Alle nare dingen zijn tijdelijk, daarna wordt het beter, toch?!?Our pussies ain’t for grabbing, seksisme, afschaffing van het abortusrecht en belasting op producten die gewoon een eerste levensbehoeften zijn voor vrouwen.
Mijn bankstel zou aan gort gesprongen worden, een lawine aan puberale hormonen zou over mij heen rollen, de katten zouden van slag zijn, de melk zuur en de ramen uit hun sponningen.
Als een vrouw de behoefte aan ruwe, onderdanige seks uitspreekt, wordt dat meestal gezien als bijdrage aan de instandhouding van machtsstructuren. Maar is dat wel terecht?
Soft, round and curvy: a part that pops out in my silhouet. A source of irritation. Container of food, wrapping my vital organs. My belly, occasionally somewhat of a mystery to me, a mystery that I carry around and would sometimes like to get rid of.
Ieder jaar, vlak na de Kerst en nog net voor de jaarwisseling, vliegen de nieuwsoverzichten je om de oren. Er is natuurlijk niets mis met wat retrospectie: het helpt zaken in perspectief te plaatsen en zorgt ervoor dat (soms) fouten uit het verleden niet herhaald worden. Maar als feminist en idealist denk ik ook na over een betere toekomst.
Als je nog nooit van Hermina (1905-1998) en Otto Huiswoud (1893-1961) hebt gehoord, dan is dat niet vreemd. Tot voor kort lag hun geschiedenis verborgen op een zolderkamer van Vereniging Ons Suriname (VOS).
Het zal rond de feestdagen geweest zijn, want ik had een schattig kerstboompje in de vensterbank staan. Al vond ik mezelf heel wat, eigenlijk was ik nog maar een kind. Zeventien jaar oud en net op kamers.Een vriendin belde: Zeg, heb jij plek voor een jochie? Het is maar voor een nacht.