? En wie dat het feminisme niet meer leeft? Goed, de internetfora zijn misschien niet het platform van een brede maatschappelijke discussie geworden en de meeste politici die een paar jaar geleden enthousiast gingen bloggen, laten het ondertussen afweten. Maar het feminisme? Als je niet hardnekkig blijft zoeken naar een massabeweging zoals de ‘Tweede Golf’, maar ervan uitgaat dat feminisme vandaag de dag alleen in meervoud – ‘feminismen’- voorkomt, dan zie je ze opeens overal, die ‘feminismen’.

Naar aanleiding van het toneelstuk ’11 minuten’ naar het boek van Paolo Coelho dat vanaf 28 februari uitgevoerd zal worden door het Noord-Nederlands Toneel, werd op maandag 22 februari in theater De Machinefabriek te Groningen een debat georganiseerd over vrouwenhandel en prostitutie. Irene Permentier doet hiervan verslag voor LOVER.

Onder de muzikale begeleiding van de miljoenen-hit op YouTube ‘Oh meisje’ van Esther Groenenberg, opende E-Quality gisteren haar bijeenkomst ‘Seksualisering en Beeldvorming: De rol van opvoeders’ in de Haagse club Het Paard van Troje. Met de vraag of gendergelijkheid mogelijk is binnen de seksuele opvoeding van jongens en meisjes in Nederland, opende Anousha Nzume de presentatie en het debat.

Stel je een man/vrouw koppel voor waarvan de vrouw beduidend langer is dan de man. Ga na wat voor associaties dat beeld oproept. Tien tegen één dat je je bevindt in het domein van de seksestereotypen. Jacqueline Louter koos dit gegeven tot onderwerp voor haar derdejaars project aan de Fotoacademie Rotterdam. Zij trok op onderzoek uit om zich een beeld te vormen van de verwachtingspatronen die hier een rol spelen en bracht haar bevindingen tot uitdrukking in drie foto’s.

Stellen die om niet-medische redenen het geslacht van hun toekomstige kind willen bepalen door middel van zaadcelselectie kunnen sinds begin februari weer terecht bij de onlangs heropende Genderkliniek. Deze kliniek sloot in 1998 haar deuren omdat de aangeboden behandeling volgens toenmalig minister van Volksgezondheid Borst in strijd was met de Nederlandse wet. De betrouwbaarheid van de methode staat ter discussie, maar nog belangrijker: kinderen worden gereduceerd tot ‘louter voorwerp van de wensen en verlangens van hun ouders’.