Enige tijd geleden publiceerde LOVER op het blog een interview met kunstenaar Gabrielle Le Roux door Nora Uitterlinden. Dit naar aanleiding van haar activistische kunstproject Proudly African and Transgender. Graag wil LOVER haar lezers erop attenderen dat aan de tentoonstelling van haar portretten in de OB te Amsterdam de mogelijkheid verbonden is om de kunstenaar te ontmoeten en haar te horen vertellen over hoe het is om transgender te zijn in Afrika.

Afgelopen week lanceerde het Belgische instituuut RoSa (bibliotheek, documentatiecentrum en archief voor gelijke kansen, feminisme en vrouwenstudies) een nieuwe website: gender in de klas. Daarmee wil zij onderwijzend personeel stimuleren tot het vergroten van ‘genderbewustzijn’ bij zichzelf en de leerlingen. Een lofwaardig initiatief temidden van alle geroep over feminisering van het onderwijs en een teruggrijpen op ‘natuurlijke’ mannelijke waarden en eigenschappen.

Hoe vaak is het jou al overkomen: dat je een seksistische opmerking toegevoegd kreeg van een man die meende je te moeten herinneren aan wat ‘je plaats is’ of die bezig was zijn eigen plekje op de apenrots veilig te stellen? Sinds half juli dit jaar houdt het Franse feministische netwerk Osez le feminisme een blog draaiende, waarop dagelijks anecdotes verschijnen die laten zien hoe virulent alledaags seksisme en mysogynie nog altijd zijn. Het gaat niet om het grote onrecht, maar om de kleine (en grote) vernederingen die vrouwen dagelijks incasseren. Meestal stilzwijgend – wie loopt graag het risico ook nog eens te horen te krijgen dat feministen geen gevoel voor humor hebben? -, een enkele keer gevolgd door een rake en even vileine repliek.

Als een wereldvreemde Willie Wortel die in de kelder bij zuster Clivia al jaren onverdroten werkt aan een pilletje waarmee je een slecht mens in een goed mens kunt veranderen, zo zijn wetenschappers al 35 jaar (niet al veel langer?) op zoek naar de oorzaak van homoseksualiteit. Miljoenen aan belastinggeld zijn besteed, duizenden kwartels en ratten gemaltraiteerd in een poging iets te vinden waar niemand op zit te wachten. De nieuwste aflevering van deze treurige saga blijkt een krantenkop waard, maar LOVER’s webredacteur houdt de uitkomsten tegen het licht en lanceert een nieuwe onderzoeksvraag: wat is de oorzaak van deze zinloze zoektocht?

In augustus 2007 kwam Cisca Dresselhuys in opspraak omdat zij mannen zou weren uit de redactie van Opzij. “Een man kan nooit invoelen wat de feministische levenshouding behelst,” vond zij. De redactie van LOVER denkt daar anders over, blijkens de ondertitel die het tijdschrift voert. De tweede feministische golf, waarbinnen het zo goed als ondenkbaar was dat een man als feminist zou deugen, is allang voorbij. Maar wie weet nog dat ook de eerste golf haar mannelijke aanhangers kende? Het tijdschrift Historica licht er eentje uit en legt hem langs de hedendaagse feministische meetlat.

Voor iemand die transseksueel is, is het verleden vaak een onbetaalde rekening die je op de raarste tijden en plaatsen ziet opduiken. In Prodigal Sons probeert regisseur Kimberley Reed met een deel van die rekening in het reine te komen. De documentaire sluit in haar manier van filmen zo naadloos aan bij de super 8 filmfragmenten uit de 70-er jaren, dat het lijkt alsof je als kijker naast de hoofdpersonen op de bank zit en door het familie-album bladert. Zo neem je deel aan een reis, die niet nalaat je te raken.

De komende gedrukte LOVER zal voor een belangrijk deel gewijd zijn aan de betaalde liefde, dat wil zeggen: sekswerk. Sekswerk is ook het onderwerp van een tijdelijke tentoonstelling in het Amsterdams Historisch Museum, dat het omvangrijke kunstwerk The Hoerengracht van Edward Kienholz en Nancy Reddin Kienholz naar Amsterdam heeft gehaald.

In Google Maps zul je het niet vinden en ook een ouderwets rondje googelen brengt je niet meteen op een concreet spoor, maar Queeristan betaat wel degelijk. Afgelopen weekend paste het binnen de muren van een Amsterdams kraakpand en werd het omschreven als een weekend vol discussie over ‘queer politics’, een Queer Pride March en een ‘queer party’. LOVER was er ook: één redacteur was panellid in een van de workshops, haar alter ego gaf ’s avonds een performance, een LOVER-ambassadeur presenteerde een workshop en LOVER's webredacteur was er een middag lang om indrukken te verzamelen voor deze impressie.

You won’t find it in Google Maps and googling about the old way will not get you near it, but Queeristan really does exist. Last weekend it fitted inside the walls of an Amsterdam squat and was described as a weekend of discussion about queer politics, a Queer Pride March and a queer party. LOVER was there: one of our editors served a panel discussion, her alter ego did a performance, a LOVER ambassador presented the saturday afternoon and LOVER’s web-editor watched it all to present you with an impression.

Bijna elke dag wordt er in de media melding gemaakt van weer een nieuw onderzoek naar menselijk gedrag. Verschillen daarin tussen mannen en vrouwen blijven onverminderd populair en de zoektocht naar een biologische grondslag daarvoor is nog altijd niet ten einde. Het onderzoek naar de werking van testosteron van de Zwitserse wetenschapper Christoph Eisenegger haalde zelfs twee keer de krantenkoppen. Hoe opzienbarend is het dan wel niet?

Tijdens het derde WOMEN Inc. Festival, zaterdag 6 maart op het Amsterdamse Westergasfabriek terrein, is LOVER prominent aanwezig. De hele redactie zal er zijn om je kennis te laten maken met Nederlands meest authentieke feministische magazine. Het nieuwe nummer is uit en bij ons te krijgen voor een festivalprijsje. En de nieuwe website gaat speciaal voor deze dag voor het eerst in de lucht. Maar er is veel meer te doen in en om de LOVER stand in Zuiveringshal West.

Wie zei ook alweer dat web 2.0 stervende is? En wie dat het feminisme niet meer leeft? Goed, de internetfora zijn misschien niet het platform van een brede maatschappelijke discussie geworden en de meeste politici die een paar jaar geleden enthousiast gingen bloggen, laten het ondertussen afweten. Maar het feminisme? Als je niet hardnekkig blijft zoeken naar een massabeweging zoals de ‘Tweede Golf’, maar ervan uitgaat dat feminisme vandaag de dag alleen in meervoud – ‘feminismen’- voorkomt, dan zie je ze opeens overal, die ‘feminismen’.