Gisterenochtend is Margaret Thatcher op 87-jarige leeftijd overleden. Zij was van 1979 tot 1990 premier van Groot-Brittannië, en daarmee de langst regerende Prime Minister van de twintigste eeuw. Bovendien was ze de eerste en tot op heden enige vrouw die in deze positie verkozen is.

Het is voor feministen makkelijk om aan te kaarten wat er slecht gaat in de maatschappij. Onderdrukking bestaat nog steeds en de decennialange strijd voor gelijke rechten duurt voort. Soms lijkt het zelfs of we stappen terug nemen in de emancipatie. Gelukkig worden er ook politieke beslissingen genomen die tot een meer egalitaire samenleving leiden. LOVER probeert beide ontwikkelingen op te pakken. Regelmatig vindt er binnen de redactie een reflectie plaats op de meeste recente - goede of slechte - ontwikkelingen op politiek of maatschappelijk vlak. In deze reeks zullen we onze bespiegelingen met jullie delen! Vandaag: de Nobelprijsnominatie voor Malala Yousafzai.

‘Indiase studente dood na groepsverkrachting’, ‘Zuid-Afrikaanse sportheld schiet vriendin dood’, ‘14 februari het evenement One Billion Rising: Protest tegen het geweld tegen vrouwen, want een op de drie vrouwen wordt in haar leven verkracht of geslagen’. Mannen en vrouwen zijn toch gelijk aan elkaar? Het maakte toch niet meer uit welke sekse je had?

Wie denkt dat men geen grappen meer mag maken over vrouwen, gekleurde mensen of homo’s heeft het goed mis. Niets is immers grappiger, leuker en geeft meer blijk van een emancipatoire houding dan grappen maken over wijven met grote tieten, negers en flikkers die snakken naar acceptatie. Tussen de bedrijven door alles goed belachelijk maken en de wereld reduceren tot een algehele chaos waar we alleen maar om kunnen lachen: dat is grappig, dat is hilarisch, dat is Seth MacFarlane en zijn klassehumor. Want zeg nou zelf: was zijn optreden tijdens de Academy Awards dit jaar niet ongelofelijk edgy en gewaagd?

Op zaterdag 2 februari vonden terreinbeveiligers de 17-jarige Anene Booysen op een bouwplaats dicht bij haar huis in Bredasdorp, een klein dorp in de Zuid-Afrikaanse Westkaap. Anene was verkracht en verminkt. Haar vingers en benen waren gebroken, haar keel doorgesneden en haar buikholte opgevuld met glas. Dit incident, dat op een groepsverkrachting leek, zou hebben plaats gevonden nadat ze vrijdagavond in een sportcafé wat was gaan drinken. Anene werd naar het ziekenhuis gebracht, maar overleed dezelfde nog dag aan haar verwondingen. Voordat ze stierf, gaf ze de naam van een van de daders; volgens sommigen haar ex-vriendje, volgens anderen een familievriend. Een paar dagen later werden drie jonge mannen aangehouden, waaronder Anene’s 22-jarige ex-vriend.

LOVER vroeg Judy ‘Love’ Gonzales Malundo, een Filipijnse feministische activiste uit Nederland, en een lid van het Women’s Committee that Supports Filipino Women and Children, naar haar persoonlijke reflecties over One Billion Rising Utrecht en de voorbereidende workshop die zij mee coördineerde vanuit haar organisatie. Deze Utrechtse workshop werd op touw gezet zodat de OBR-deelnemers niet enkel zouden dansen, maar tegelijkertijd ook zouden nadenken over de redenen waarom OBR zo’n belangrijk en ook zo’n persoonlijk event voor vrouwen is. In wat volgt geeft Love ons haar persoonlijke kijk op deze twee activiteiten.

Afgelopen week is Valentijnsdag voorbijgekomen. Van allerlei kanten werd men in Nederland weer opgeroepen om haar of zijn geliefde toch vooral een speciaal cadeau te geven: op z’n minst een kaartje, maar het liefst iets met chocolade; een speciaal diner; of zelfs een weekend weg. Hoewel ik er niet bij was, kan ik me goed voorstellen hoe het er uit moet hebben gezien: overal ongeloofwaardige afbeeldingen van intens verliefde stellen, veel te veel rood in het straatbeeld en altijd die discussie over wat voor onzin het toch eigenlijk is –  als je van iemand houdt dan kun je dat toch elke dag wel melden? Dat vinden ze hier in Riyad dus ook, althans officieel.

Bij menigeen ligt de brute moord op een studente in New Delhi nog vers in het geheugen. De details van het delict lieten namelijk niemand onberoerd. Ook de recente verkrachting in Afghanistan is niet te vergeten; het slachtoffer dat nu een gedwongen huwelijk met haar geweldspleger moet aangaan. Hetzelfde geldt voor het groeiend aantal seksuele aanvallen tegen Egyptische vrouwen op het Tahrirplein. Het moge duidelijk zijn: het internationaal geweld tegen vrouwen is aanhoudend, en dat mag men niet langer met lede ogen aanzien. Dat vindt ook de 31-jarige Esther Arends. Geïnspireerd door het globale initiatief van One Billion Rising, organiseert de choreografe Rotterdam RISE. Op 14 februari staat het Schouwburgplein in Rotterdam in het teken van vrouwen, geweld en onderdrukking maar ook van dans, muziek én een feestje. Arends: “Het is niet dat we het geweld tegen vrouwen gaan vieren. For god sake. No!”

Alweer de laatste dag Internationaal Film Festival Rotterdam voor mij, maar je kunt ook van 't weekend films kijken en festivalsfeer snuiven in het centrum van Rotterdam.

Na een aantal dagen op het Film Festival Rotterdam heb ik weer een paar favorieten voor je.

Het Film Festival Rotterdam is op volle gang, maar je hebt nog tot en met zaterdag 2 februari de tijd om wat van de films, de sfeer en de vele nevenactiviteiten mee te pikken. Hier een paar tips, de komende dagen volgen er meer!

In ons laatste deel over feminisme en internet, een stuk over Facebook en feminisme in Brazilië. Facebook brengt vrouwen bij elkaar bij haar, maar is het ook genoeg om ze bij elkaar te houden? Anne-Marie Verhagen interviewt Marcella Moreaux, een jonge feministe die het allemaal beu is.‘Een feministe is kwaad. Sterker nog, ze is woedend. Ze kent haar eigenwaarde en wordt ziek van de seksistische grapjes die ze dag in dag uit te horen krijgt.’ Marcella Moreauxs ogen schitteren en om haar woorden kracht bij te zetten steekt ze een gebalde vuist in de lucht.