Sterk

Beeld Sterk door Mirthe de Haas

Een ruim jaar geleden zat ik bij mijn ouders aan tafel en vertelde ik hoe een paar jongens op een scooter achter mij aan reden, toeterend en dingen roepend. Ik wist uit angst niet goed wat te doen: snel naar huis toe voelde alsof ik ze de weg wees naar waar ze mij vaker konden vinden. Ik bleef dus maar versneld rondlopen in mijn wijk. Gelukkig is dit verhaal goed afgelopen. Zij waren op een gegeven moment verveeld met het achtervolgen van een totaal vreemde, haakten af en ik kon naar huis. De oplossing die mijn vader aandroeg bracht mij echter enorm van mijn stuk: misschien moest ik een vechtsport gaan doen. Met gestrekt been ging ik hier tegenin: het was al erg genoeg dat vrouwen hiermee moesten omgaan, moesten we dan ook nog onze vrije tijd, onze energie en ons geld opofferen om ons te kunnen verdedigen in situaties waar we niet om vroegen? In mijn hoofd stond dit gelijk aan het accepteren van het gedrag van deze mannen, een soort buiging naar het patriarchaat. Een buiging die ik vertik te maken. Ik weigerde dan ook pertinent een vechtsport op te pakken.

Een paar maanden terug had ik een gesprek waarin ik mezelf hoorde zeggen dat ik er klaar mee was als lief, zacht en empathisch bestempeld te worden. Ik wilde niet meer gezien worden als dat zachte meisje. Ik was de afgelopen jaren voor mijn gevoel enorm gegroeid en ik wilde dat mensen die kracht zouden zien. Dit gesprek gaf mij het inzicht dat ik mijn zogenaamde 'vrouwelijke' kwaliteiten minder hoog waardeerde dan de 'mannelijke' kwaliteiten die ik ambieerde. Ook leerde het mij dat ik mij fysiek graag hetzelfde wilde voelen als mentaal. Ik was sterk, juist ook in mijn empathie en zachtheid, en ik was er klaar mee om in hokjes gedrukt te worden die afbreuk deden aan dit gevoel.

Ergens tussen deze twee gesprekken in was er iets gebeurd waardoor ik mij enorm zwak gevoeld had. Ik werkte in de horeca en stond regelmatig alleen achter de bar. Ik voelde mij daar thuis, ik wist wat ik deed en had veel plezier in mijn werk. Ik had al vaak allerlei gesprekken gehad met een vaste klant over #metoo, feminisme, enzovoorts. Laten we het erop houden dat wij het niet met elkaar eens waren. Op een werkdag ging mijn collega even weg voor een boodschap; ik stond achter de bar en deze vaste klant was de enige in de zaak. Geen enkel probleem: ik had het onder controle.

Zodra de deur achter mijn collega sloot hoorde ik de volgende woorden: I could easily harras you right now. Ik verstijfde, lachte (vervloekte mezelf daar later om) en vertelde hem dat mij dat geen slim idee leek. Hij trok mijn antwoord in twijfel, dronk zijn koffie en ging verder over koetjes en kalfjes. Uiteindelijk heb ik hem gevraagd te vertrekken met een smoes, waar hij gelukkig naar luisterde. Dat deze man op meerdere manieren in mijn space kwam lijkt mij duidelijk. Hij attendeerde mij erop dat ik alleen was, kwetsbaar en dat hij mij makkelijk iets aan kon doen. Het erge was dat ik aan alles voelde dat hij gelijk had. En dát gevoel wil ik niet meer.

Ondertussen ben ik begonnen met Krav Maga. Dit is een zelfverdedigingskunst die van oorsprong uit Tsjechoslowakije en Israël komt. Het is gebaseerd op realistische situaties en hoe hier zo goed mogelijk uit te komen. Waar veel vechtsporten allerlei regels kennen, heeft Krav Maga als doel conflict te vermijden en, als dat onmogelijk is, de situatie te overwinnen. Het is best pittig om je wekelijks bezig te houden met de manieren waarop je gewurgd, vastgehouden of aangevallen kunt worden. Maar in mijn hoofd is iets veranderd. Tijdens het trainen ben ik niet bezig met de aanvaller en wat er allemaal kan gebeuren. Ik ben bezig met mezelf. Hoe sterk ik ben en wat ik allemaal kan. En ik merk dat ik mij nu niet alleen sterk voel fysiek, maar ook mentaal. Krachtig in mijn empathie en zachtheid, krachtig als vrouw.

Ik ervaar het dan ook als alles behalve een buiging naar het patriarchaat. Ik doe dit voor geen van de eikels die mij ooit lastiggevallen hebben of lastig zullen gaan vallen. Ik doe dit voor mezelf.

Meer lezen?
Vind je dit een interessant onderwerp? Eerder verschenen er op LOVER artikelen over straatintimidatie, #Metoo in Denenmarken en Anti-street harassment week.

Steun LOVER!
LOVER draait uitsluitend op vrijwilligers en donaties. Wil je dat Nederlands oudste feministische tijdschrift blijft bestaan? Help ons door een (eenmalige) donatie. Elke euro is welkom en wordt gewaardeerd. Meer informatie vind je hier.

Meer LOVER? Volg ons op Twitter, Instagram, LinkedIn en Facebook