Coming out day: vieren of in hokjes worden geforceerd?

Coming Out Day, Beeld door Amanda Winnemuller

Jij ziet mij wel, maar door een gebroken spiegel waarvan de ik stukjes nog terug in elkaar moet zetten: en ik weet niet hoe. Ik neem deze ruimte in, maar wel maar half. Ik kan het niet plaatsen, en dat terwijl het voelt als een groot deel van mij, van wie ik ben. Ik heb al mijn emoties opgespaard, maar is dat de moeite van uit de kast komen wel waard?

Het kan voor LHBTI+-personen voelen als een uitzichtloze put wanneer zij aan het uitzoeken zijn wie ze zijn hoe ze zich identificeren. Op straat horen zij vaak leeftijdsgenoten schelden met woorden als ‘homo’ en ‘flikker’. Voor geen enkel kind, puber, jongere, volwassen of oudere is dit een veilige omgeving om 100% zichzelf te zijn. Uit de kast komen is een proces; veel LHBTI+-ers hebben het gevoel dat zij hun hele leven op verschillende manieren uit de kast komen. Mijn coming-out was een fijne ervaring. Ik was erg zenuwachtig om het mijn ouders en gezin te vertellen, maar gelukkig gingen zij goed om met het feit dat ik op vrouwen val. Gek genoeg was de coming-out naar de mensen die ik niet kende spannender voor mij, tot de dag van vandaag ben ik hier nog veel mee bezig. Wanneer ik met mijn voormalige vriendin in de bus zat en zij eerder moest uitstappen, scande ik altijd eerst de ruimte. Kan ik haar in de bus zo meteen een kus geven, vroeg ik mij af. Als ik dan de keuze had gemaakt dit te doen, voelde ik mensen kijken naar me. Het voelde dan alsof er een soort stempel op mij werd geplakt vanaf dat moment. Dit kon lang in mijn hoofd rondspoken, want wat vinden anderen hiervan? Als je kijkt naar LHBTI+ acceptatie in Nederland, zie je dat in 2009 minister Ronald Plasterk 11 oktober heeft uitgeroepen tot Nationale Coming-out day Er wordt dan stilgestaan bij LHBTI+-personen die misschien niet de ruimte voelen om uit de kast te komen, of dit nog niet durfden. Coming-out day is in het leven geroepen om sociale acceptatie van LHBTI+-personen te bevorderen. Dit is een stap richting het vergroten van sociale acceptatie van LHBTI+-personen, wat naar mijn idee ook nodig is.

Uit de kast komen is niet alleen alle vrienden uitnodigen in een Hollands kringetje om te vertellen wat jouw bepaalde seksualiteit of genderidentiteit is. Uit de kast komen is meer dan dat. Elke keer wanneer je nieuwe mensen in je omgeving vertelt over je genderidentiteit of seksualiteit is een moment waarop het kan voelen alsof je uit de kast komt. Hetzelfde geldt voor hand-in-hand lopen of zoenen in het openbaar met iemand met dezelfde genderexpressie als jij. Het is op Tinder je voorkeuren veranderen, je kleding veranderen naar hetgeen waar jij je comfortabel in voelt en in mijn geval mijn vriendin een kus geven in de bus.

De grootste en belangrijkste stap gaat hier echter nog aan vooraf: uit de kast komen doe je ook naar jezelf. Erkennen wie je bent wanneer je in de spiegel kijkt. Het is een pad dat je, hopelijk met dierbaren naast je, bewandelt. Voel je nooit gepusht om vandaag, morgen, of overmorgen uit de kastte komen. Laat deze dag dan een dag zijn om je te herinneren dat jij deze ruimte mag nemen en dat je niet alleen bent. Dan werken we gezamenlijk naar een inclusievere toekomst waarin ‘uit de kast komen’ niet eens meer nodig is.

Mijn lichaam onder een laken en mijn hoofd vol met verhaal
twijfelen over wel of niet in een hokje want ben ik dan nog wel
normaal

het is moeilijk te plaatsen, te delen
wie jij bent als persoon, jouw hele leven
of jij alles wie jij bent aan de mening
van anderen durft te geven

bedenk dan goed dat ik je nu zeg
als het een probleem is voor hen
hebben zij toch lekker pech

jij bent jij, jij bent genoeg want jij hebt geen labeltje nodig
en weet je, al die meningen
zijn daardoor hartstikke overbodig

Dus blijf altijd jezelf vanbinnen
En wanneer dat veilig is vanbuiten
Ik hoop dat je die ruimte vandaag wel voelt, dat gun ik je graag

Wie is Suzanne Kleijne?

Suzanne Kleijne studeert nu aan de Pabo en houdt van dichten, kunst, schilderen, planten en muziek. Meestal is ze ergens in Nijmegen te vinden en in haar vrije tijd werkt ze vrijwillig als voorlichter bij het COC in Nijmegen.

Steun LOVER!
LOVER draait uitsluitend op vrijwilligers en donaties. Wil je dat Nederlands oudste feministische tijdschrift blijft bestaan? Help ons door een (eenmalige) donatie. Elke euro is welkom en wordt gewaardeerd. Meer informatie vind je hier.

Meer LOVER? Volg ons op Twitter, Instagram, LinkedIn en Facebook.