Nog maar kort geleden schreef ik hier over de schaduwrapportage van het Netwerk VN-Vrouwenverdrag. Misschien wel de meest opzienbarende bevinding van dit rapport was dat 1 op de 3 vrouwen in Nederland ooit slachtoffer is geweest van seksueel geweld en dat de overheid daar nog altijd niet echt beleid voor heeft ontwikkeld. Tot een vergelijkbare conclusie kwam journaliste Maria Genova, wier boek Man is stoer, vrouw is hoer. 12 jaar getrouwd met een loverboy deze week uitkwam. Mannen die stelselmatig vrouwen misbruiken en verhandelen komen daarmee haast straffeloos weg.

Komende week is belangrijk voor het Netwerk VN-Vrouwenverdrag. Het commité van de Verenigde Naties dat toeziet op de naleving van het Vrouwenverdrag neemt op 25 januari 2010 in Genève de schaduwrapportage van het netwerk in ontvangst. Daarop volgen besprekingen met vertegenwoordigers van zowel het netwerk als van de Nederlandse regering. Daarin komt niet alleen de vooruitgang aan de orde, maar ook het grote aantal lacunes in de implementatie van vrouwenrechten in ons land.

Mary Daly is overleden. Op een aantal feministische blogs uit de VS wordt haar erfenis verdeeld, met een hele grote vuilnisbak bij de hand. De mortibus nil nisi bene. Wat zal ik aan goeds over haar vertellen? Of zal ik zwijgen, om geen kwade woorden te spreken waar dat niet past? Ik sta niet, zoals veel andere feministen, bij haar in het krijt voor intellectuele of ideologische steun en inspiratie. Onder haar notoire transfobie heb ik nooit noemenswaardig geleden. Toch ben ik de afgelopen week geraakt door deze vrouw, die voor mij pas van gene zijde van het graf zichtbaar is geworden. Laat ik het daar over hebben.

Zij staan nu allemaal op het punt de pensioengerechtigde leeftijd te bereiken, de Vrouwen Nu Voor Later. Wat hen met elkaar verbindt is niet alleen hun aktivistiese verleden, maar ook hun vooruitziende blik. Al in het begin van de jaren negentig van de vorige eeuw bracht het verlangen naar een “vrolijke oude dag” een beweging op gang van, met name lesbische, vrouwen die de 50 passeerden. Door middel van het opzetten van gemeenschappelijke woonprojecten voor hun doelgroep namen zij zelf het heft in handen om een passende oudedagsvoorziening te realiseren. Uit het project kwam bovendien een buitengewoon sprankelend online beeldarchief voort, dat een belangwekkend stuk verleden toekomst geeft.

Feministen genieten de reputatie dat zij geen gevoel voor humor hebben. De Zweedse politieke partij Feministiskt initiativ bewijst dat een dergelijk gebrek juist kenmerkend is voor het vijandelijk kamp. Hun t-shirt met de leuze “Feminister har bättre sex” (Feministen hebben betere seks) maakt een storm aan lichtgeraakte reacties los.

In 2004 vond een aantal vrouwenorganisaties uit verschillende Europese landen elkaar in het besef van de noodzaak voor een nieuwe Europese feministische agenda. Onder leiding van Aletta - destijds nog het IIAV - werd het European Feminist Forum gestart. Van 2006 tot 2008 vond op de daarvoor gemaakte website een intensieve uitwisseling van ideeën plaats. Deze week publiceert Aletta de neerslag daarvan in een boek met als titel “A Herstory (2004-2008)”.

Huh? Wie denkt bij ‘pink’ niet meteen aan ‘all things GLBT’? Roze zaterdag, roze ouders, Pinq Radio, LinkinPink, Pink Triangle, Pink Panthers en ga zo maar door. Auch die rosa Welt ist bunt. Maar ‘pink stinks’?? Zit daar niet een raar luchtje aan?

Ook zonder over profetische gaven te beschikken durf ik te zeggen dat ik het nu volgende stukje van tijd tot tijd weer bovenaan het LOVER-log kan zetten. Het had er kunnen staan toen de media bol stonden van verontwaardiging over het idee dat er theaterstoelen alleen voor vrouwen zouden bestaan. Of toen onze overheid besloot inburgeringsgroepen voor vrouwen te gaan verbieden. Nu staat het er omdat de Gemeente Den Haag het gescheiden zwemmen niet langer wil toestaan. Keer op keer zijn moslimvrouwen de dupe van dubieuze voorvechters van de gelijkheid tussen mannen en vrouwen.

Onder dit motto organiseerde Transgender Netwerk Nederland zaterdag 21 november 2009 in Utrecht de vijfde Transgender Gedenkdag in Nederland. Travestieten, transseksuelen, (gender)queers, lesbo’s, feministen, ouders, biseksuelen, homo’s, vrienden en sympathisanten uit vele richtingen kwamen bij elkaar om stil te staan bij de gewelddadige dood van 160 transgenders, die het afgelopen jaar wereldwijd het leven lieten vanwege hun anders-zijn. Daarnaast werd aandacht gevraagd voor de positie van transgenders in eigen land, want daaraan valt nog veel te verbeteren.

Wie kan Marieke Stellinga tegenspreken als zij constateert dat de ambities van het merendeel van de Nederlandse vrouwen niet verder rijken dan een deeltijdbaan? En wie geeft hen ongelijk, zolang er in de privé-sfeer geen echte ruimte is voor die ambities? Maar dat het glazen plafond een mythe is en quota voor vrouwen in topfuncties onzinnig, is daarmee allerminst bewezen. Wat deze week wél bewezen is, is hoe laag dat glazen plafond op de economische faculteit van de Universiteit van Amsterdam ligt.

Dit weekend wordt voor de tweede keer de Nationale Coming Out Dag gevierd. Een betrekkelijk nieuw fenomeen dus. We waren toch al trots (Gay Pride) en we keerden ons toch al tegen homofobie (International Day Against Homofobia)? Emancipatie is nooit af en een grotere zichtbaarheid van holebi’s zal er misschien ooit toe leiden dat hetero niet langer als vanzelfsprekend de “default setting” is. Want hoe voelt dat en hoe werkt dat?

Deze maand is zowel in ons land als in België het debat over de hoofddoek weer opgelaaid. De gemoederen raakten behoorlijk verhit. Niet alleen op talloze weblogs, maar ook in de kranten en tenslotte in de Tweede Kamer, waar Wilders voorstelde belasting te gaan heffen op het dragen van een hoofddoek. De gotspe! Aan de andere kant van onze zuidgrens neemt de discussie, na het van kracht worden van een hoofddoekverbod op Antwerpse middelbare scholen, een veel urgenter vorm aan.