Queer en anarchisme zijn twee begrippen waarover tegenwoordig veel verwarring bestaat. Niemand lijkt de ware betekenis nog te kennen. Terwijl tegenwoordig de term queer enthousiast gebezigd wordt door verschillende subculturen, vaak om de individualiteit ten opzichte van de massa uit te drukken, houdt men anarchisme - een nachtmerrie van chaos en verlies van zekerheden - op een veilige afstand. Een anthologie als Queering Anarchism publiceren, waarin deze begrippen bij elkaar worden gebracht, is dan ook een opgave met veel potentie tot falen.

De 73-jarige Canadese schrijfster Margaret Atwood bezocht afgelopen maand Amsterdam ter promotie van haar nieuwste boek MaddAddam. Studente genderstudies Susanne Ferwerda bezocht een publiek interview met de schrijfster en bespreekt het feministische potentieel van de alternatieve werelden die

Het opiniestuk van Paulien Derwort in NRC waarin ze pleitte voor de terugkeer van de ‘echte man’ houdt de gemoederen nog even bezig. Dit weekend gaf Lover haar eigen Ich bin ein Feminist’. In zijn welsprekende betoog snijdt hij feilloos de kern van de discussie aan – het verschil

Afgelopen dinsdag 1 oktober verscheen in NRC een opiniestuk van Paulien Derwort waarin ze pleitte voor wat ze ‘de terugkeer van de echte man’ noemt. De complete tekst is terug te vinden via Lover’s Uitgelicht. Lover’s internetredacteur Natasja van Loon schreef een repliek. Beste

Een klein halfjaar geleden waren de borsten van Angelina Jolie plotseling wereldnieuws, toen ze haar preventieve dubbele borstamputatie in de publiciteit bracht. Op dat moment zat filmmaker Sacha Polak in de postproductie van een documentaire over haar eigen beslissing om deze ingrijpende operatie te ondergaan. Sasja Koetsier sprak met haar over haar film Nieuwe Tieten.

Op 1 oktober 2013 publiceerde NRC een interessant opiniestuk van de hand van Paulien Derwort, communication officer bij iPS. In het artikel stelt Derwort dat de emancipatie de teloorgang van de mannelijkheid in Nederland met zich meebrengt. Van metroman tot hipster: de Nederlandse man wordt steeds vrouwelijker

Op 10 oktober 2013 verschijnt Mad about the boy: het derde deel van de in de jaren 90 zo succesvolle Bridget Jones Diaries door de Britse schrijfster Helen Fielding. The Sunday Times publiceerde afgelopen weekend een voorpublicatie die Bridget-fans over de hele wereld in shock heeft gebracht. In het

Vrouwen hebben door moderne anticonceptie de vrijheid gewonnen om te kunnen vrijen wanneer ze maar willen. Sensiplan consulente Mariska Post juicht dit toe. Desondanks vraagt ze zich af wat de keerzijdes zijn van deze vrijheid. In haar derde en tevens laatste column vertelt Mariska Post meer over dit dilemma van de moderne vrouw. Ze onderzoekt of inzicht in de cyclus van de vrouw een oplossing biedt die chemische anticonceptie overbodig maakt.

Janelle Monáe is een opvallende verschijning in de mainstream popmuziek. In een genre dat tegenwoordig vooral gedefinieerd wordt door de hyperseksualiteit van schaarsgeklede popzangeressen vormt deze 'elektrische dame' in alle opzichten een verrassend tegenwicht. Altijd gekleed in verschillende variaties van een zwart-witte tuxedo met het haar in een kenmerkende pompadour verovert Monáe momenteel de hitlijsten met haar nieuwe album The Electric Lady.

Noem eens een paar prominente filosofen. Noem nu eens meer dan één bekende vrouwelijke filosoof. Een lastige opgave? Niet na het aanschaffen van Vrouwelijke filosofen: Een historisch overzicht. Dit werk is bedoeld om vrouwelijke denkers uit de marge te halen en een welverdiende plek binnen de filosofische canon te geven. In deze bespreking van het boek alvast een voorproefje.

Er lijkt zich de laatste jaren een spectaculaire coming out te voltrekken van moeders die hun kinderen langer dan een (half) jaar de borst geven. Zo prijkte er vorig jaar op de Time-cover [1] een jonge moeder met haar 3-jarige kind aan de borst. Staand, waarmee leek te worden benadrukt dat het niet

Afrikaanse vrouwen worden vaak neergezet als slachtoffers van armoede, geweld en conflict. Maar naast deze zware omstandigheden, moet getoond worden dat zij ook agents of positive change kunnen zijn vindt de Engelse organisatie Women4Africa. [1] Een van de manieren waarop ze dit willen laten zien is met de ‘Women4Africa Awards’ die jaarlijks worden uitgereikt. De Nederlands-Liberiaanse Tonia Dabwe werd hier uitgeroepen tot International African Woman of the year. Ze won deze prijs voor ‘haar’ Mineke Foundation en het goede werk dat deze stichting doet in Dabwe Town, het dorp dat haar Liberiaanse vader en Nederlandse moeder in de jaren zestig stichtten. Zij richtten onder andere een school op, bouwden bruggen en zorgden voor stromend water en elektriciteit. Maar de Liberiaanse burgeroorlog eind 1989 veranderde alles en Dabwe Town raakte verwoest.Tonia heeft een aantal jaar geleden besloten om de Mineke Foundation op te richten, vernoemd naar haar moeder die vermist raakte in de oorlog, en zo verder te gaan met het werk van haar ouders. De stichting probeert bijvoorbeeld de school weer op te bouwen en biedt vakopleidingen aan geïnteresseerden.Bij LOVER wilden we graag meer weten over Tonia Dabwe. Wie is zij? Waarom kreeg zij deze titel en wat vindt ze hiervan? Is zij ook een ‘agent of positive change'? Onze redacteur Myrthe Derksen vond het hoog tijd antwoord op deze vragen te krijgen.