Briefwisseling: Chosen family - deel 5

Briefwisseling beeld door Margot Beekelaar

Naar aanleiding van dit essay van Roxane Gay zijn Rocher Koendjbiharie, hoofdredacteur Expreszo, en Aimée Dabekaussen, onze hoofdredacteur, een briefwisseling gestart. Dit is de vijfde brief in de reeks en hiermee de laatste van Rochers hand. Aimées brieven zijn te lezen op Expreszo. Lees hier de eerste brief van Rocher en hier Aimées antwoord daarop.

Lieve Aimée,

Daar is mijn laatste brief alweer – ergens vind ik het jammer dat we eigenlijk best weinig brieven naar elkaar schrijven. Ook al weet ik dat ik binnen enkele seconden contact met je kan opnemen, voelen die brieven toch anders aan.

De herfst is ook een van mijn favoriete seizoenen! Somber word ik er niet van, ik vind het juist gezellig. ’s Avonds op de bank met een dekentje en aangestoken kaarsen, fantastisch. Ik mag dan een millennial zijn, maar stiekem ben ik een oude boomer, incluis vroeg naar bed gaan.

Wat verschrikkelijk om te lezen dat zelfs in onze eigen safe spaces dat soort gure types indringen en jullie als twee vrouwen zo seksualiseren. Daar kan ik heel boos om worden. Dit is precies de reden waarom ik heel beschermend ben naar onze spaces en sceptisch ben om cisgender heteropersonen te pas en te onpas toe te laten in onze spaces. Ik wil niet wantrouwend zijn naar onze bondgenoten. Maar ergens knaagt er iets aan me. Omdat onze veiligheid in het geding komt, zou ik bijna willen dat bondgenoten hun bondgenootschap bewijzen. Spreken ze zich actief uit wanneer ze homofoob of transfoob geweld zien, bijvoorbeeld op straat? Strijden ze ook voor onze gelijke rechten, zoals meerouderschapsverlof op werk? Beetje zoals hoe Pauline Hermange in Mannen, Ik Haat Ze schrijft dat ze vindt dat mannen zichzelf geen feminist mogen noemen als ze daar geen acties aan verbinden.

Ik herken het gevoel ja, om gereduceerd te worden tot entertainment. Buiten én binnen onze gemeenschap. Het is me vroeger meerdere keren overkomen dat witte heterovrouwen me op de klassieke wijze probeerden te rekruteren tot hun gay BFF. Ik herinner me nog een moment op een introductieweekend toen ik nog studeerde. Ik vertelde aan twee jonge vrouwen dat ik op mannen viel, waarop een van de twee vol enthousiasme reageerde. “Oh my god, dan kunnen we shoppen!” schreeuwde ze nog net niet. Ik keek haar enkele seconden aan, draaide me om en liep weg. Dit is ook een van de eerste keren dat ik me verzette tegen het opgelegde stereotype. Een microrevolutie, zoals Sinan Çankaya zou zeggen.

Je schreef dat je graag sleutelt aan concepten tot ze bij je passen – of juist niet – en daardoor meer vrijheid voelt. Ik denk dat het hele sleutelen aan bestaande concepten iets is wat voor ons allemaal, alle queer personen, goed werkt als we de ruimte en veiligheid voelen om het te doen. Ik schreef al eerder dat wij als devianten worden beschouwd in de samenleving en daardoor (vroeg) loskoppelen van de middelmatigheid van een heteronormatief bestaan. Sommigen van ons kiezen ervoor om alles van heteronormativiteit te elimineren uit hun leven: huisje-boompje-beestje, het huwelijk, monogamie, en ga zo maar door. Maar het herdefiniëren van bestaande concepten en daaraan sleutelen, zoals jij doet, is ook heel waardevol voor zij die bijvoorbeeld aspecten zouden willen samenvoegen.

In deze laatste brief wil ik ook weer even terugblikken op Roxane Gays essay. Ze eindigt met de realisatie dat ze een elder is, hoe breed de definitie ook is, ook al is ze pas een veertiger. En dat accepteert ze, dat ze een elder is. Dat ambieer ik ook om ooit te mogen zijn voor anderen: een elder. Want jij en ik worden ouder en ouder – sorry voor deze confrontatie, of misschien is het alleen een confrontatie voor mij – en zien de generatie na ons opgroeien. Een generatie die veel minder druk voelt door genderrollen en erop los experimenteert, een generatie die veel minder waarde lijkt te hechten aan een coming out. Maar ook een generatie die opgroeit in een steeds harder wordende wereld, een wereld waar lhbti-geweld ook steeds meer voorkomt. Daarom doe ik wat ik doe en zet ik me altijd in voor de lhbti-gemeenschap. Ik wil hetgeen zijn wat ik zelf al die jaren geleden heb gemist: een baken voor jonge queers die realiseren dat ze niet alleen zijn, dat er iemand is die voor ze vecht, dat er een familie is die op ze wacht. Want Gay heeft gelijk, onze gemeenschap is van ver gekomen, maar we zijn er nog lang niet. En elders zijn nodig om te waken over de jongeren. Hoe is dat voor jou? Wil jij ook een elder zijn? Dat is mijn laatste vraag aan jou.

Lieve Aimée, ik wil je met liefde bedanken voor je brieven. Ik heb genoten van ons contact, en het voelde goed om op deze manier onze gedachten en gevoelens uit te wisselen. Met een publiek, want ook jou, lezer, wil ik bedanken voor het lezen van de kwetsbare brieven van Aimée en mij.

Hopelijk is en blijft de herfst gezellig, en zal de winter niet te verschrikkelijk worden. Ik vind het vreselijk om te zien en lezen dat ziekenhuizen weer vollopen en geplande zorg weer uitgesteld moet worden. Ik hoop met heel mijn hart dat het gaat meevallen. Blijf veilig Aimée, en wellicht tot snel weer.

Liefs, Rocher

Wie is Rocher Koendjbiharie?
Rocher Koendjbiharie is schrijver en activist. Als hoofdredacteur van Expreszo stuurt hij de redactie aan en creëert hij een familiegevoel voor iedereen die bij Expreszo zit. Hij zet zich in voor de emancipatie van verschillende groepen en focust zich met name op LHBTI+-emancipatie.

Steun LOVER!
LOVER draait uitsluitend op vrijwilligers en donaties. Wil je dat Nederlands oudste feministische tijdschrift blijft bestaan? Help ons door een (eenmalige) donatie. Elke euro is welkom en wordt gewaardeerd. Meer informatie vind je hier.

Meer LOVER? Volg ons op Twitter, Instagram, Linkedin en Facebook