Het ideaal van een dun lichaam lijkt op het eerste gezicht misschien een persoonlijke voorkeur. Maar wie iets dieper graaft, ziet dat het dunne schoonheidsideaal geworteld is in koloniale, raciale en sociale machtsstructuren. In dit vierde deel van mijn reeks Mij krijg je niet klein onderzoek ik hoe het dominante beeld van het ‘goede’ lichaam voortkomt uit een geschiedenis van onderdrukking, uitsluiting en superioriteitsdenken - en waarom dat vandaag de dag relevant is.

Alsof iemand met een scherpe lepel al je organen uit je onderbuik aan het schrapen is. Uren lang. En dagen lang, elke maand, al een jaar of 15. Vanwege de hevige pijnen die ik elke maand ervoer, heb ik een half jaar geleden een Mirena spiraal laten plaatsen. Daarvóór heb ik diverse andere opties uitgeprobeerd. ‘Het plaatsen valt mee’, aldus de huisarts in de voorbereiding op de plaatsing, ‘lang niet alle vrouwen hebben er last van’ en ‘na een half jaar ben je waarschijnlijk bijna helemaal van de pijn af’.Ik hou me graag een beetje groot en daag mezelf graag een beetje uit, dus ik geloofde de huisarts en liet een hormoonspiraal zetten. Van tevoren had ik de pijnstiller Naproxen geslikt en tijdens het plaatsen nog een tablet extra - op aanraden van de arts. Dat het zetten veel pijn zou doen had ik wel verwacht, maar de nasleep was zoveel erger dan ik dacht. Tijdens het terugfietsen naar huis werd het me zwart voor de ogen en viel ik flauw van de pijn, de ambulance heeft me naar huis moeten brengen, ik kon niets meer. De maand erna kon ik amper lopen, activiteiten ondernemen en lag ik bijna elke dag te krampen op de bank. Er werd gesproken over ‘enkele dagen pijn’ na het zetten en ik hoop dat ik de uitzondering ben geweest, maar ‘enkele dagen’ is een veel te optimistisch vooruitzicht geweest.

De cijfers liegen er niet om: mannen zijn eenzamer dan ooit. Het is een narratief dat populair is in conservatieve en anti-feministische kringen: de eenzame man als slachtoffer van vrouwelijke emancipatie. Maar dit slaat de plank mis. De werkelijke oorzaak ligt dieper en is structureel. Niet feminisme, maar een bredere culturele weigering door mannen om zorg en emotionele arbeid te erkennen als universele, menselijke vaardigheden – in plaats van als iets wat vanzelfsprekend bij vrouwen hoort – voedt deze crisis.

In onze samenleving bepaalt je lichaam je kansen. Een dun lichaam levert tastbaar voordeel op, zoals een hoger salaris. Volgens het Sociaal en Cultureel Planbureau is er sprake van ‘esthetisch kapitaal’ op de arbeidsmarkt: mensen die voldoen aan dominante schoonheidsnormen, zoals dun-zijn, hebben hogere baankansen. Voor vrouwen weegt dit zwaarder dan voor mannen.In het derde deel van mijn reeks “Mij krijg je niet klein” kijken we naar hoe klasse bepaalt wie zich een ‘acceptabel’ lichaam kan veroorloven. In een samenleving waar dun-zijn sociale en economische beloningen oplevert, worden onze lichamen gerangschikt als kapitaal – en onze onzekerheid als verdienmodel geëxploiteerd.

In 2024 waren er zo’n 17.000 vrouwen werkzaam in de technische branche, tegen 187.000 mannelijke werkenden in die sector. Wat gebeurt hier toch? Waarom stijgt het aantal vrouwelijke studerenden wel iets, maar vallen er zoveel meiden en vrouwen uit op de technische werkvloer?

