Zelfverklaarde feministen staan voorop om de werkster te verwelkomen als dé mogelijkheid om die felbegeerde carrière met een schoon huis te combineren. En dat voor maar een paar euro's per uur. Dus wat let je? Maar waar blijft dan ons feministisch streven naar gelijkwaardigheid van zorg, vraagt Saskia Poldervaart zich af. Gebruiken we stiekem de rug van de werkster om bij het glazen plafond in de buurt te komen?

In de nieuwe wetgeving wordt de seksindustrie benaderd als mensenhandel waaruit de overheid de prostituee moet bevrijden. Maar sekswerkers die vrijwillig achter het raam staan en netjes belasting betalen, zitten helemaal niet te wachten op deze reddingsacties uit Den Haag. Sterker nog, hun arbeidsrechten komen hierdoor in de verdrukking.

Om een meisje zover te krijgen dat ze met een wildvreemde naar bed gaat, bedient de loverboy zich van een scala aan trucs. Haar een puppy geven en dan dreigen deze te doden, is een klassieke manipulatiemethode in het handboek van deze nieuwe soort pooier. Kijk mee over de schouder van ervaringsdeskundige Linda Futa-Van Goch die voorlichting geeft met als doel om meer loverboyslachtoffers te voorkomen.

Het afgelopen decennium zijn feministische sekswerkers zich steeds meer gaan profileren op internet, als actievoerders en als kunstenaars. De spokesperson op het moment is Audacia Ray. Op haar site wakingvixen.com vind je vooral veel informatie over de rechten van sekswerkers in Amerika, maar ook wel daarbuiten.

In St. Petersburg spreken wij met vier jongeren over feminisme en de positie van vrouwen in de Russische samenleving. Waar Eva in Zweden zichzelf zonder twijfel feministe noemde, wordt de toon in Rusland al direct gezet in de uitspraak van Tatjana: “Feminisme bestaat hier niet. Het is net als democratie: het bestaat alleen op papier”. We spreken hierover met een stel Vadim (man, 22) en Tatjana (vrouw, 23), die beiden bij een Belgisch telecombedrijf werken, Dasja (vrouw, 18) en Katerina (vrouw, 18), twee eerstejaars studenten Nederlandse taal.

Jonge vrouwen anno 2010 voelen zich niet verbonden met het ‘oude’ feminisme, dat staat voor een afkeer van mannen, tuinbroeken en ‘baas in eigen buik’. Natuurlijk, de vrouwenemancipatie is ook voor ons belangrijk geweest; wij mogen stemmen, studeren, seks hebben hoe en met wie we het willen en dan ook nog zonder zwanger te worden. Maar is de strijd dan echt al gestreden voor de jonge generatie? Dat gaan twee jonge vrouwen ontdekken in een tour langs vijf Europese landen. Van het liberale Zweden tot conservatief Rusland en de mysterieuze Baltische staten. Hier is hun eerste verslag.

Voor iemand die transseksueel is, is het verleden vaak een onbetaalde rekening die je op de raarste tijden en plaatsen ziet opduiken. In Prodigal Sons probeert regisseur Kimberley Reed met een deel van die rekening in het reine te komen. De documentaire sluit in haar manier van filmen zo naadloos aan bij de super 8 filmfragmenten uit de 70-er jaren, dat het lijkt alsof je als kijker naast de hoofdpersonen op de bank zit en door het familie-album bladert. Zo neem je deel aan een reis, die niet nalaat je te raken.

In 2007 richtten Vivian Wenli Lin en Pooja Pant de stichting Voices of Women op. Afkomstig uit de Verenigde Staten en Nepal zijn ze nu woonachtig in Amsterdam. Beiden zijn al jaren actief op het gebied van mediakunst, feminisme, gender-issues en activisme.

Sinds 2004 worden borstconstructies voor transgender vrouwen niet meer vergoed door de zorgverzekering. Al geruime tijd roepen oppositiepartijen als Groenlinks en D’66 het kabinet op om deze bezuiniging door voormalig minister Hoogervorst terug te draaien en ook aanpassingen van andere secundaire

Terwijl een aantal collega’s van mij meededen aan debatten en een demonstratie zat ik op 28 maart in de bioscoopstoel in Kriterion de documentaires te kijken die, onder de naam ‘God Save the Queer’, vertoond werden als onderdeel van Amnesty International’s Movies That Matter festival. Die middag draaiden er drie documentaires over homoseksualiteit in landen waar religie de boventoon voert. Na een avond feesten met de Amsterdamse queers was dat wel even een omschakeling.

“Eindelijk gerechtigheid!” klonk het hier en daar, toen bekend werd dat de Hoge Raad zich had uitgesproken tegen het gedogen van het vrouwenstandpunt van de SGP door de Nederlandse staat. En hoewel niemand zich voor kon stellen dat vrouwen überhaupt bij de SGP op de kieslijst zouden willen staan, was men het er roerend over eens dat hier iets te vieren viel. Het feminisme had een overwinning behaald en de strijd om vrouwenrechten een belangrijke mijlpaal bereikt. Volgens sommigen had ook de democratie gezegevierd. Twee vrouwen uit de LOVER redactie, elk met een andere gelovige achtergrond, verstoren de feestroes met een aantal kritische kanttekeningen.

Het is moeilijk om niet nostalgisch te worden van de beelden van de Amsterdamse Wallen uit de film ‘Rondom het Oudkerksplein’, die filmmaker Roeland Kerbosch in 1968 maakte. Uitbundige dames van plezier als tante Sjaan en Parijse Leen, met grote blonde suikerspinnen op het hoofd. Of Haring Arie, fietsend langs het kanaal en de pooiers Rinus en Jopie Vet. Inmiddels bijna allemaal ten onder gegaan aan overmatig alcoholgebruik.