The Voice of hypocriet Holland
The Voice of hypocriet Holland via Pixabay
Afgelopen zaterdag ontstond er ophef over het tv-programma The Voice of Holland. Medewerkers hebben zich schuldig gemaakt aan seksueel wangedrag en machtsmisbruik, zo liet YouTube-programma BOOS weten. Details zijn nog niet bekend – de aflevering wordt pas aanstaande donderdag uitgezonden – maar op sociale media ging half Nederland al helemaal los. BN’ers buitelden over elkaar heen om ‘enorm geschokt’ te reageren, hun eigen aandeel alvast te ontkennen en de slachtoffers in diskrediet te brengen. Het is altijd hetzelfde liedje.
Tijdens het schrijven van deze column kreeg ik een déjà vu. Had ik niet al eerder geschreven over de hypocrisie die optreedt zodra seksueel wangedrag aan het licht komt? Over hoe mensen in de omgeving, die het allang wisten en niets deden, nu ‘geschrokken’ reageren en snel hun eigen straatje schoonvegen? Over het schrille contrast tussen de onaantastbare heiligenstatus van beroemdheden en de digitale drek die hun slachtoffers ten deel valt? Over de cijfers die er niet om liegen? Over zwijgcultuur, victim blaming, slut shaming en boys will be boys?
In 2018 schreef ik een artikel over #MeToo en het feit dat seksueel geweld niet gaat over seks, maar alles te maken heeft met macht. Over de vreemde kronkel in ons gemeenschappelijke brein die ons doet geloven dat ‘echte’ daders per definitie perverse, gestoorde slechteriken zijn en ‘echte’ slachtoffers onschuldige, hulpeloze heiligen. En hoe dus het canaille, wanneer een slachtoffer te onaardig of te uitbundig is naar hun smaak, het slachtofferschap in twijfel trekt. En hoe daders met een hoog knuffelgehalte niet ‘fout’ kunnen zijn.
Eind 2020 schreef ik hoe snel #MeToo al niet meer ging over machtsongelijkheid en structureel geweld, maar over ‘losstaande incidenten’, heksenjachten, verpreutsing, trial by media, aandachtsgeil slachtoffergedrag en ‘mogen we dan nooit meer flirten?’ Over hoe een ‘mietoetje’ een ingeburgerd grapje werd. Over het feit dat mannen zich meer opwinden over de consequenties van hun eigen gedrag dan over het structurele geweld tegen vrouwen.
We leven in een cultuur waarin de goegemeente slachtoffers niet gelooft, in diskrediet brengt, stigmatiseert en beschimpt. Hoe beroemder de dader, hoe meer steunbetuigingen hij ontvangt. Ik ga het allemaal niet meer herhalen. Wie zich wil verdiepen in de omvang van seksueel geweld, verkrachtingscultuur, misogynie en dubbele standaarden, kan hier terecht.
Dat er bij The Voice sprake is van grensoverschrijdend gedrag, kan geen verrassing zijn. Geruchten en aantijgingen waren er al jaren. Na het bericht van BOOS is het programma (voorlopig) van de buis gehaald en kwam de pianist met een halve schuldbekentenis en een slap excuus. Er volgen er vast meer.
Seksueel geweld is een bron van vermaak, zo blijkt uit de reacties op de socials. Op Twitter probeerde de een nog grappiger en spitsvondiger te zijn dan de ander. Het was weer lachen gieren brullen met woordspelingen als ‘spuitbetuiging’, ‘wipstoel’ en ‘b-artiesten’ (ja, ik moest ook even nadenken: Ali B, Douwe B, Marco B). Uiteraard bleven moderne spotprenten in de vorm van smakeloze memes en flauwe gifjes niet uit, en Nederland zou Nederland niet zijn zonder een paar misselijkmakende Marokkanenmoppen.
Wat me echter het meest ontstelt – not surprised, just disappointed – is het online trollen van vrouwen. Zo ligt niet de pianist, die nota bene een bekentenis heeft afgelegd, onder vuur, maar worden alle haatpijlen gericht op zijn partner. Dit gebeurde ook bij die andere The Voice-coryfee. Net als eigenlijk bij alle mannen van wie bekend werd dat ze hun handen en andere lichaamsdelen niet thuis kunnen houden. Niet de schuldigen, maar hun vrouwen worden mikpunt van spot en kritiek. Ook een oud-deelneemster aan The Voice, die (toegegeven) onaangenaam reageerde op de onthulling, wordt online afgemaakt.
Het misogyne leedvermaak is trending en het volk smult ervan.
Qua medeleven en ruggensteun voor de slachtoffers blijft het oorverdovend stil. Van de slachtoffers wordt beweerd dat ze het zelf waarschijnlijk interessant vonden om het met een celebrity te doen, al dan niet in de hoop daarmee hun zangcarrière een boost te geven. Hun motivatie doet echter niet ter zake. Feit is dat dit een machtsverschil impliceert. Wie is hier nu degene die misbruik maakt? Degene die vanuit een afhankelijkheidspositie haar of zijn lichaam ‘aanbiedt’ of degene op een invloedrijke positie die daar een lichaamsdeel insteekt?
De BOOS-aflevering over The Voice of Holland is donderdag 20 januari vanaf 16.00 uur hier te zien.
Steun LOVER!
LOVER draait uitsluitend op vrijwilligers en donaties. Wil je dat Nederlands oudste feministische tijdschrift blijft bestaan? Help ons door een (eenmalige) donatie. Elke euro is welkom en wordt gewaardeerd. Meer informatie vind je hier.
Meer LOVER? Volg ons op Twitter, Instagram, LinkedIn en Facebook.