Ineens was daar eind 2011 dat nummer 'Video Games' van Lana Del Rey. Met minimale begeleiding gaf Lana Del Rey ons een liedje dat je direct meezuigt in een schimmig, Amerikaans landschap, waar rijkdom is vergaan en de toekomst onzeker is. Nee, Lana Del Rey is geen protestzangeres - maar met haar debuut album Born To Die heeft ze wel een plaat afgeleverd die een soort soundtrack lijkt te leveren bij de staat van de wereld waarin we ons nu begeven. Verval, berusting, verdriet, liefde en hoop – een algehele malaise of het begin van een nieuw tijdperk? Ook met Lana Del Rey weten we niet welke kant het opgaat.

In 1976 verscheen Robinson, de eerste roman van Doeschka Meijsing. Aan het eind van het verhaal loopt het meisje Robinson de leeszaal uit, het plein met de muziektent op: “En op hetzelfde moment dat alles op de marsmuziek in beweging kwam, was het Robinson of dat koperen plein wegliep van haar,

 Misschien is het toeval, maar ik zag op het IFFR meerdere films over zussen.   Allereerst Le Reste du Monde (Damien Odoul, 2012, Frankrijk). Het is wonderlijk om te zien hoe Eve probeert te vertellen wat er in haar leven aan de hand is, haar vriendje pleegt plotseling zelfmoord en zij blijkt

Vandaag drie films waarin een man de hoofdrol speelt. The Hunter, Stilleben en Skoonheid. Drie compleet verschillende onderwerpen en drie verschillende mannen, maar toch pak ik ze graag even bij elkaar. In The Hunter (Daniel Nettheim, 2011, Australië), de slotfilm van het festival volgen we Martin,

Deze week komt er een nieuwe film uit over de beroemde actrice Marilyn Monroe (1926-1962). Haar verhaal is bekender dan haar films zijn – sterker nog, er zijn nogal wat Monroe-liefhebbers die zelfs nog nooit haar films hebben gezien. Dat is jammer, want Monroe was zeker een groot komisch talent (Some like it Hot, 1959), maar ze kon ook zwaarder rollen goed aan (The Misfits, 1961). Toch heeft het verhaal over de medicijnverslaving, de schoonheid en de verhouding met president Kennedy de overhand gekregen. Films en tv series als Norma Jean and Marilyn (1996) of Blonde (2001) Marilyn Monroe als sekssybool, Marilyn Monroe als getormenteerde ziel. Zou My Week with Marilyn daar nou echt iets aan toevoegen?

Van alle landen in Europa lijkt feminisme in Nederland het minst te leven. Hoe dat komt, daar ben ik nog niet achter. Het is niet zo dat feminisme alleen leeft in landen waar de situatie van vrouwen nog erg ongelijk is. In Zweden en IJsland, die het qua emancipatie een stuk beter doen dan Nederland, is het ´alive and kicking´.

Het is een raar meisje, Marina. Haar geheel eigen kijk op de wereld kan ze maar met twee mensen delen: met haar beste vriendin Bella en met haar vader, die haar eigenlijk ziet als zijn beste vriend. Omdat haar vader terminaal ziek is, en haar moeder al jaren dood, nadert het moment dat Marina zelfstandig de wereld tegemoet gaat treden. Maar hoe doe je dat? Met haar vader, een zachtaardig soort misantroop, kijkt ze het liefste naar natuurfilms van David Attenborough ('Sir Attenberg'), waaruit ze vervolgens allerlei diergeluiden nabootsen. Het is duidelijk dat ze van huis uit aanzienlijk minder goed is voorbereid op contact met soortgenoten. Vooral haar seksuele ontwikkeling lijkt er een beetje bij ingeschoten.

De Birmese activiste Aung San Suu Kyi (1945) kreeg in 1991 de Nobelprijs voor de vrede. Als leidster van een democratische beweging heeft ze decennialang een land geïnspireerd, internationaal werd ze een icoon voor democratie. En nu heeft actiefilmregisseur Luc Besson een film over haar gemaakt

Het is natuurlijk een jongeren programma: KRO’s Uit de Kast. Gepresenteerd door Arie Boomsma –die man waarmee alle vrouwen en homo’s willen weglopen en de rest van de bevolking graag een biertje mee wil drinken – krijgen we wekelijks een coming out te zien van een jonge lesbienne of homo. Het eerste seizoen werd ik wekelijks zó geïrriteerd door Boomsma’s lach, de akoestische, instrumentale gitaarmuziek op de achtergrond en de goede bedoelingen die als kwijl van het tv-scherm afdropen, dat ik er geen blog aan wilde wijden. Nu het programma zijn tweede seizoen ingaat, doe ik toch maar een poging.

In begin van 2012 komen er vanuit het niets twee albums uit van zangeressen die nagenoeg onbekend zijn hier: Kathleen Edwards en Laura Gibson. Beide zangeressen komen uit Noord-Amerika en verwerken allebei een soort traditionele Amerikaanse muziek in hun werk. Bij Edwards neigt dat meer richting country en blues, terwijl Gibson Americana en folk invloeden niet schuwt. Het zijn muzieksoorten die niet echt een grote markt kennen in Europa, maar dat zal deze mensen misschien niet veel uitmaken. Allebei hebben ze over een tijdsbestek van vijf jaar minstens vijf albums uitgebracht. Het gaat goed met hen.

Terwijl de wereld geteisterd wordt door een onbekend virus, beleven een kok en een epidemioloog een hevige gepassioneerde verliefdheid. Laten we wel wezen, dat klinkt als een draak van een film. In Hollywood zou dit plot zeker geleid hebben tot een helikopterevacuaties boven Manhattan en een race tegen de klok om de aarde te redden. De (bijzonder aantrekkelijke) epidemioloog heeft als enige door wat er werkelijk aan de hand is, maar voordat de autoriteiten hem geloven is het bijna te laat.

“Al vijf jaar vrijgezel en geen seks? Dat meen je niet! Ben je al naar een dokter geweest om je hormonen na te kijken? Maar misschien heb je de juiste persoon nog niet ontmoet. Wil je dan geen kinderen? Heb je een traumatische seksuele ervaring meegemaakt als kind? Jij bent waarschijnlijk gewoon lesbisch. Ik kan je wel van gedachten doen veranderen, hoor. Het zal wel overgaan. Het is een fase. Ben je niet gewoon bang voor seks? Je hebt een goed orgasme nodig en dan komt het allemaal wel in orde. Ben je dan aangetrokken tot objecten of dieren? Masturbeer je tenminste?”