Niet zomaar een mooi plaatje

Een interview met illustratrice Nina Lanke.

Ontwerp zonder titel 3

Hoe begon het illustreren bij jou?

“Ik heb de opleiding modevormgeving gevolgd aan ArtEZ in Arnhem. Materiële kleding ontwerpen dus, maar mode-illustratie was daar wel onderdeel van en dat vond ik heel leuk om te doen. Met die opleiding ben ik gestopt, maar het illustreren is gebleven. Daarna heb ik nog cursussen gedaan en bij geleerd over het digitaal illustreren, met onder andere Photoshop.”

Wat maakte je toen?

“Mijn illustraties hadden erg te maken met mode, kleding, maar ook identiteit. Wat mensen uitstralen, dat vind ik altijd heel interessant. Ik tekende ook mannen, maar ik vond het bij vrouwen leuk om ze een stoerder en krachtiger uiterlijk te geven. Als je naar de kunstgeschiedenis kijkt, zijn vrouwen vaak fragiel neergezet. Vroeger tekende ik mooie meisjes, maar dat mag nu allemaal anders. Daar mag wel iets meer diepgang in zitten. Daarnaast probeer ik dingen die anderen zien als imperfecties, juist uit te vergroten. Die vind ik dan juist heel mooi, ze maken een persoon op een bepaalde manier bijzonder.”

Identificeer je jezelf als feminist?

“Ik denk dat ik me wel identificeer als feminist. Ik zet het echter nooit bewust bij mijn werk, het is een soort van indirecte link. Ik vind de tijdsgeest heel interessant. Eerder was ik echt gericht op mode, maar nu gaat mijn werk veel meer om wat er gebeurt in de maatschappij, en daar is feminisme natuurlijk een onderdeel van. Mannen, vrouwen, het is niet meer zo’n strikte lijn. Dat soort dingen verwerk ik dan onbewust. Of nou ja, niet onbewust… Ik probeer het op een subtiele manier te verwerken.”

Soms zien we echter wel feministische statements in jouw werk, bijvoorbeeld in de mural die je laatst maakte voor tentoonstelling HERStory (middelste afbeelding).

“Dat was omdat ik iemand tegenkwam, namelijk Dashni Morad. Zij is een mensenrechtenactivist en richt zich onder andere op vrouwenrechten. Met de organisatie Female Voices of the World probeert Dashni de ‘stemlozen’ een stem te geven. Dit project richt zich op gender based violence. Met illustraties en grafische ontwerpen kun je aandacht oproepen voor dit probleem. Dat vind ik heel cool. Je ziet dat nu heel veel,  activisme in kunst. Ik weet niet of je er echt iets mee kan bereiken, maar ik denk wel dat je er een probleem mee onder de aandacht kan brengen.”

Dat is ook iets bereiken, toch?

“Ja, dat klopt. Ik denk wel dat dit altijd is in verhouding tot een ander idee, niet vanuit illustratie zelf, zeg maar.”

Een ander project waar je aan meegewerkt hebt is Female Voices NL. Kun je daar meer over vertellen?

“Dat project gaat meer om het delen van verhalen van vrouwen. Door middel van interviews vertellen vrouwen hoe zij zijn gekomen op de plek waar zij nu zijn, maar ook over de problemen die zij overwonnen hebben. Het was een samenwerking met Renske de Haan, een journalist. Zij heeft verhalen geschreven en bij die verhalen heb ik illustraties gemaakt – die zijn samen tentoongesteld. Wederom vind ik die samenwerking met iemand interessant.”

“Vanuit Female Voices hebben we een evenement georganiseerd in BOKA. In Amsterdam heb je vaker evenementen voor vrouwen die willen ondernemen. Zoiets was er niet echt in Arnhem, terwijl ik denk dat er wel veel kansen zijn, vooral op creatief gebied. Vooral door de kunstacademie zijn er veel jonge mensen die iets moois kunnen doen, maar veel trekken toch naar Amsterdam, waar dan veel interessante dingen gebeuren. Wij wilden iets organiseren wat normaal gesproken in Amsterdam plaatsvindt. Er waren lezingen, een kledingruil en er hing werk van verschillende vrouwelijke kunstenaars.”

Die projecten zijn allemaal in of vanuit Arnhem. Hoe belangrijk is Arnhem voor jou?

“Ik vind Arnhem een heel toffe plek met heel veel interessante mensen, want je ziet zoveel diversiteit daar. Er gebeuren verschillende dingen op kunstgebied, je hebt heel veel plekken waar graffiti is, maar bijvoorbeeld ook moderne kunst in Museum Arnhem. Door dat diverse aanbod voelt iedereen zich denk ik wel thuis.”

Heb je een visie met je werk?

“Ik merk dat ik het leuk vind als er iets theoretisch onder zit. Dat ik niet zomaar een mooi plaatje maak, maar dat het toch iets meer betekent dan iets puur esthetisch. Niet iedereen hoeft die diepgang te zien. Het is prima als mensen het leuk vinden om iets op te hangen aan de muur, maar ik wil iets doen met mijn werk en op een bepaalde manier iets teruggeven. Zo heb ik vorig jaar bijvoorbeeld een kleurboek gemaakt voor Green Kids. Daarin stonden veel plaatjes van dieren en natuur. Onbewust hoop ik dan dat kinderen de natuur meer gaan waarderen en er bewuster mee om zullen gaan. Het is allemaal wel met een gedachte gemaakt.”

“Als mijn werk een opdracht is, is het soms wel echt een statement, maar daar sluit ik mij als persoon vaak bij aan. Vanuit mijzelf heb ik niet een politiek of feministisch statement dat ik uit wil dragen, maar ik vind het wel belangrijk om bepaalde aspecten daarvan uit te lichten. Zoals bij die mural voor HERStory, dan denk ik wel: ik wil hier een sterke persoonlijkheid neerzetten, die voor mij symbolisch weergeeft hoe sterk de vrouwen zijn die dit geweld hebben doorstaan. Maar zoiets komt eigenlijk altijd vanuit een persoon, een soort karakter dat ik dan zie, denk ik.”

Wijs je wel eens een samenwerking af?

“Als ik het niet eens ben met wat een bedrijf doet, zou ik daar niet een samenwerking mee aangaan. Een bikinimerk heeft me ooit benaderd voor een print, maar ik kon zien dat ze niet duurzaam waren. Dat is iets wat ik persoonlijk wel heel erg belangrijk vind, dus dat heb ik toen niet gedaan.”

Je kunt Nina’s werk bekijken via haar Instagram of in de winkel Lost in Wanderland in Arnhem.