“We willen dat je bij ons al je ellende eruit zweet en je je daarna beter voelt”
Muzikale vrouwen met een boodschap #14: Karla Chubb
Karla Chubb beeld door Eva ten Cate
In de reeks Muzikale Vrouwen met een Boodschap portretteert LOVER bekende of minder bekende muzikantes. In deze editie maak je kennis met de frontvrouw van de postpunkband Sprints uit Ierland: Karla Chubb.
Zangeres, gitariste en componiste Karla Chubb werd geboren in Ierland en bracht haar vroege jeugd door in Duitsland, voordat ze terugkeerde naar haar geboorteland. Met jeugdvrienden richtte ze de band Sprints op. Haar inspiratie haalt ze uit de energie van punkrock en artiesten als Patti Smith, Siouxsie and the Banshees en PJ Harvey. Na enkele singles en vele liveoptredens bracht Sprints in 2021 de EP Manifesto uit, een reactie op de strenge abortuswetgeving in thuisland Ierland en de voortdurende strijd voor lichamelijke integriteit en autonomie. In januari 2024 verscheen het snoeiharde debuutalbum Letter To Self. Vorige maand was de release van het tweede album: All That Is Over.
Boosheid als krachtbron
Chubb, die queer is, groeide op in het katholieke Dublin, een omgeving die niet bepaald bekendstaat om tolerantie. Zelfacceptatie was voor haar een eenzame strijd. “Ik bad om hetero te worden, terwijl ik niet eens gelovig was.” Het debuutalbum Letter To Self staat bol van woede, pijn en frustratie. In een interview met OOR (mei 2024) vertelt Chubb dat de boosheid in haar muziek voortkomt uit persoonlijke trauma’s en maatschappelijke onrechtvaardigheid: “Ik verpak die sores in muziek en hoop dat anderen zich daardoor gesteund voelen.” Ondanks de zwaarte van de thema’s zijn de optredens van Sprints allesbehalve somber. Chubb omschrijft hun liveshows als collectief plezier, positive rage en loslaten.
Mansplainers en misogyne kritiek
Tijdens de promotietour van het debuutalbum kreeg Chubb te maken met aanrandingen tijdens shows. Sindsdien spreekt ze zich openlijk uit tegen seksisme en tegen seksueel grensoverschrijdend gedrag. In een interview met The Guardian (juni 2025) vertelt ze over de kritiek die ze krijgt. Chubb: “Mannen noemen me arrogant, omdat ik me uitspreek over Palestina en seksisme.” Sommige reacties zijn ronduit absurd. Zo kreeg ze na een optreden in Dublin ongevraagd advies over haar gitaarspel, met de mededeling dat de zoon van de bezoeker het beter had kunnen doen.
Nieuw geluid, dezelfde overtuiging
Het tweede album All That Is Over werd geschreven tijdens de intensieve tourperiode waarin de band enerzijds doorbrak, en anderzijds geconfronteerd werd met de harde realiteit van een wereld in crisis. Vergeleken met het debuutalbum is deze plaat gelaagder en donkerder, vol goth-invloeden en dystopische beelden. Toch blijft de kern dezelfde: muziek als wapen, als verwerking, als een manier om te begrijpen wat er gebeurt. “Ik spreek, dus ik begrijp,” zingt Chubb in Descartes. Het is niet zomaar een filosofische knipoog, maar een existentiële samenvatting van haar artistieke missie en activisme.
Karla Chubb is meer dan de frontvrouw van Sprints. Ze is een stem voor queer jongeren, voor vrouwen die zich onveilig voelen in de muziekscène, voor iedereen die worstelt met mentale gezondheid. “We willen dat je bij ons al je ellende eruit zweet en je je daarna beter voelt,” aldus Chubb. Dit is de manier waarop deze artieste haar feminisme omzet in actie en haar visie op menszijn uit: woede die heelt, kwetsbaarheid die kracht wordt, muziek die verbindt.
Steun LOVER!
LOVER draait uitsluitend op vrijwilligers en donaties. Wil je dat Nederlands oudste feministische tijdschrift blijft bestaan? Help ons door een (eenmalige) donatie. Elke euro is welkom en wordt gewaardeerd. Meer informatie vind je hier.