‘Meisje van 17 jaar verkracht’, las ik enkele dagen geleden in een krant. Triest bericht. ‘Asielzoeker opgepakt in verband met verkrachting 17-jarige’. Ook een treurig bericht. Volgens het artikel fietste het meiske in het donker, om 3.00 uur ‘s nachts. Jong en blij, totdat de onverlaat haar van haar fiets trok en haar jeugd in één klap om zeep hielp. Persoonlijk vraag ik me dan altijd af of zo’n enge man daar al uren staat te wachten en te smachten tot er heel toevallig, moederziel alleen, een vrouwmens langsfietst.

In een knus huis in Amsterdam Oost tref ik de energieke Mercedes aan. Mijn te vroege aankomst leidt ertoe dat ik nog even door haar boekenkast mag neuzen. ‘Jij leest nu Fanon, toch? Ik wil graag Dubois lezen. Nog zoveel te lezen… Wat wil je drinken bij de lunch?’

Laatst fietste ik langs een splinternieuw schoolgebouw, in de Amsterdamse Houthavens, bijna af, behangen met grote spandoeken met daarop: Hier komt het 4e gymnasium! En onder de tekst een foto met vrolijk lachende jeugd.

Wie zich heeft ingezet voor meer vaderschapsverlof in Nederland zal ongetwijfeld de naam Jens van Tricht hebben gehoord. Als mede-oprichter van Emancipator heeft Jens zich al jarenlang ingezet voor de emancipatie van mannen, vrouwen, en non-binaire mensen. Hoe is dat zo gekomen?

Stel je voor: je wordt uit een zwembad gestuurd omdat je te véél aan hebt. Of je maar even als de wiedeweerga je bovenstukje wilt verwijderen, want de borstjes mogen niet alleen, nee die móeten gezien worden, zo heeft de rechter bepaald.

Meer dan twintig jaar geleden noemde een zeer donkergetinte Surinaamse man mij nepneger. Dat ik beledigd was staat buiten kijf. En het was ook beledigend bedoeld. Maar strikt genomen - zeker gezien vanuit zijn Surinaamse culturele achtergrond - had hij nog gelijk ook.

Moeder ben je, vader word je. Dat is in ieder geval wat de definitie in het woordenboek suggereert. Een pleidooi voor gelijkwaardig ouderschap.

Op het filmpje, gemaakt met een Smartphone, is te zien hoe Alton Sterling door twee mannen besprongen wordt op een parkeerplaats in Baton Rouge, Louisiana. Een aantal seconden later schieten zij hem dood.

"Ze doen alsof ze niet discrimineren. Maar intussen wordt er danig gediscrimineerd, met een glimlach en hele mooie woorden, maar als je die woorden goed verstaat en goed op een rijtje zet, dan zie je dat er discriminatie is."

"Dit is een historisch moment: drie vrouwelijke, gekleurde professoren samen op een podium", begint Gloria Wekker de middag.  "Misschien wel de enige drie in Nederland", voegde ze eraan toe. De toon is meteen gezet. Deze middag zal er niet om moeilijke onderwerpen heen worden gepraat. 

In het land der feminisme, Zweden, kocht ik er ook een. Een feminisme-trui. Zwart. Met in witte letters: Feminism.

U kent hem vast nog, de Sire Reclame uit 1997. Doel van deze campagne was om vaders een groter aandeel te laten nemen in de huishoudelijke taken en tevens een pleidooi voor meer betrokkenheid bij de opvoeding van kinderen. We kunnen ons afvragen of er de afgelopen twintig jaar veel veranderd is in Nederland.