‘Ik hoopte dat mijn dochter niet meer te maken zou hebben met dezelfde ongelijkheid als ik. Maar er is in al die tijd geen reet veranderd!’ Mijn moeder heeft haar hoop in feminisme verloren.

Wanneer een tienermoeder over straat loopt met haar zwangere buik, wordt zij al gauw nagestaard. “Hoe kon ze dat laten gebeuren?” en “Had ze niet beter kunnen nadenken?”, zijn vaak opmerkingen die terug te lezen zijn in de blikken van buitenstaanders. Tienermoeder zijn, wordt

ben je alleen feminist als je nooit kritiek hebt op wat een andere vrouw doet?

Het meest ongemakkelijke moment in het programma ‘First Dates’ is wanneer de koppels besluiten wie de rekening betaalt. Het leidt veelal tot pijnlijke situaties die mij – ondanks mijn goede voornemen– doen nagelbijten. Gaat de man betalen? Gaan ze splitten? Een vrouw betaalt

‘Mevrouw, omniseksueel staat nog niet op het bord.’ Ik vraag  de dertienjarige leerling bemoedigend of ze de klas wil uitleggen wat die term betekent. Zelf heb ik namelijk geen idee.

Toen mijn jongste spruit de basisschool verliet, heb ik Moederdag afgeschaft. Zolang de cadeautjes bestonden uit gevingerverfde wc-rolletjes of een knutsel met te veel plaksel, kon ik die dag nog enigszins pruimen. Verder heb ik er helemaal niets mee, zo’n door de commercie opgedrongen verering

Al zo lang ik me kan herinneren, heb ik niet de aandrang om een gezin met kinderen te stichten. Ik zou het niet per se storend vinden als het wel zou gebeuren, maar ik heb er gewoon geen behoefte aan. Vooral niet aan kinderen, daar heb ik gewoon niks mee.

Laat ik deze column beginnen met een bekentenis: ik kijk al jaren Boer zoekt Vrouw. En ondanks dat ik mij steeds meer erger aan de patriarchale structuur van het programma, zit ik nog steeds elke week klaar om “Boer zoekt Vrouw terugkijken” te googelen, omdat ik het programma op zondagavond wederom ben vergeten.

Ik maak me zorgen om de kinderen.Om álle kinderen, maar vooral om de kinderen met gescheiden ouders. De kinderen die afhankelijk zijn van omgangsregelingen om hun ouders te zien.

In mijn vrije tijd ga ik graag naar concerten en festivals. Niet voor de drank en de pilletjes, maar voor de muziek.

Watervallen, fjorden, geisers en gletsjers. Een grote verscheidenheid aan flora en fauna. En bovenal, de enorme leegte. Voor natuurliefhebbers en rustzoekers is IJsland de hemel op aarde. Het dunbevolkte eiland staat ook bekend als ’s werelds meest feministische land. Klinkt paradijselijk, nietwaar?