In augustus 2007 kwam Cisca Dresselhuys in opspraak omdat zij mannen zou weren uit de redactie van Opzij. “Een man kan nooit invoelen wat de feministische levenshouding behelst,” vond zij. De redactie van LOVER denkt daar anders over, blijkens de ondertitel die het tijdschrift voert. De tweede feministische golf, waarbinnen het zo goed als ondenkbaar was dat een man als feminist zou deugen, is allang voorbij. Maar wie weet nog dat ook de eerste golf haar mannelijke aanhangers kende? Het tijdschrift Historica licht er eentje uit en legt hem langs de hedendaagse feministische meetlat.

Het LOVER-debat was een groot succes. Het is zelfs gekozen tot NRC's Debat van de week! Ik hoop hier binnenkort een verslag te kunnen plaatsen. - de webredactie Utrecht loopt na Amsterdam voorop met aanscherpen van het lokale prostitutiebeleid om mensenhandel te bestrijden en de werkende vrouwen te beschermen. Heeft dit effect en wat vinden sekswerkers zelf van de aanpassingen? Kan Utrecht als test-case dienen het beleid op landelijk niveau? Op woensdag 23 juni organiseert feministisch tijdschrift LOVER een debat over de positie van sekswerkers in Nederland. Tijdens deze avond gaan o.a. de sekswerkers zelf, D66-raadslid Klaas Verschuure, PvdA-kamerlid Khadija Arib en Marieke Ridder, programmadirecteur ‘Prostitutie’ van Soa Aids Nederland met elkaar in gesprek.

De drie Baltische landen hebben ons overrompeld met hun geweldige steden, dramatische geschiedenis, groener dan groene landschappen en onbehouwen rijstijl. Estland, Letland en Litouwen zijn veertig jaar lang onder Sovjet-bewind geweest, maar uit de interviews komt een volledig ander beeld naar voren dan in Rusland. De cultuur van de Baltische landen is West-Europees; vrije keuze en individualiteit staan centraal. Door de eeuwen van overheersing door grootmachten zijn ze allergisch voor veroordeling door anderen of de overheid en veroordelen zelf ook niet over anderen, ook al hebben ze erg sterke ideeën.

Courtney Love is één van de weinige hedendaagse Amerikaanse rockmuzikanten die als geen ander de droom van sex, drugs, rock ‘n’roll kent. Groupie, echtgenoot van een muzikant, frontvrouw van een band, uitgekotst en opgehemeld: Courtney Love heeft dat wereldje van werkelijk elke kant bekeken. Ze klinkt daarmee een stuk geloofwaardiger dan haar – vooral mannelijke - collega’s die die droom willen uitleven. Daarin zit vooral de kracht van haar nieuwe plaat.

Zelfverklaarde feministen staan voorop om de werkster te verwelkomen als dé mogelijkheid om die felbegeerde carrière met een schoon huis te combineren. En dat voor maar een paar euro's per uur. Dus wat let je? Maar waar blijft dan ons feministisch streven naar gelijkwaardigheid van zorg, vraagt Saskia Poldervaart zich af. Gebruiken we stiekem de rug van de werkster om bij het glazen plafond in de buurt te komen?

In de nieuwe wetgeving wordt de seksindustrie benaderd als mensenhandel waaruit de overheid de prostituee moet bevrijden. Maar sekswerkers die vrijwillig achter het raam staan en netjes belasting betalen, zitten helemaal niet te wachten op deze reddingsacties uit Den Haag. Sterker nog, hun arbeidsrechten komen hierdoor in de verdrukking.

Om een meisje zover te krijgen dat ze met een wildvreemde naar bed gaat, bedient de loverboy zich van een scala aan trucs. Haar een puppy geven en dan dreigen deze te doden, is een klassieke manipulatiemethode in het handboek van deze nieuwe soort pooier. Kijk mee over de schouder van ervaringsdeskundige Linda Futa-Van Goch die voorlichting geeft met als doel om meer loverboyslachtoffers te voorkomen.

Het afgelopen decennium zijn feministische sekswerkers zich steeds meer gaan profileren op internet, als actievoerders en als kunstenaars. De spokesperson op het moment is Audacia Ray. Op haar site wakingvixen.com vind je vooral veel informatie over de rechten van sekswerkers in Amerika, maar ook wel daarbuiten.

In St. Petersburg spreken wij met vier jongeren over feminisme en de positie van vrouwen in de Russische samenleving. Waar Eva in Zweden zichzelf zonder twijfel feministe noemde, wordt de toon in Rusland al direct gezet in de uitspraak van Tatjana: “Feminisme bestaat hier niet. Het is net als democratie: het bestaat alleen op papier”. We spreken hierover met een stel Vadim (man, 22) en Tatjana (vrouw, 23), die beiden bij een Belgisch telecombedrijf werken, Dasja (vrouw, 18) en Katerina (vrouw, 18), twee eerstejaars studenten Nederlandse taal.

Jonge vrouwen anno 2010 voelen zich niet verbonden met het ‘oude’ feminisme, dat staat voor een afkeer van mannen, tuinbroeken en ‘baas in eigen buik’. Natuurlijk, de vrouwenemancipatie is ook voor ons belangrijk geweest; wij mogen stemmen, studeren, seks hebben hoe en met wie we het willen en dan ook nog zonder zwanger te worden. Maar is de strijd dan echt al gestreden voor de jonge generatie? Dat gaan twee jonge vrouwen ontdekken in een tour langs vijf Europese landen. Van het liberale Zweden tot conservatief Rusland en de mysterieuze Baltische staten. Hier is hun eerste verslag.

Voor iemand die transseksueel is, is het verleden vaak een onbetaalde rekening die je op de raarste tijden en plaatsen ziet opduiken. In Prodigal Sons probeert regisseur Kimberley Reed met een deel van die rekening in het reine te komen. De documentaire sluit in haar manier van filmen zo naadloos aan bij de super 8 filmfragmenten uit de 70-er jaren, dat het lijkt alsof je als kijker naast de hoofdpersonen op de bank zit en door het familie-album bladert. Zo neem je deel aan een reis, die niet nalaat je te raken.

In 2007 richtten Vivian Wenli Lin en Pooja Pant de stichting Voices of Women op. Afkomstig uit de Verenigde Staten en Nepal zijn ze nu woonachtig in Amsterdam. Beiden zijn al jaren actief op het gebied van mediakunst, feminisme, gender-issues en activisme.