‘Mevrouw, omniseksueel staat nog niet op het bord.’ Ik vraag  de dertienjarige leerling bemoedigend of ze de klas wil uitleggen wat die term betekent. Zelf heb ik namelijk geen idee.

Sociale media zorgen voor FOMO, maken ons ontevreden over ons leven en over ons lichaam. Want de ander doet het altijd beter. Tot nu toe niks nieuws, behalve dat dit soort ideeën ook spelen in community’s die eetstoornissen en ander destructief gedrag verheerlijken.

Al sinds mensenheugenis worden mensen vervolgd en onderdrukt die anders zijn dan anderen. Ze worden barbaren genoemd en dat lijkt genoeg reden te zijn om hen de meest verschrikkelijke dingen aan te doen.

Kun jij je nog herinneren wanneer je een feminist werd en hoe dat gebeurde? Deze vraag kreeg illustratrice Marloes Roskam afgelopen winter van een van haar docenten aan de ArtEZ kunstacademie in Zwolle.

Onlangs ontstond er ophef over een foto van K3. Tussen de Black Lives Matter-protesten, opiniestukken en talkshows over racisme verscheen en namelijk een foto van Hanne, Marthe en Klaasje in wat traditionele Egyptische kledij zou moeten voorstellen.

Vrouwen zijn vilein, misgunnend, roddelen en halen elkaar continu naar beneden. Allemaal vooroordelen die ons denken over vrouwen al decennia beïnvloeden, maar is dat wel terecht?

Onze premier heeft een probleem met de term ‘institutioneel racisme’. Tijdens zijn persconferentie op 3 juni 2020 vertelde hij doodleuk dat hij een hekel heeft aan sociologisch jargon.

Al zo lang ik me kan herinneren, heb ik niet de aandrang om een gezin met kinderen te stichten. Ik zou het niet per se storend vinden als het wel zou gebeuren, maar ik heb er gewoon geen behoefte aan. Vooral niet aan kinderen, daar heb ik gewoon niks mee.

Laat ik deze column beginnen met een bekentenis: ik kijk al jaren Boer zoekt Vrouw. En ondanks dat ik mij steeds meer erger aan de patriarchale structuur van het programma, zit ik nog steeds elke week klaar om “Boer zoekt Vrouw terugkijken” te googelen, omdat ik het programma op zondagavond wederom ben vergeten.

Ik maak me zorgen om de kinderen.Om álle kinderen, maar vooral om de kinderen met gescheiden ouders. De kinderen die afhankelijk zijn van omgangsregelingen om hun ouders te zien.

Hoe begon het illustreren bij jou?

Gecompliceerd, divers, en continu veranderend. Dat is niet alleen het feminisme, maar ook het jodendom en de islam