Een klein halfjaar geleden waren de borsten van Angelina Jolie plotseling wereldnieuws, toen ze haar preventieve dubbele borstamputatie in de publiciteit bracht. Op dat moment zat filmmaker Sacha Polak in de postproductie van een documentaire over haar eigen beslissing om deze ingrijpende operatie te ondergaan. Sasja Koetsier sprak met haar over haar film Nieuwe Tieten.

In Little Black Spiders wachten tien jonge meisjes op de zolder van een katholiek ziekenhuis ongestoord en ongezien hun bevalling af. Een idylle met een donker randje, die in beeld en geluid effectief tot leven wordt gewekt, maar die al snel verzandt in een al te uitleggerig scenario.

Het Canadese wonderkind Xavier Dolan pakt het in zijn derde film opnieuw groots en meeslepend aan. De stilering is adembenemend, maar helpt niet mee om het drama invoelbaar te maken.

Je staat er meestal niet bij stil wanneer je een modereportage openslaat: waar komen die puntgave modellen vandaan, en hoe oud zijn ze eigenlijk? De film Girl Model laat zien wat er werkelijk schuilgaat achter de schone schijn van de glossy magazines.

In de ogen van een buitenlands publiek moet de Nederlandse filmwereld op dit moment haast uitsluitend bevolkt zijn met vrouwelijke makers, die het dringend willen hebben over (vrouwelijke) seksualiteit en de donkere kant van relaties. Hoe verschillend de films van makers als Nanouk Leopold, Esther Rots en Urszula Antoniak ook zijn, ze delen een fascinatie voor ondoorgrondelijke vrouwen die hun meest intieme gevoelens het liefste in volstrekte anonimiteit verkennen. Wat ze verder gemeen hebben, is dat hun compromisloze aanpak alom interesse en waardering wekt op internationale festivals zoals Berlijn, Locarno en Cannes. Het visitekaartje van de Nederlandse film draagt vandaag de dag een uitgesproken vrouwelijk handschrift.

In zijn nieuwste film duikt David Cronenberg – die doorgaans graag de donkerste krochten van de ziel verkent – in de vroege geschiedenis van de psychoanalyse. Maar brengt hij ook iets opzienbarends aan de oppervlakte?

Het is een raar meisje, Marina. Haar geheel eigen kijk op de wereld kan ze maar met twee mensen delen: met haar beste vriendin Bella en met haar vader, die haar eigenlijk ziet als zijn beste vriend. Omdat haar vader terminaal ziek is, en haar moeder al jaren dood, nadert het moment dat Marina zelfstandig de wereld tegemoet gaat treden. Maar hoe doe je dat? Met haar vader, een zachtaardig soort misantroop, kijkt ze het liefste naar natuurfilms van David Attenborough ('Sir Attenberg'), waaruit ze vervolgens allerlei diergeluiden nabootsen. Het is duidelijk dat ze van huis uit aanzienlijk minder goed is voorbereid op contact met soortgenoten. Vooral haar seksuele ontwikkeling lijkt er een beetje bij ingeschoten.

Eind vorig jaar kwam het laatste seizoen van de weergaloze tv-serie Six Feet Under op de Nederlandse televisie ten einde. Ondanks het onaantrekkelijke uitzendtijdstip, vaak tegen middernacht op doordeweekse dagen, hield de doodgraversfamilie Fisher een trouwe schare fans aan de buis gekluisterd. Nu Alan Ball, scenarist, regisseur en producent van deze serie voor het eerst met een eigen film komt (overigens schreef hij ook al het Oscarwinnende scenario voor American Beauty), moet elke fan (en iedereen die zich daartoe wil laten overtuigen) dan ook hard hollend naar de bioscoop.