Stem feministisch, stem Barbie!

tekening door Sjo Velland

Heb ik mijn leven na alle feestdagen, inclusief mijn eigen verjaardag, eindelijk weer een beetje op de rit, komen er verkiezingen aan. Vroeger was het simpel: Je stemde waar je ouders op stemden. Dat zou in mijn geval de PvdA geweest zijn. Maar tijden veranderen, dus ik heb nog nooit op de PvdA gestemd, sorry ouders.

Ik begon met Groen Links en de laatste paar stembusronden vloog ik in de armen van de SP. En dat moet ik kunnen onderbouwen, vindt men. Laatst nog vroeg iemand mij serieus hoeveel vrouwen de SP op de lijst heeft. Die heb ik niet geteld nee. Ik wil graag dat iedereen het in elk geval een beetje goed heeft. En dat we allemaal fijn homo moeten kunnen ‘doen’. En als een jongeman het leuk vindt om borstjes te krijgen, moet dit jongetje het zelf weten. Al plakt hij de borstjes op zijn rug. En de dames mogen nu eindelijk wel eens hetzelfde als de heren gaan verdienen, maar wanneer jij als meisje graag de rest van je bestaan in de keuken wilt doorbrengen, zorgend voor een kudde nageslacht, ook leuk. Wil je graag bij de politie mét een hoofddoekje? Ga je gang. En een beetje milieubewust is ook mooi. Beetje vrijheid-blijheid en ook nog sociaal. Dat gevoel. Vandaar de SP.  Er staat ook nog een vrouwpersoon aan het roer, dus wat wil ik nog meer.

Toch ben ik helemaal niet zo links als ik jarenlang dacht. Dat was nog best even schrikken.

Omdat de meeste mensen in mijn omgeving zo links zijn als maar kan. En iedereen die anders denkt is fout, racistisch of dom in die linkse kringen. En dat staat me tegen. Al ben je nog zo’n griebus, ik wil ik best naar je luisteren. Kan geen kwaad om te horen hoe je ‘ tegenstanders’ er over denken. 

Zo zit ik bij elke uitzending waarin Pegida voorman Edwin Wagensveld zijn ‘grote zorgen’ over Nederland uit de doeken doet aan de buis gekluisterd. En zodra Geert Wilders in beeld komt, zet ik het geluid harder, benieuwd naar wat hij nu weer gaat roepen. En de griezelige Thierry Baudet vond ik ook meteen interessant. Je kan van die jongeman zeggen wat je wilt, maar hij brengt zelfs vrouwonvriendelijkheid met verve. Smul-tv voor mij. Ook lees ik graag de collumns van Annabel Nanninga, ze zal nooit vriendinnetjes met mij willen zijn, maar die vrouw weet van aanpakken. Ik hou wel van meisjes met een grote bek. Sappige politiek en best lekker om je aan te kunnen ergeren. 

Het is niet alleen maar dom dat mensen de aanwezigheid van grote groepen  vluchtelingen eng vinden. En naar de angst van die mensen moet je willen luisteren, anders jaag je ze automatisch in de armen van extreem rechtse politici, want die doen tenminste alsof ze luisteren. 

Zelf stem ik het liefst op een vrouw. Transgender, ook leuk. Met of zonder borstjes en met of zonder hoofddoekje. Liefst één die ook een ‘vlekje’ heeft. Een stoere, vrouwelijke vrouw met lef en doorzettingsvermogen.  Die gerust ‘live’ in beeld zo ongeveer een heel regiment soldaten afwerkt. Omdat ze daar zin in heeft. Een vrouw die zich een paar lekkere jetsers laat aanmeten in cup G. Omdat ze dat mooi vindt. Een vrouw die omdat het even tegen zit, welliswaar met bloedend hart, haar bloedjes van kinderen een tijdje bij haar ex-man parkeert. ‘Hier schat, onze koters, met mij gaat het even niet zo goed.’ Schande, roept het volk. Welja, hoezo zou de vader niet voor zijn eigen kroost kunnen zorgen als de moeder het niet ziet zitten? Andersom is dat schering en inslag. 

Als het kon zou ik op Barbie stemmen. Ja, die. Samantha de Jong. Een vrouw met levenservaring. Een vrouw die zichzelf is en daar flink op afgerekend wordt. Barbie denkt daar zelf misschien anders over, maar een vrouw die precies doet waar ze zelf zin in heeft, vind ik behoorlijk feministisch. Van mij mag ze zó op de lijst van de SP. 
Barbie for president!

Sjo Velland.