Nog steeds komt de zorg van kinderen of ouderen voornamelijk op de schouders van vrouwen terecht. De scheve verhouding tussen mannen en vrouwen in betaalde en onbetaalde arbeid neemt toe, met name door een overheidsbeleid dat wordt gelegitimeerd met behulp van de bedrieglijke term participatiesamenleving. De

‘1 mei strijddag 1 mei vrij!’ Ooit scandeerde ik die leus op 1 mei onder de vlag van de jongeren van De Rode Morgen, terwijl ik door de straten van Rotterdam liep. Wat die strijd was en vrij waarvan, dat wist ik niet precies. Nog steeds niet. Het frustreerde me dat ik niet wist wat ik meer

Afgelopen vrijdag op 17 april vond bij Atria de uitreiking van de Johanna Naberprijs plaats. Deze prijs wordt jaarlijks uitgereikt voor de beste scriptie op het gebied van vrouwen- en/of gendergeschiedenis. De winnares van dit jaar was de Vlaamse Laura Nys met haar scriptie Liefde, lijden en verzet.

We beginnen de LOVER-post van vandaag met een oproep. Het woord empowerment. Een prachtig mechanisme, een lastig woord. Is er nou echt geen Nederlands equivalent van? De oproep is dus: verzin een Nederlands equivalent voor empowerment. En dan objectificatie. Een goed Nederlands woord én actueel,

De eerste sporen van de participatiemaatschappij worden zo langzamerhand zichtbaar en wat veel vrouwenactivisten van tevoren al vreesden blijkt bewaarheid te worden: de last voor dit politieke monster komt vooral terecht bij vrouwen. Vorige maand verscheen er een rapport van het SCP (het Sociaal en

Met trots stellen we jullie voor aan Sanne van Driel, een van de twee nieuwe redacteuren die LOVER sinds kort rijk is en die onze content in de toekomst gaan verrijken. Sannes eerste bijdrage is een long-read, waarin ze dieper ingaat op wat het feminisme voor haar betekent en hoe ze dat wil invullen.

We staan op een perron en de NS roept om: er heeft een trein vertraging wegens een aanrijding met een persoon. ‘Dat lijkt wel steeds vaker te gebeuren,’ zegt mijn lief. Ik knik en tegelijkertijd mompelen we een zin met het woord ‘crisis’ erin. Ik moet denken aan de Grote Depressie

Het afgelopen jaar heb ik (te) vaak gehoord dat Beyoncé niet echt feministisch is omdat ze haar seksualiteit verkoopt. Kort gezegd: daar ben ik het niet mee eens. Ik zie dit dan ook als een kans om iets te bespreken dat me zwaar op het hart ligt: misogynoir binnen het feminisme. Moya Bailey,

Een nieuw soort superheldin is opgestaan. De nieuwe She-Hulk, de nieuwe Ms. Marvel, de nieuwe vrouwelijke Thor, stuk voor stuk ontstijgen ze de overgeseksualiseerde stereotypen die het comic-universum zo lang gedomineerd hebben. Hun zegetocht verloopt niet zonder slag of stoot (daar zijn het immers

Raden Ajeng Kartini – Raden wil zeggen dat je van Javaanse adel bent – was Indonesie’s belangrijkste voorvechtster van vrouwenonderwijs. De mooie negentiende-eeuwse aristocrate wordt elk jaar op haar verjaardag nog bezongen op de Indonesische scholen, met het lied ‘Ibu Kita Kartini’

Het baren van een kind legt de kracht van het vrouwelijk lichaam in al haar intensiteit bloot: ik kan een kind maken en haar voeden met mijn lichaam. Zij is ontstaan uit mij en een ander mens, maar ze is groot geworden uit mijn vlees en bloed. Letterlijk.

Ze bestaan nog altijd: vrouwen die het feminisme afwijzen omdat ze denken dat een feminist zijn gelijk staat aan mannen haten. Elke keer dat ik er weer eens eentje tegenkom, verbaas ik me er weer over: hoe diep de misvatting zit. Ik was zelf ooit ook zo’n vrouw, maar toen was ik pas twintig, opgegroeid