Coming out day: vieren of in hokjes worden geforceerd?

Jij ziet mij wel, maar door een gebroken spiegel waarvan de ik stukjes nog terug in elkaar moet zetten: en ik weet niet hoe. Ik neem deze ruimte in, maar wel maar half. Ik kan het niet plaatsen, en dat terwijl het voelt als een groot deel van mij, van wie ik ben. Ik heb al mijn emoties opgespaard, maar is dat de moeite van uit de kast komen wel waard?