De eerste films die ik dit jaar zag verschilden enorm van elkaar: één was The House That Jack Built en de ander was The Favourite; Lars von Trier vs. Yorgos Lanthinos.
Al sinds 2014 biedt het Van Abbemuseum in Eindhoven ons de Positions-tentoonstellingen, waarin het werk van verschillende kunstenaars met elkaar dialoog gaan. De thema’s variëren per editie, maar de vraag hoe we onszelf positioneren in de hedendaagse wereld speelt altijd een centrale rol.
Ben je op zoek naar een podcast die je aan het denken zet, over de samenleving of juist over die mensen wiens verhaal je niet zo vaak hoort in de media? Check dan eens deze podcasts.
De oudejaarsconference en genderkwesties zijn niet altijd een goede combinatie. Vorig jaar sloeg Youp van ’t Hek de plank bijvoorbeeld behoorlijk mis. Hij liet een vrouwelijke stamgast in zijn cafésetting verzuchten dat ze zelf graag een #metoo had meegemaakt, in plaats van altijd eenzaam
Begin 2018 wenste ik ons allen veel moois toe. Ik hoopte op een politieke arena zonder Trump en Baudet, de lang geanticipeerde mannenpil en het mainstream gaan van vegetarisme en diversiteit. Nu ik de oliebollenkraam weer dagelijks moet weerstaan, lijkt het me goed om terug te blikken op 201
Vijf zeemeerminnen zitten op een rots en kijken het publiek uitdagend aan. Met hun felblauwe vissenstaarten, minuscule topjes en glitterlippenstift lijken ze de vleesgeworden verleidsters die sinds mensenheugenis de fantasie van filosofen en zeelui prikkelden. Maar schijn bedriegt. Deze hydrofeministes
In de media, in het publieke debat en in het academische discours zijn moslimvrouwen en de veronderstelde onderdrukking die zij ervaren een veelbesproken onderwerp. Het al dan niet dragen van een hoofddoek, het hebben van eigenzeggenschap en de vermeende achtergestelde positie van vrouwen zijn in die discussies hot topics. Maar hoe ervaren deze vrouwen dit zelf? En wat zou er gebeuren als we voorbij gaan aan het beperkte beeld dat de media presenteren van ‘de moslimvrouw’?