Afgelopen week lanceerde het Belgische instituuut RoSa (bibliotheek, documentatiecentrum en archief voor gelijke kansen, feminisme en vrouwenstudies) een nieuwe website: gender in de klas. Daarmee wil zij onderwijzend personeel stimuleren tot het vergroten van ‘genderbewustzijn’ bij zichzelf en de leerlingen. Een lofwaardig initiatief temidden van alle geroep over feminisering van het onderwijs en een teruggrijpen op ‘natuurlijke’ mannelijke waarden en eigenschappen.

Bos en Eurlings kiezen voor hun gezin boven een politieke carrière. Een teken van een nieuwe, door vaders geleide emancipatiegolf? Veel feministen zijn wantrouwig: de introductie van papadag laat juist zien hoe onvanzelfsprekend zorgende vaders zijn. Dylan van Rijsbergen breekt een lans voor de moderne vaders en betoogt dat vrouwen deze groep mannen wel eens wat meer in hun emancipatie mogen steunen.

Hoe zinnig is het dat media zich afvragen waarom een Surinamer klassieke muziek maakt? Verandert de betekenis van een gedicht als je ontdekt dat de maker een migrant is? Garjan Sterk volgt het Nederlandse debat over het omstreden belang van de etnische identiteit van de kunstenaar.MADAME BOVARY

Hoe vaak is het jou al overkomen: dat je een seksistische opmerking toegevoegd kreeg van een man die meende je te moeten herinneren aan wat ‘je plaats is’ of die bezig was zijn eigen plekje op de apenrots veilig te stellen? Sinds half juli dit jaar houdt het Franse feministische netwerk Osez le feminisme een blog draaiende, waarop dagelijks anecdotes verschijnen die laten zien hoe virulent alledaags seksisme en mysogynie nog altijd zijn. Het gaat niet om het grote onrecht, maar om de kleine (en grote) vernederingen die vrouwen dagelijks incasseren. Meestal stilzwijgend – wie loopt graag het risico ook nog eens te horen te krijgen dat feministen geen gevoel voor humor hebben? -, een enkele keer gevolgd door een rake en even vileine repliek.

Dat was wel even schrikken op 7 juli: Sven Kockelmann, Fons de Poek, Aart Zeeman en Wouter Kurpershoek tegen een helder blauwe achtergrond. Het puikje van de Nederlandse journalistiek op A5-formaat in de krant. Zij vormen het nieuwe team van het actualiteitenprogramma Brandpunt. En Brandpunt is niet

Sportende vrouwen ondervinden veel vooroordelen. En voor zwarte sportvrouwen geldt dat in het bijzonder.

Als de jonge Marokkaanse Sofia de Hollandse Maarten ontmoet, is het liefde op het eerste gezicht. ‘Ze hadden een leuke kuise avond zonder diepgravende gesprekken. Na de film dronken ze wat, daarna zette hij haar op de tram naar huis. Sofia wilde niet dat hij haar naar huis bracht, bang dat een bekende ze samen zou zien.’

Als een wereldvreemde Willie Wortel die in de kelder bij zuster Clivia al jaren onverdroten werkt aan een pilletje waarmee je een slecht mens in een goed mens kunt veranderen, zo zijn wetenschappers al 35 jaar (niet al veel langer?) op zoek naar de oorzaak van homoseksualiteit. Miljoenen aan belastinggeld zijn besteed, duizenden kwartels en ratten gemaltraiteerd in een poging iets te vinden waar niemand op zit te wachten. De nieuwste aflevering van deze treurige saga blijkt een krantenkop waard, maar LOVER’s webredacteur houdt de uitkomsten tegen het licht en lanceert een nieuwe onderzoeksvraag: wat is de oorzaak van deze zinloze zoektocht?

Gabrielle Le Roux heeft de afgelopen jaren transgenders in verschillende Afrikaanse landen getekend. De reizende tentoonstelling Proudly African & Transgender is het resultaat. Begin dit jaar was de tentoonstelling te zien bij Amnesty International in Amsterdam 1), de afgelopen maanden in o.a. Barcelona en Istanbul, en tijdens de Amsterdamse Gay Pride zal de tentoonstelling weer in Amsterdam terugkomen. Wat maakt deze tentoonstelling zo populair?

Dat internet een beerput is van vuile reacties bleek weer toen King Betty vorige week startte met de publiciteit voor CumShots, het alternatieve speelse pornofestival tijdens Gay Pride. Organisator Dewi Vrenegoor toonde me een kijkje in de persmap. Daarin blijkt nog veel uit te leggen over vrouwelijke seksualiteit.‘Porno waar geen man aan te pas komt’, was de pakkende titel van het persbericht. Veel nieuwssites namen het dan ook over. Het bericht verscheen onder meer op de sites van Spits, Nu.nl, AD, at5 en Het laatste nieuws uit Vlaanderen. Vervolgens reageerden er eindeloos veel mensen op het ‘provoserende’ nieuws.

Van een aantal vrouwelijke filosofen uit de oudheid is de naam bekend. Hypatia leefde in de 4e eeuw NC in Egypte, in Alexandrië, een smeltkroes van culturen met de grootste bibliotheek ter wereld. Het is de tijd dat het Christendom de joodse en heidense religies verbiedt, verdrijft of uitmoordt en het Romeinse keizerrijk overneemt. De film Agora van Alejandro Amenábar (2009) neemt Hypatia als het kantelpunt in de Afro-Europese geschiedenis. Als vrouwelijk filosoof geniet ik op een warme zomeravond in het filmhuis van een vrouwelijke filosoof in de hoofdrol van een prachtige film.

In augustus 2007 kwam Cisca Dresselhuys in opspraak omdat zij mannen zou weren uit de redactie van Opzij. “Een man kan nooit invoelen wat de feministische levenshouding behelst,” vond zij. De redactie van LOVER denkt daar anders over, blijkens de ondertitel die het tijdschrift voert. De tweede feministische golf, waarbinnen het zo goed als ondenkbaar was dat een man als feminist zou deugen, is allang voorbij. Maar wie weet nog dat ook de eerste golf haar mannelijke aanhangers kende? Het tijdschrift Historica licht er eentje uit en legt hem langs de hedendaagse feministische meetlat.