De LOVERrubriek Favorieten is terug! Deze week schrijven auteurs over hun favoriete lichaamsroutine. Typische rituelen die een ander niet eens kan verzinnen maar voor hen zo wezenlijk voelen dat ze bíjna van levensbelang zijn. Vandaag: de haarwasdag. Ik douche. Het is een verslaving waar ik

De LOVERrubriek Favorieten is terug! Deze week schrijven auteurs over hun favoriete lichaamsroutine. Typische rituelen die een ander niet eens kan verzinnen maar voor hen zo wezenlijk voelen dat ze (bíjna) van levensbelang zijn. Vandaag: het riskeren van een val. Toen ik twaalf was kreeg ik mijn

Een nieuwe lente, een nieuwe Madonna. Maar wat we kunnen we nou nog van Madonna vinden? Een zangeres die haar succes laat programmeren door andere produceres of toch een controlfreak? Een witte matriarch of een teamplayer die stoer doet samen met Missy Elliot? Een superster die krampachtig zoekt naar hits bij een jong publiek of een vrijgevochten dame die haar eigen voorwaarden stelt? Het succes van Madonna is net zo’n enigma als het ontstaan van het heelal, waarbij haar status als ‘Queen of Pop’ maar bleek afsteekt. Dan maar gewoon naar de muziek luisteren, want daar staat haar nieuwe plaat MDNA vol mee.

In 2010 publiceerde Sara Marcus Girls to the Front, The True Story of the Riot Grrrl Revolution. In dit boek wilde ze de geschiedenis van de feministische beweging die haar zo heeft geïnspireerd opschrijven. Op het moment tourt ze door Europa voor een lezingenreeks. Hoe kijkt ze nu terug op riot

In zijn nieuwste film duikt David Cronenberg – die doorgaans graag de donkerste krochten van de ziel verkent – in de vroege geschiedenis van de psychoanalyse. Maar brengt hij ook iets opzienbarends aan de oppervlakte?

We weten het met zijn allen al een tijdje. (Biologische) vrouwenlichamen zijn anders dan (biologische) mannenlichamen. En niet alleen aan de buitenkant: ook van binnen zijn er behoorlijk wat verschillen tussen de seksen. Deze verschillen zijn zowel fysiologisch - denk aan de hormoonhuishouding - als

De nieuwe plaat van Sinéad O’Connor klinkt zoals haar eerdere beste werk – ook op deze platen maakt O’Connor handig gebruik van oude folk-melodiën en verwerkt zij haar liefde voor hiphop en reggae op een subtiele wijze in haar muziek. Daarmee vertoont How I about I Be Me

Ken jij Riley? De YouTube-hit van een meisje met een vroeg ontwikkeld talent voor feministische verontwaardiging. Kijk maar: Haar verontwaardiging is terecht. Waarom blijft speelgoed verouderde gender-clichés reproduceren? Telkens weer wijst onderzoek uit dat de meest significante verschillen

De gynaecoloog Georges Burou opereerde vaak met enkel een klein schort om zijn blote bovenlijf. Vanaf eind jaren vijftig ondergingen duizenden transvrouwen een geslachtsveranderde operatie in zijn kliniek in Casablanca. Ze hoefden van hem geen ingewikkelde psychologische tests te doen om te bewijzen

'Dít is hoe verliefde mensen elkaar kussen,' zegt Helen nadat ze Albert hard op zijn mond heeft gezoend. De woedende kus laat irritatie zien over Alberts wereldvreemde versierpogingen, maar óók dat hij haar niet onverschillig laat.  Rodrigo García's film Albert Nobbs

De Wereld Draait Door. Of niet, want alweer gaat de discussie over de ondervertegenwoordiging van vrouwen in televisieprogramma’s. Janneke van Heugten deed onderzoek, zocht de publiciteit en weerde zich kranig tegen degenen die geen probleem zien, tegen degenen die geen concessies willen doen

Een zacht-treurig gevoel bekroop mij tijdens het beluisteren van de compilatie CD Voguing and the House Ballroom Scene of New York City 1976 - 1996. Dat bitterzoet gevoel lag noch aan het vloeiende ritme van het nummer Love Hangover gezongen door de zoetgevooisde Diana Ross, noch aan het bijtende nummer Cunty   van Kevin Aviance. De nummers op deze mooie verzameling van vogue hits namen mij mee naar de onopgesmukte werkelijkheid in Paris is Burning (1990). Deze rauwe documentaire van Jenny Livingston over de vogue-cultuur in het New York City van eind jaren tachtig beschrijft het leven van enkele Afro-Amerikaanse en Latijns-Amerikaanse LGBTQs. Jenny Livingston contrasteert op een snijdende manier de weelderige stijl en elegantie van de “house balls” met de sombere werkelijkheid van de hoofdpersonen.