Komt een baarmoeder bij de dokter

Beeld Suzanne Warringa

Ze keek me verontschuldigend aan en vroeg “Ben je misschien zwanger?”. Mei vorig jaar was de eerste keer dat ik klachten had. Het is inmiddels eind maart. You do the math. De dokter wilde het eigenlijk ook niet vragen, maar ze moest. Zodra ze aanvinkte in het doorverwijsformulier dat ik een vrouw ben popte direct de vraag op: Zwanger? “Het maakt niet uit of je van jouw leeftijd bent - waarbij dat in theorie ten minste tot de opties zou behoren - of een meisje van 4 jaar oud.” Baarmoeder = zwanger?

Ergens begrijp ik het natuurlijk ook wel. Het zou in theorie kunnen, dus het moet uitgesloten worden. Zelfs als de klachten waarvoor je komt niet veroorzaakt worden door zwangerschap, moet er bij eventuele behandeling wel rekening mee gehouden worden als je zwanger bent. Er gebeurt van alles in het lichaam van een zwangere en medicijnen of andere behandelingen kunnen een gevaar zijn voor ouder en foetus. 

Toch stoort het me. Ik ben nooit zwanger geweest, dus weet ook niet hoe dat voelt. Maar desondanks zegt er iets in mij dat als ik zwanger zou zijn en daar klachten van zou ondervinden dat ik ergens diep van binnen zou aanvoelen dat zwangerschap een serieuze mogelijkheid is. Of misschien is het eerder andersom. Dat ik nu aan mijn lichaam merk dat dit echt geen zwangerschap kan zijn.

Nu voelde ik me gelukkig heel serieus genomen bij de dokter. Maar dat is ook weleens anders geweest. En als ik een beetje om mij heen kijk lijkt dit een rode draad in de ‘vrouwelijke’ ervaring van het naar de dokter gaan.

Last van je maag. Zwanger? Last van je rug. Zwanger? Misselijk. Zwanger? Depressief.  Zwanger? Gebroken teen. Zwanger? Nee. Oké, kijk het maar even een tijdje aan dan.

Overdreven natuurlijk, maar niet uit de duim gezogen. Eerst sluiten we zwangerschap uit, dan kijken we verder. Alsof je als baarmoeder-dragend persoon compleet in het duister tast als je ergens last van hebt. Alsof het onmogelijk is om het verschil te merken tussen een foetus in je baarmoeder en een ontsteking van je blinde darm.

Nu schrijf ik dit voornamelijk uit mijn eigen ervaring en die van mensen om mij heen. Maar het feit dat vrouwen jarenlang moeten wachten op een diagnose PCOS, wat vaak pas bekend wordt nadat het een persoon niet lukt om zwanger te worden, laat zien hoe centraal een baarmoeder staat in de gezondheidszorg van mensen die er een hebben. Of eerder: hoe centraal een werkende baarmoeder staat. Want een diagnose endometriose laat ook jaren op zich wachten. Want ‘pijn hoort nu eenmaal bij het vrouw zijn’. Denk maar niet dat je speciaal bent. Misschien weet je gewoon nog niet zo goed hoe je met die pijn moet omgaan? PMDD is zelfs bij veel gezondheidszorgprofessionals nog niet eens een bekende diagnose.

Nu hoef ik me op het moment hier gelukkig geen zorgen over te maken, en wijzen mijn klachten hier helemaal niet op. Maar ik moest het wel even kwijt - het triggert me namelijk enorm dat die werkende baarmoeder altijd maar het eerste punt van aandacht is. Zo had ik een aantal jaar geleden last van mijn maag. Misselijk, overgeven, bijna flauwvallen. Als ik het zo opschrijf snap ik dat de dokter dacht: morning sickness. Maar ik wist, er is iets mis met mijn maag. En nu heb ik geen geneeskunde gestudeerd, maar zover ik weet groeien daar geen baby’s in.

50 jaar LOVER!
LOVER draait sinds de start in 1974 volledig op vrijwilligers en donaties. Dit jaar bestaat LOVER 50 jaar. Voor de jubileumactiviteiten zijn extra middelen nodig. Informatie over (eenmalig) doneren vind je hier. 
Potentiële subsidieverstrekkers zijn van harte uitgenodigd om contact op te nemen met het bestuur via .