Afgelopen week is Valentijnsdag voorbijgekomen. Van allerlei kanten werd men in Nederland weer opgeroepen om haar of zijn geliefde toch vooral een speciaal cadeau te geven: op z’n minst een kaartje, maar het liefst iets met chocolade; een speciaal diner; of zelfs een weekend weg. Hoewel ik er niet bij was, kan ik me goed voorstellen hoe het er uit moet hebben gezien: overal ongeloofwaardige afbeeldingen van intens verliefde stellen, veel te veel rood in het straatbeeld en altijd die discussie over wat voor onzin het toch eigenlijk is –  als je van iemand houdt dan kun je dat toch elke dag wel melden? Dat vinden ze hier in Riyad dus ook, althans officieel.

Heartthrob – de zevende studioplaat van de Canadese indierockers Tegan en Sara Quin – is alweer een schot in de roos: hoewel vele Tegan and Sara-fans geschrokken moeten zijn toen ze het ontzettend dansbare Closer, de eerste single uit dit album, voor het eerst hoorden, is Heartthrob ondanks zijn gepolijste en poppy sound, toch een sterk indiealbum.  

Bij menigeen ligt de brute moord op een studente in New Delhi nog vers in het geheugen. De details van het delict lieten namelijk niemand onberoerd. Ook de recente verkrachting in Afghanistan is niet te vergeten; het slachtoffer dat nu een gedwongen huwelijk met haar geweldspleger moet aangaan. Hetzelfde geldt voor het groeiend aantal seksuele aanvallen tegen Egyptische vrouwen op het Tahrirplein. Het moge duidelijk zijn: het internationaal geweld tegen vrouwen is aanhoudend, en dat mag men niet langer met lede ogen aanzien. Dat vindt ook de 31-jarige Esther Arends. Geïnspireerd door het globale initiatief van One Billion Rising, organiseert de choreografe Rotterdam RISE. Op 14 februari staat het Schouwburgplein in Rotterdam in het teken van vrouwen, geweld en onderdrukking maar ook van dans, muziek én een feestje. Arends: “Het is niet dat we het geweld tegen vrouwen gaan vieren. For god sake. No!”

LOVER sprak afgelopen week met Rosemarie Buikema, professor Kunst, Cultuur en Diversiteit en voorzitster van het Graduate Gender Programme aan de Universiteit Utrecht, over haar nieuwe functie als galerijhoudster. LOVER was namelijk erg nieuwsgierig naar de activistische en feministische beweegredenen van Rosemarie Buikema om een kunstgalerie in het hartje van Amsterdam over te nemen. In het interview dat volgt, worden we geconfronteerd met de problematische staat waarin de Nederlandse kunsten zich momenteel bevinden, en met de intenties van Rosemarie om deze situatie te veranderen.

De institutionalisering van genderstudies in België hinkt sterk achterop in vergelijking met andere Europese landen, zoveel is al langer bekend. Zeker wanneer we de vergelijking maken met Nederland, waar ondanks de universitaire besparingsdwang nog steeds bachelor-, master- en doctoraatsprogramma’s in genderstudies worden aangeboden, komt België met zijn studieaanbod dat slechts bestaat uit een aantal losse gendergerelateerde vakken, er bekaaid vanaf. [1] De voorbije dertig jaar konden de Belgische genderstudies alleen maar overleven dankzij de tomeloze (en vaak volledig vrijwillige) inzet van feministisch geïnspireerde individuen en organisaties.

Alweer de laatste dag Internationaal Film Festival Rotterdam voor mij, maar je kunt ook van 't weekend films kijken en festivalsfeer snuiven in het centrum van Rotterdam.

Na een aantal dagen op het Film Festival Rotterdam heb ik weer een paar favorieten voor je.

Het Film Festival Rotterdam is op volle gang, maar je hebt nog tot en met zaterdag 2 februari de tijd om wat van de films, de sfeer en de vele nevenactiviteiten mee te pikken. Hier een paar tips, de komende dagen volgen er meer!

In ons laatste deel over feminisme en internet, een stuk over Facebook en feminisme in Brazilië. Facebook brengt vrouwen bij elkaar bij haar, maar is het ook genoeg om ze bij elkaar te houden? Anne-Marie Verhagen interviewt Marcella Moreaux, een jonge feministe die het allemaal beu is.‘Een feministe is kwaad. Sterker nog, ze is woedend. Ze kent haar eigenwaarde en wordt ziek van de seksistische grapjes die ze dag in dag uit te horen krijgt.’ Marcella Moreauxs ogen schitteren en om haar woorden kracht bij te zetten steekt ze een gebalde vuist in de lucht.

Het is al vaker gezegd: de radio is overgenomen door Youtube. De meeste jongeren halen hier nieuwe muziek vandaan. Maar wie op Youtube speurt, komt ook veel fan-filmpjes tegen. Beelden aan elkaar geplakt en ondersteund door een liedje - het lijkt een niet erg creatief produkt van een puberale obsessie. Het is nu eenmaal makkelijk om tegenwoordig je eigen Youtube filmpje te maken Dat dit soort knip-en-plak werk ook kan worden gebruikt om feministische kritiek te uiten, dat is minder bekend. Het heet vidding, het is online overal te vinden en Connie Veugen legt uit over het hoe en wat in deel 2 over internet en feminisme!

Ze zijn er overal online: onsympathieke reaguurders die hun gedachtegoed als ongewenste graffiti achterlaten op online fora. Ze zijn vaak anoniem, maar identificeren zich vaak als man. Wat moet je ermee? In ons eerste deel over feminisme en de online wereld, laat Heike Vis haar licht schijnen op deze trolls en dan met name in de wereld van (online)gaming.

In de vorige column schreef ik dat het persoonlijke niet alleen publiek is, maar handelswaar voor sterren. De Mooiste Dag van Je Leven™ is een van de persoonlijke momenten die voor publiek vermaak gebruikt wordt. De roddelbladen trakteren ons op uitgebreide beschrijvingen van de bruiloft, van aanzoek, gastenlijst tot tafelsetting en afscheidscadeautje voor de gasten. Het moet de perfecte dag zijn, die de bruid al jaren aan het perfectioneren is. De bruiloft die niet voldoet aan dit plaatje is het recente huwelijk van Justin Timberlake en Jessica Biel. In deze bruiloft stond de bruidegom centraal.