Vandaag, eerste Kerstdag, is het volle maan. De laatste keer dat er tijdens Kerstmis een volle maan aan de hemel stond, was in 1977; de tweede feministische golf was op haar hoogtepunt en vrouwen werden voor het eerst toegelaten op opleidingen die voorheen alleen voor mannen toegankelijk waren. De LOVER-redactie

We leven in een wereld waarin een 46-jarige man een 18-jarig meisje kan verkrachten en er tijdens de rechtszaak mee kan wegkomen door het verweer aan te voeren dat hij ‘per ongeluk met zijn erectie in haar viel’. En nee, dit was geen gerechtshof in Riyad of Islamabad, maar in Londen, slechts

We weten niet wie ze is. Ze noemt zichzelf The Belle Jar, een elegante verwijzing naar de beroemde roman The Bell Jar van Sylvia Plath. Ze noemt zichzelf ook ‘pretentious as fuck’. Maar die pretenties mág ze hebben, met een schrijftalent dat zo onmiskenbaar is als dat van haar. In

James Deen, de pornoster met puppyogen en boy-next-door look die uitgroeide tot een feministisch icoon, wordt door acht vrouwen van seksuele mishandeling beschuldigd. Voor het merendeel zijn de vrouwen in de porno- of seksindustrie werkzaam, of werkzaam geweest. Dat mag niet meewegen, want verkrachting

Voor een keer doen we iets dat zich in een internet-schemergebied bevindt: een open link naar een artikel achter een betaalmuur. Maar de reportage van Rob Vreeken over Rojava, het feministische Utopia, vinden we té belangrijk. Ook mensen die geen abonnee van de Volkskrant zijn, zouden er kennis

Vandaag bij LOVER een open brief van onze redacteur Eva M. Verbeek, naar aanleiding van een veel voorkomend argument op sociale media, dat door taalkunstenares Stella Bergsma treffend wordt omschreven als argumentum ad horrendum:  zijn er geen ergere dingen om je druk over te maken? ‘Het

Er is een reden waarom het doelwit van de aanslagen van gisteravond een bolwerk van jong, progressief Frankrijk was, een gebied waar etniciteiten samenkomen. Voor wie oorlog wil, is niet de directe tegenstander het gevaar, dat zijn de bruggenbouwers, degenen die de vrede zoeken. Het is de dag na het

Ben Carson, een van de kandidaten voor de komende presidentsverkiezingen in 2016, heeft de woede van veel Amerikanen op de hals gehaald door het plegen van abortus te vergelijken met het houden van slaven. In een interview op televisiekanaal NBC werd de Republikein gevraagd of hij dacht dat vrouwen

Ik was precies vier weken 13 jaar oud. Ik weet nog precies welke kleren ik droeg. Ik zat in de brugklas en fietste over de Veluwse heide terug naar huis in een vormloos wijd wit T-shirt en groene wijde korte broek. Ik had al borsten en was al ruim anderhalf jaar ongesteld, maar nog volop in de ontkenningsfase.

Als ik dit schrijf is het nog 4 november, de derde dag van de actie #zeghet. Gisteren deed ik zelf ook mee. ‘Dat was vast moeilijk om te schrijven,’ kwam veel voor in de eerste reacties. Dat was het gek genoeg niet, ik was hoogstens leeg na afloop, maar het schrijven zelf was gemakkelijk

Het verhaal van mijn aanranding heb ik al lang geleden gezegd en geschreven. Ik schreef het verhaal in wel duizend variaties. Ik schreef er minstens zo veel bezweringen van, tot het geen macht meer over me had. De gebeurtenis zelf althans. Want hoe je het ook wendt of keert, als zoiets je overkomt,

Cabaretière Anke Laterveer werd aangerand in haar eigen huis en deed daar aangifte van. Op het politiebureau kreeg ze echter te horen dat ze haar niet konden helpen. Ze had haar belager immers zelf binnengelaten. Dan had ze kunnen verwachten dat hij seks wilde. ‘Alle mannen zijn zo,’