Vandaag is het Equal Pay Day. De dag waarop vrouwen in Nederland symbolisch de rest van het jaar gratis werken, omdat we gemiddeld nog steeds 10,5% minder verdienen dan mannen. Tien-komma-vijf procent. Een percentage dat leest als een tikfout, maar dat ondertussen hardnekkiger is dan een slecht excuus. Die kloof groeit niet lineair; ze groeit als een ravijn. Minder pensioen, minder carrièrekansen, minder autonomie. Minder alles, behalve verantwoordelijkheid; daar hebben vrouwen nooit op ingeleverd.Volgens de FNV lopen vrouwen door het eeuwige getreuzel rond de Wet Loontransparantie elk jaar minstens 1,9 miljard euro mis. Eén komma negen miljard. Bijna twee miljard redenen om boos te zijn, mocht iemand nog twijfelen of feminisme 'overdreven' zou zijn. Dit gaat niet over excelbestanden of beleidsnota’s. Dit gaat over levens, keuzes, vrijheid. Over respect. Over wie dat wel krijgt, en wie structureel te weinig.

In de geschiedenisboeken kom je ze niet vaak tegen, maar heldhaftige, geniale en excellerende vrouwen zijn van alle tijden. Ze zijn echter genegeerd, bestolen of simpelweg uit de annalen weggeschreven. Met de reeks Vergeten Vrouwen draagt LOVER bij aan het eerherstel dat ze verdienen. In deze editie: kunstenaressen, wetenschapsters en pioniersters in het Wilde Westen. Plus de échte grondlegster van de moderne gynaecologie.

In de afgelopen 5 jaar is er in het publieke debat meer aandacht gekomen voor de problematiek rondom grensoverschrijdend gedrag, en daarmee ook voor de bestrijding ervan. Na de moord op de 17-jarige Lisa staan femicide en de algemene veiligheid van vrouwen hoger op de politieke agenda dan ooit. Bewustwording van problematisch gedrag groeit, maar de bereidheid om in te grijpen neemt maar mondjesmaat toe. Een van de belangrijkste onderliggende vragen in dit debat is bij wie de verantwoordelijkheid ligt voor een veilige publieke ruimte — niet vanuit ethisch standpunt, maar juist vanuit de praktijk. We willen onszelf allemaal veilig voelen in de publieke ruimte, maar hoe zorgen we ervoor dat dit wordt gerealiseerd?

De liefde. Volgens menigeen het mooiste wat er bestaat. Volgens sommigen zelfs het belangrijkste. Zo iemand ben ik ook. Zoals Olivia Dean zingt in I’ve Seen It: het is overal om ons heen en brengt het beste en het slechte in ons naar boven, maar het is iets dat we allemaal kennen en verlangen

Het recht om over je eigen lichaam te beslissen, vastgelegd in artikel 11 van de Grondwet en in de mensenrechten, zou in Nederland vanzelfsprekend moeten zijn. Zwangerschapsbeëindiging valt in Nederland echter nog altijd onder het strafrecht. Deze is alleen gedoogd in klinieken met een speciale vergunning en na een indringend gesprek met de zwangere.

Kandidaat-Kamerlid Wimar Bolhuis had mentaal al een stoel in de Tweede Kamer geclaimd, maar het bleef… denkbeeldig. Op LinkedIn schrijft hij over zijn teleurstelling. Als achttiende op de kieslijst van GroenLinks-PvdA, die twintig zetels behaalde, leek zijn entree slechts een formaliteit. Toch

In 2012 kwam het boek Understanding Asexuality uit. Geschreven door Anthony Bogaert – een bekende expert in aseksualiteit in de academische wereld – en een van de eerste boeken over aseksualiteit voor een breed publiek, dus ook toegankelijk voor niet-academische lezers. In dit boek geeft Bogaert de volgende hypothese: aseksuele mensen delen met homoseksuelen en lesbiennes dat ze een seksuele minderheid zijn, waardoor hun seksualiteit mogelijk belangrijk is voor hun identiteit. Echter, anders dan homoseksuelen en lesbiennes zijn aseksuele mensen geen seksuele wezens, wat seks een non-issue maakt in hun leven. Hij voegt daaraan toe dat dit tot gevolg heeft dat het onwaarschijnlijk is dat seks een belangrijke rol speelt in het vormen van de identiteit van een aseksueel persoon.Als aseksueel persoon verraste deze hypothese mij, omdat ik eerder gesprekken heb gehad met aseksuele vrienden waarin het tegenovergestelde juist waar leek. In dit artikel deel ik de informatie die ik heb opgedaan tijdens mijn onderzoek over dit onderwerp. Dit onderzoek is tot stand gekomen uit een onderzoeksstage over de rol van trouw en ontrouw in romantische relaties, vanuit het perspectief van aseksuele mensen. Ik heb voor dit onderzoek meerdere mensen die zich identificeren onder de aseksualiteit paraplu geïnterviewd, waarvan ik er in dit artikel drie ga bespreken: Red, een monogaam en aseksuele witte vrouw, Sally, een polyamoureus en aseksueel wit non-binair persoon, en Amy, een genderqueer demiseksueel persoon van kleur die momenteel monogaam is. Alle drie waren tussen de 20 en 30 jaar oud.

In de reeks Muzikale Vrouwen met een Boodschap portretteert LOVER bekende of minder bekende muzikantes. In deze editie maak je kennis met Amerikaans singer-songwriter Laura Veirs.

Bij feminisme denk je wellicht niet meteen aan veganisme. Toch is er een verband. Beide gaan immers uit van het principe van gelijkwaardigheid en bestrijden superioriteit van de ene groep over de andere. Daarnaast is een vegan levensstijl minder milieubelastend, en ook dat is een feministisch thema.

When queer rights become a weapon Every time I watch content online made by queer people openly supporting Palestine, I find the most infuriating, disgusting comment: Do you know what they would do to you in Gaza? And I am always appalled by how racism gets packaged as a tool to defend LGBTQIA+ rights.

Het was een ontroerende en stimulerende avond in Pakhuis de Zwijger, tijdens een samenkomst die in het teken stond van Jantine Jongebloeds nieuwe boek Over abortus. Naast deskundige sprekers namen ook vrouwen met persoonlijke ervaringen het woord om het publiek deelgenoot te maken van hun vaak complexe en kwetsbare getuigenissen. Soms nam een luchtige grap de brok in de keel weg, dan weer lieten de sprekers juist een lange stilte vallen om ruimte te geven aan verdriet, twijfels of opluchting. Eén vrouw vertelde hoe zij zichzelf altijd als een “oermoeder” had gezien, maar uiteindelijk tóch koos voor een abortus—en dat juist die keuze voor haar klopte. De verstrekkende complexiteit van abortus wordt ook door wetenschappers geobserveerd. Recent onderzoek laat zien dat besluitvorming rondom abortus vrijwel nooit louter een rationele afweging is, maar altijd een samenspel vormt van persoonlijke omstandigheden, maatschappelijke context, relationele dynamieken, morele afwegingen en uiteenlopende emoties zoals opluchting, twijfel, angst of verdriet.

Het afgelopen kabinet laat een spoor van schade achter dat niet eenvoudig te herstellen is. Politiek Den Haag was opnieuw een soap: ministers die elkaar tegenspreken en ruzie maken op X, terwijl hun werk blijft liggen. Daarnaast blijkt uit het onderzoek van Investico voor De Groene Amsterdammer dat beleid systematisch werd afgebroken – van onderwijs tot emancipatie, van klimaat tot ontwikkelingshulp. En dan verbaasd zijn dat mensen het vertrouwen in de politiek verliezen.