Oud-leden aan het woord - Anneke de Regt

Anneke de Regt gefotografeerd door Annika Hagen Kaatje Ziet

Omdat LOVER dit jaar vijftig jaar bestaat, heeft de redactie oud-leden, die om en rond 1984 actief waren, van Tijdschrift LOVER geïnterviewd. Hoe kijken ze terug op hun tijd bij LOVER? Wat motiveerde hen toen? Herkennen ze hun idealen in die van jongere generaties? En hoe zien zij de toekomst van het feminisme? In deze editie: Anneke de Regt.

Anneke de Regt is 72 jaar oud en komt oorspronkelijk uit de Noordoostpolder. In 1970 vertrok ze naar Amsterdam, waar ze rechten ging studeren. Na twee jaar koos ze voor de hoofdrichting Criminologie. Samen met enkele vrouwelijke medestudenten raakte ze al snel betrokken bij feministische groepen en alles wat met vrouwenzaken en criminaliteit te maken had. Ze was actief, gaf bijvoorbeeld presentaties in het Vrouwenhuis in Amsterdam en was betrokken bij diverse clubjes binnen haar studiegroep. Na haar studie was het moeilijk om werk te vinden. Ze sprong van het ene uitzendbaantje naar het andere en solliciteerde zonder succes. Op een dag zag ze een advertentie van LOVER waarin iemand gezocht werd om literatuuroverzichten uit te tikken. Ze wilde weer iets actiefs doen in de vrouwenbeweging en kwam zo bij Tijdschrift LOVER terecht. Daar schreef ze elke drie maanden literatuurverwijzingen voor de rubriek Signalementen. 

Gelijkheid, empowerment en financiële onafhankelijkheid

In mijn tijd bij Tijdschrift LOVER stond het idee van onafhankelijkheid, vooral financiële onafhankelijkheid, centraal voor mij. Ik geloof nog steeds dat het essentieel is dat vrouwen zelfstandig zijn en niet afhankelijk van mannen. Deze overtuiging heeft mijn kijk op het leven gevormd en heeft invloed gehad op mijn houding en handelingen. Hoewel ik nooit een radicale feminist ben geweest, heb ik altijd gestreefd naar gelijkheid en empowerment van vrouwen. 

Het is belangrijk om voor jezelf op te komen, niet alleen als vrouw, maar als individu in het algemeen. Deze overtuiging heeft me sterker gemaakt in de jaren die hierop volgden, en nu nog steeds! Ik heb veel kansen gekregen, en hoewel ik soms twijfelde aan mijn capaciteiten, heb ik ze toch gegrepen. Het is een kwestie van zelfvertrouwen opbouwen en geloven in je eigen kunnen, zelfs als je niet zeker weet of je het aankunt. Door die mindset heb ik veel bereikt en ben ik gegroeid, zowel professioneel als persoonlijk. Het streven naar zelfstandigheid en gelijkheid heeft me geleid naar waar ik nu ben, en ik ben dankbaar voor de kansen die ik heb gekregen en benut.

Betreurenswaardige tegenbeweging

Het is soms verbijsterend om te lezen wat er gaande is. Ik zie een sterke tegenbeweging onder vrouwen, waarbij velen vinden dat ze weer thuis moeten zijn en voor de kinderen moeten zorgen. Dit standpunt wordt niet alleen door vrouwen ingenomen, maar ook door mannen die van mening zijn dat vrouwen simpelweg 'vrouwelijk' moeten zijn en geen belangrijke rollen in de samenleving moeten vervullen, maar thuis moeten blijven voor de kinderen. Als ik bedenk waar we al die jaren voor gestreden hebben, schrik ik van deze ontwikkeling, maar tegelijkertijd besef ik dat het golven zijn. Het is vergelijkbaar met wat er in de politiek gebeurt; elke dertig, veertig jaar is er een op- en neergang. Dus op dat gebied verbaast het me niet echt. Maar het is wel heel jammer. 

Nee, ik denk niet dat mijn standpunt hierover veel is veranderd. De samenleving heeft natuurlijk enorme veranderingen doorgemaakt. Vrouwen hebben meer kansen en mogelijkheden gekregen, wat een positieve ontwikkeling is. Maar het verontrust me hoe er een soort van vrouwenhaat lijkt te heersen. Vooral op sociale media is dit merkbaar; het is verontrustend hoe mensen alles en iedereen kunnen bekritiseren, van uiterlijk tot gedrag. Wat mij ook stoort, is het beeld dat aan jonge vrouwen wordt opgelegd over hoe ze zouden moeten zijn. Dit is echt afschuwelijk. Vrouwen voelen vaak de druk om aan een bepaald ideaalbeeld te voldoen, wat ik betreur. Het is triest om te zien hoezeer dit idee van 'moeten voldoen aan een bepaald model' nog steeds aanwezig is. Ja, het is heel jammer.

Voortdurende noodzaak en strijd

Ik geloof sterk in de voortdurende noodzaak van gendergelijkheid in onze samenleving. Het is duidelijk dat we nog steeds gevangen zitten in een sterk masculien kader, zoals blijkt uit het langdurige debat over het invoeren van een vrouwenquotum binnen bedrijven. 

Hoewel we in de westerse wereld aanzienlijke vooruitgang hebben geboekt, blijft er werk aan de winkel. Elders worden vrouwen nog steeds onderdrukt. Ik voel een diepe bezorgdheid over het feit dat vrouwen nog steeds als minderwaardig worden beschouwd. Deze mindset vergroot de kloof tussen mannen en vrouwen en ondermijnt de basis van gelijkwaardigheid. Het is dan ook van groot belang dat we ons blijven inzetten voor een wereld waarin gender geen bepalende factor is voor kansen en behandeling.

Het feminisme is niet alleen een concept, het is ook een levenswijze, een manier van zijn in de wereld, ongeacht of je nu daadwerkelijk de barricades opgaat voor een zaak of niet. Persoonlijk ben ik niet meer zo bezig met het idee of mensen denken: "Oh, het is een vrouw, ze kan vast niet zoveel." Ik ga gewoon mijn eigen weg.

[ID] Op de foto zijn de geïnterviewde oud-leden van Tijdschrift LOVER te zien en is gemaakt door Annika Hagen (Kaatje Ziet) in 2024. De foto is een recreatie van een foto gemaakt van dezelfde leden in 1981 door Catrien Ariëns die openbaar te vinden is in het archief van Atria. Van links naar rechts op de onderste rij is te zien Gusta Drenthe, op de middelste rij Marijke Mossink, Pamela Pattynama, Robertine Romeny en Trude van Kuijeren, en op de bovenste rij Anneke de Regt en Anneke Heinz. Nicoline Meiners is overleden en is daarom niet op de recreatie van de foto te zien. 

Meer uit deze reeks

In het kader van het vijftigjarige bestaan van LOVER interviewt de redactie oud-leden van Tijdschrift LOVER. Dit is het eerste interview in deze reeks. Er zullen nog zes interviews volgen. 

Steun LOVER!
LOVER draait uitsluitend op vrijwilligers en donaties. Wil je dat Nederlands oudste feministische tijdschrift blijft bestaan? Help ons door een (eenmalige) donatie. Elke euro is welkom en wordt gewaardeerd. Meer informatie vind je hier.

Meer LOVER? Volg ons op Twitter, Instagram, LinkedIn en Facebook.