Ik voel me een beetje moedeloos.Wellicht komt het door de pandemie waar we nu al bijna twee jaar door worden geplaagd. Misschien is het een winterdip – ik meen me te herinneren dat ik vorig jaar rond deze tijd ook schreef dat ik mijn geestdrift een beetje kwijt was. Ik heb nog niet exact kunnen vaststellen wat het is, maar dat het er is, is zeker.

Op 19 november is het internationale mannendag. Ik heb altijd gemengde gevoelens gehad bij deze dag. Het is makkelijk om cynisch te reageren: ‘Iedere dag is al mannendag, dus waarom een speciale dag hiervoor in het leven roepen.’ Mijn scepsis komt mede door de historie. De roep om een mannelijke

Deze maand verscheen Onder de radar. Het is het bijzondere verhaal van Emma Voerman, die als Jacob Jan Voerman ter wereld kwam en op haar 55ste beseft dat ze vrouw is. Ze beschrijft de lange en hobbelige weg die ze aflegde om eindelijk zichzelf te kunnen zijn. In haar voorwoord noemt Sylvana Simons

Zet je televisie aan en blader door de kanalen. Kijk naar de voorpagina's van tijdschriften, of open een social media app. Wat zie je? De verheerlijking van het ‘ideale’ lichaamsbeeld; het ideale lichaamsbeeld van de vrouw. Vanaf het einde van de vijftiende eeuw, toen de gedrukte media werden

Naar aanleiding van dit essay van Roxane Gay zijn Rocher Koendjbiharie, hoofdredacteur Expreszo, en Aimée Dabekaussen, onze hoofdredacteur, een briefwisseling gestart. Dit is de vijfde brief in de reeks en hiermee de laatste van Rochers hand. Aimées brieven zijn te lezen op Expreszo. Lees hier de eerste brief van Rocher en hier Aimées antwoord daarop.

Naar aanleiding van dit essay van Roxane Gay zijn Rocher Koendjbiharie, hoofdredacteur Expreszo, en Aimée Dabekaussen, onze hoofdredacteur, een briefwisseling gestart. Dit is de derde brief in de reeks. Aimées brieven zijn te lezen op Expreszo. Lees hier de eerste brief van Rocher en hier Aimées antwoord daarop.

Jij ziet mij wel, maar door een gebroken spiegel waarvan de ik stukjes nog terug in elkaar moet zetten: en ik weet niet hoe. Ik neem deze ruimte in, maar wel maar half. Ik kan het niet plaatsen, en dat terwijl het voelt als een groot deel van mij, van wie ik ben. Ik heb al mijn emoties opgespaard, maar is dat de moeite van uit de kast komen wel waard?

Naar aanleiding van dit essay van Roxane Gay zijn Rocher Koendjbiharie, hoofdredacteur Expreszo, en Aimée Dabekaussen, onze hoofdredacteur, een briefwisseling gestart. Lees hieronder de eerste brief van Rocher en lees Aimées antwoord volgende week op Expreszo!

Vandaag is de Internationale Dag van de Migraine, een ziekte die vrouwen disproportioneel treft. Deze genderfactor is een van de redenen waarom migraine lange tijd niet serieus is genomen en is afgedaan als een ‘vrouwenkwaaltje’. Bestuursvoorzitter Miranda Valkenburg is zelf migrainepatiënt

Een ruim jaar geleden zat ik bij mijn ouders aan tafel en vertelde ik hoe een paar jongens op een scooter achter mij aan reden, toeterend en dingen roepend. Ik wist uit angst niet goed wat te doen: snel naar huis toe voelde alsof ik ze de weg wees naar waar ze mij vaker konden vinden. Ik bleef dus maar

Instagram staat vol met reclames voorPride collecties, maar het is niet allemaal regenboogkleurig.

Nairobi. 1996. Hij hangt ondanks de vele verhuizingen, steeds weer aan mijn uitpuilende koelkast. Zodat ik hem niet vergeet, wanneer ik mopperend mijn overvolle vuilniszakken drie trappen afsjouw.