Een van mijn favoriete mythes is die van Demeter. Deze mythe gaat over de onvoorwaardelijke moederliefde van een moeder voor haar dochter. Ik vind het een mooie metafoor voor de band die ik met mijn moeder heb, en daarom wil ik deze ‘ode aan moeders’ graag beginnen met dit verhaal:

In de geschiedenisboeken kom je ze niet vaak tegen, maar heldhaftige, geniale en excellerende vrouwen zijn van alle tijden. Ze zijn echter genegeerd, bestolen of simpelweg uit de annalen weggeschreven. Met de reeks Vergeten Vrouwen draagt LOVER bij aan het eerherstel dat ze verdienen. In deze editie: de onderbelichte heldinnendaden van verzetsvrouwen tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Het is honderd jaar geleden dat het Institut für Sexualwissenschaft, ’s werelds eerste instituut voor seksuologie, zijn deuren opende in Berlijn. Wat betekende dit centrum voor de queer-gemeenschap van zijn tijd?Van 1919 tot 1933 was het centrum een toevluchtsoord, onderzoeks- en kenniscentrum, gemeenschap en een aanbieder van gezondheidzorg voor “gender outlaws”–tegenwoordig gay, queer, intersekse of trans personen. Daarnaast konden ze hun genderidentiteit bevestigen met baanbrekende chirurgische ingrepen.

Vandaag is het Earth Day  ofwel de Dag van de Aarde. De Verenigde Naties hebben deze dag in 2009 uitgeroepen om wereldwijd uit te dragen dat we zuinig moeten zijn op Moeder Aarde. Te vaak en ten onrechte wordt de oorzaak van vervuiling en klimaatverandering – en de oplossing ervoor – bij individuele consumenten gelegd. Dat leidt de aandacht af van de werkelijke klimaatvernietigers.

Linda Aubuchon, een communicatie- en PR-professional uit de VS, schat dat ze inmiddels meer dan 200.000 dollar heeft uitgegeven aan de dieetcultuur. "Het is een eindeloze stoet geweest van programma's, pillen en boeken om mijn gewicht onder controle te houden," zegt ze. Linda’s verhaal laat de diepgewortelde invloed van de dieetcultuur zien: het idee dat we onophoudelijk moeten investeren in het veranderen van ons lichaam. En zij is daar niet alleen in. Wereldwijd geven miljoenen mensen elk jaar hun geld uit aan pogingen om lichter, kleiner en ‘beter’ te worden. De wereldwijde dieetindustrie is jaarlijks goed voor 225 miljard euro – en groeit gestaag door, met zo’n 2,6 procent per jaar. Een onvoorstelbaar bedrag, verdiend aan een simpele overtuiging: onze lichamen zijn niet goed genoeg zoals ze zijn.In het tweede deel van mijn reeks “Mij krijg je niet klein” kijken we naar hoe onze lichamen worden omgezet in winstmachines. Want onze onzekerheid is iemand anders’ verdienmodel.

In de afgelopen jaren is woke een veelgehoorde term geworden in politieke en maatschappelijke debatten. Waar het ooit stond voor bewustwording van structurele ongelijkheid en onderdrukking, lijkt het nu een marketinginstrument voor bedrijven en politici. Progressieve retoriek wordt steeds vaker ingezet zonder dat de economische en politieke structuren die ongelijkheid veroorzaken daadwerkelijk veranderen.

De eerste liefde. Vlinders in je buik, lieve appjes tot diep in de nacht en misschien wel de eerste zoen. Voor veel jongeren is daten een spannende ontdekkingstocht. Maar niet altijd is die eerste kennismaking met liefde en relaties positief. De afgelopen tijd lees en hoor je steeds meer over gendergerelateerd geweld, zoals partnergeweld, intieme terreur en grensoverschrijdend gedrag.  Eén op de vijf vrouwen in Nederland krijgt met partnergeweld te maken, en elke acht dagen sterft een vrouw vanwege het feit dat zij vrouw is (femicide). Terecht dus, dat we hier steeds meer aandacht voor hebben. Maar hoe zit dit bij jongeren in Nederland? Dat onderzoek is nu gestart. Waarom dat van belang is, en hoe je mee kan werken, lees je hier.