In Nederland ben ik redelijk gewend aan vrouwelijk schoon om me heen. Zelden voel ik de behoefte om mijn hoofd mee te draaien met een passerende aantrekkelijke vrouw, of om haar na te staren. Hier in  Saoedi-Arabië betrap ik mezelf echter steeds vaker op het aanstaren van een vrouw. Maar

Heerlijk. Een nieuw boek van J.K. Rowling. Ik ben een liefhebber van Harry Potter en als Een goede raad (The Casual Vacancy) in februari wordt aangekondigd begint de voorpret. De reacties van de pers op het verschijnen van haar eerste boek voor volwassenen zijn divers. Toch is er gemakkelijk een gemene

De lezers van Lover die bekend zijn met het academische feministische landschap weten dat theoretische trends daar elkaar meestal vrij snel opvolgen: terwijl we in de jaren ’90 tijdens de ‘Linguistic Turn’ nog werden geconfronteerd met het allesoverheersende genderperformatieve gedachtegoed van Judith Butler, lijkt deze wending nu plaats te maken voor iets nieuws. De zogenaamde ‘Material Turn’, of de ‘new materialism’ trend – waarbij ‘new’ verrassend genoeg niet de noviteit van deze trend in de verf zet, maar eerder verwijst naar het affirmeren en herwerken van voorgaande filosofische tradities – is populairder dan ooit. Hoewel dit gedachtegoed nu centraal staat in zowat alle academische domeinen, zoals wijsbegeerte, feministische theorie en wetenschapsstudies, blijkt dit nieuw-materialistische gedachtegoed – net door z’n veelzijdigheid – toch moeilijk te omschrijven.

Michael Haneke, bekend van Das Weisse Band (2009) en Caché (2005), verkent  met zijn laatste film Amour een ondervertegenwoordigd genre: wat als je oud, zwak en hulpbehoevend bent en nog steeds van elkaar houdt?

Woensdagochtend weten we eindelijk wie de 45ste president van de Verenigde Staten wordt. Hoewel de strijd om het presidentschap nog steeds een exclusief mannelijke aangelegenheid is – iets wat niet meteen zal veranderen nu duidelijk wordt dat Minister van Buitenlandse Zaken Hillary Rodham Clinton de Amerikaanse politiek binnenkort vaarwel zegt – is het niettemin toch de vrouwelijke stem die doorslaggevend zal zijn tijdens deze verkiezingen. De stemkeuze van vrouwen en minderheden bepaalde alvast de overwinning van Barack Obama in de race naar het Witte Huis in 2008. Hij kon namelijk rekenen op zo’n drieënvijftig procent van de vrouwelijke kiezers, in combinatie met een grote Afro-Amerikaanse achterban. Aangezien de keuze van etnische minderheden voor democratische kandidaten redelijk voor de hand liggend was en nog steeds is in het raciaal verdeelde Amerika, draaien de huidige presidentiële campagnes van zowel Barack Obama als Mitt Romney op dit moment voornamelijk om het paaien van (welbepaalde) vrouwelijke kiezers. Al heeft het wel tot het tweede presidentiële debat geduurd vooraleer Obama en Romney ook echt gendergerelateerde kwesties aanhaalden. Niettemin blijkt de vrouwelijke kiezer momenteel oppermachtig te zijn in het kiesproces, en dit is, gezien de erbarmelijke evolutie van vrouwenrechten en de huidige War on Women in de VS, best wel ironisch.

Hierbij het tweede deel van het feministische opiniestuk van Evelien Geerts over de Amerikaanse presidentsverkiezingen.

In de wereld van muziekcritici heeft men het vaak over de derde album-regel: de derde langspeler blijkt namelijk allesbepalend te zijn voor de verdere muzikale ontwikkeling van een artiest of band. Het kan grofweg twee kanten uitgaan: of het eerdere succes wordt geprolongeerd en de artiest groeit uit tot een gevestigde naam, of het komt gewoon nooit meer goed. De Britse singer-songwriter Natasha Khan –bij het publiek beter gekend als Bat for Lashes– staat momenteel ook voor zo’n tweesprong nu haar derde album The Haunted Man verschenen is.

Is het maken van onderscheid tussen mannen en vrouwen in de gezondheidszorg discriminerend, of moeten we het van een andere kant bekijken en hebben vrouwen júist recht op een andere behandeling dan mannen? Maaike Muntinga doet voor LOVER verslag van een congres én legt uit wat seksespecifieke

Gold Dust, de dertiende plaat van de Amerikaanse singer-songwriter en pianiste Tori Amos wordt door Amos zelf omschreven als een “bloemrijke lezing” van haar carrière als roodharige pianospelende furie en feministische provocateur. Naar aanleiding van het 20-jarige bestaan van haar

Een wereld valt uiteen (Things Fall Apart) (1958), het literaire debuut van de Nigeriaan Chinua Achebe wordt algemeen beschouwd als zijn meesterwerk. Een van de onbekendere vervolgen die Achebe op deze roman schreef is Pijl van God. Het boek beschrijft wat de Britse kolonisatie in een kleine Nigeriaanse

In het boek Vrouw zijn, hoe doe je dat? schrijft Caitlin Moran dat “de sterrencultuur het forum [is] waarop we tegenwoordig het leven, de rol en de ambitie van vrouwen onderzoeken en bespreken. (…) Daarom is het voor elke zichzelf respecterende moderne feministe van belang om de roddels over de sterren van de A-lijst te volgen: dat is de voornaamste bron voor de huidige beeldvorming van vrouwen.” LOVER wil als ´zichzelf respecterend modern feministisch´ online magazine niet achter blijven. Marija Scheeve schrijft daarom over de sterrencultuur. Niet over de levensdrama’s en diverse persoonlijkheden, maar over beeldvorming. Deze eerste column beschrijft het etaleren van het moederschap.

Pop Art is ongetwijfeld een van de bekendste kunststromingen, maar in Museum het Valkhof in Nijmegen geen aandacht voor de eeuwige soepblikken van Warhol of strips van Lichtenstein. Deze tentoonstelling is gewijd aan de Europese tak van de Pop Art en laat met het werk van ruim vijftig kunstenaars zien