Eindelijk is de DVD versie van Kiss of the Spider Woman (1985) nu ook uitgebracht in Nederland. Deze enorme indie-hit, gebaseerd op het gelijknamige boek van Manuel Puig uit 1976, verdient het om weer eens bekeken te worden. Het verhaal gaat over twee gevangen die een cel met elkaar delen in een Zuid-Amerikaans land. Molina zit zijn tijd uit omdat hij ontucht heeft gepleegd met minderjarige jongens en de journalist Valentin wordt verdacht van verzet tegen de regering. Molina vertelt telkens een film na en wekt daarmee de ergenis op van Valentin, die vindt dat de politieke realiteit ernstiger is dan het navertellen van een film. Molina volhardt echter in zijn dramatische uitvoering van de film en langzamerhand ontstaat er een hechte vriendschap tussen de twee mannen, die zelfs uitmondt in een intiem samenzijn.

In de zaak DSK is het 'zijn woord tegen het hare'. Wie in het gelijk wordt gesteld hangt af van wie het meest geloofwaardig wordt geacht. Heike Vis betoogt dat dit gemakkelijk kan leiden tot oordelen die enkel zijn gebaseerd op de beoordeling van personen en nog maar weinig te maken hebben met recht.

Monique de Leeuw staat al lang op mijn interview wish list. Tekenaar, fotograaf en vooral bedreven in het combineren van technieken. Steeds weer komt ze daarmee tot portretten waarin de blik van het onderwerp de hoofdrol speelt. De vrouwen en kinderen die ze neerzet laten zich kenmerken door een gemeenschappelijke kwetsbaarheid. Een kwetsbaarheid die vaak pas op het tweede gezicht binnenkomt. ‘Op dat grensgebied wil ik werken. Dat je denkt “goh, leuk” en dan “is dit eigenlijk wel leuk?” ‘

De foto komt van facebook, de tas van LOVER. Bestel hem

The Light of the Sun is niet het vierde deel van Words and Sounds, de ondertitel die haar vorige drie cd’s hadden. Stilistisch wijkt deze cd ook af van de andere drie, maar is nog steeds herkenbaar Jill Scott. Het is alleen allemaal een stapje verder.

Een oudere vrouw met stevige kaaklijn heeft kinderlijk lief haar arm om een andere vrouw geslagen. Een zwaar opgemaakte travestiet lacht naar een 50+ cowboy met een pijp in zijn mond. Een jongen hurkt met een camera naast een wat oudere man, vermoedelijk zijn vader, die een groot wit badpak draagt.

In de populaire cultuur worden vrouwen die niet exclusief voor vrouwen óf mannen kiezen als seksuele partner, neergezet als spannend, hip, apolitiek en, als puntje bij paaltje komt, ‘eigenlijk hetero’. Tegelijkertijd leeft in roze kringen het idee dat alleen een duidelijke lesbische

Het feminisme kenmerkt zich door een kritische dispositie, van waaruit we niets als de status quo accepteren, maar machtsrelaties en ongelijkheid bevragen en alternatieven formuleren. Met deze houding moeten we ook het kapitalisme en neo-imperialisme bezien, en proberen ons voor te stellen hoe een eerlijker en duurzamer economisch systeem eruit zou zien. De veranderingen die nodig zijn, moeten zoals altijd op meerdere niveaus voltrekken. In dit laatste deel heb ik wat ideeën verzameld voor een meer gelijke wereld.

De internationale conferentie begin dit jaar over het fenomeen ‘seksueel nationalisme’ was veelbelovend. De discussie over hoe om te gaan met de kaping door rechts populisme van (homo)seksuele- en vrouwenrechten als hét door moslims bedreigde Europees culturele erfgoed, werd echter

De strijd van moderne vaders voor meer tijd met hun kinderen wordt in feministisch Nederland met argusogen bekeken. Zo ook in het voorjaarsnummer van LOVER. Hierin bekritiseert Niels Vonberg de heteroseksuele gerichtheid en afwezigheid van het mannelijk lichaam in dit mannenemancipatiedebat. Opiniemaker

‘Tien procent van alle relaties komt tot stand via een datingsite’, kopte de NRC onlangs. Reden voor LOVER om maar eens te kijken wat voor aanbod op het wereldwijde web er eigenlijk is om de liefde te vinden. Alle websites met nepprofielen daargelaten, werken de gangbare, algemene datingsites

Toen ik onlangs in het LOVER archief aan het graven was, op zoek naar schatten, vond ik het volgende juweeltje:“Wat wij, die al vrouw waren, van een transseksueel die “erbij komt” zouden willen, is natuurlijk iets heel anders (c.q. dan een stereotype van vrouwelijkheid belichamen, JK): wij zouden willen dat zij alle voordelen van haar talent, haar know-how, haar leven in de gesloten mannenwereld van de Engelse journalistiek zou combineren met haar nieuwe status als vrouw en zo als uitdagend voorbeeld ons zou voorgaan. Ook al is het onverdraagzaam en kinderachtig zoiets van iemand te verlangen – dat verlangen bestaat. Dat betékent iets, dat dat bestaat. Het betekent dat de emancipatie nog zo ver weg is dat er behoefte bestaat aan voorbeelden; desnoods aan het andere mensen dwangmatig verplichten dat voorbeeld te zijn. Jan Morris is veel te eigenzinnig en te zeer getekend door haar cultuur om zich daar iets van aan te trekken. Ongetwijfeld tot haar eigen geluk en emancipatie.”  (1)