Holland’s Next Topmodel is zowel een jongerenprogramma op RTL5 als één grote reclamespot voor make-up spullen. Dat zou niemand mogen verbazen, maar is daarom niet minder serieus te nemen. Een groep meiden nemen het week na week tegen elkaar op tot één van hen ‘topmodel’ wordt. Onzin natuurlijk – waarschijnlijk beginnen ze onderaan de ladder en na hun 25e zijn ze uitgerangeerd. Een unieke kans? Er zijn genoeg topmodellen op deze wereld die niet aan een tv-wedstrijd hebben meegedaan, dus dat valt wel mee.Toch kijk ik er elke week naar. Ik kom thuis van werk, zet de tv aan en kijk. Het is boeiend om zo’n groep jonge meiden te zien – hoe ze met elkaar bezig zijn, maar ook hoe ze met zichzelf bezig zijn. Het is soms even vertederend als schokkend, even herkenbaar als vervreemdend. Als feminist zit ik soms in shock-toestand op de bank wanneer het jury-oordeel valt. ‘Je bent in weze gewoon een klerenhanger’, werd er eens gezegd. Maar ja, zo werkt het wel in de mode-wereld.

Het is nacht. Het geluid van een dichtslaande deur. Een jonge vrouw sleept en sjouwt met twaalf tassen vol boeken. Gewoon een jonge vrouw met bagage, veel bagage. Geen gelukkige huisvrouw, geen Ophelia, geen Marilyn Monroe, geen Oprah… Op het podium, omringd door 300 zelfhulpboeken, probeert

‘En het mooiste is,’ besloot ik mijn “vertoog over Brett Easton Ellis’ American Psycho”, ‘dat precies die vrouwen, die Ellis ongeschikt vindt voor het medium film, dat die vrouwen vervolgens zijn boek verfilmen. En dat elke grap die de film dragelijk maakt, het idee was van de regisseuses. Die grappen komen überhaupt niet voor in het boek! Dat is toch fantastisch!’ Het is even stil en dan vraagt één van mijn vrienden, Alex; ‘Jij vindt vrouwen echt heel tof hè?’Gezien het feit dat ik mezelf als vrouw identificeer ben ik natuurlijk lichtelijk bevooroordeeld. Maar ja, Alex’ opmerking sloeg de spijker op zijn kop en markeerde precies wat het fundament is van mijn persoonlijke feminisme. Hoewel feministen allemaal deel uitmaken van dezelfde beweging, bewegen we ons binnen de groep wel degelijk in verschillende richtingen. Wat mij motiveert als feminist, de filosofie die ik propageer en in het dagelijks leven tracht te praktiseren, is dat ik vrouwen echt heel tof vind.

In de zaak DSK is het 'zijn woord tegen het hare'. Wie in het gelijk wordt gesteld hangt af van wie het meest geloofwaardig wordt geacht. Heike Vis betoogt dat dit gemakkelijk kan leiden tot oordelen die enkel zijn gebaseerd op de beoordeling van personen en nog maar weinig te maken hebben met recht.

De foto komt van facebook, de tas van LOVER. Bestel hem

Het feminisme kenmerkt zich door een kritische dispositie, van waaruit we niets als de status quo accepteren, maar machtsrelaties en ongelijkheid bevragen en alternatieven formuleren. Met deze houding moeten we ook het kapitalisme en neo-imperialisme bezien, en proberen ons voor te stellen hoe een eerlijker en duurzamer economisch systeem eruit zou zien. De veranderingen die nodig zijn, moeten zoals altijd op meerdere niveaus voltrekken. In dit laatste deel heb ik wat ideeën verzameld voor een meer gelijke wereld.

De internationale conferentie begin dit jaar over het fenomeen ‘seksueel nationalisme’ was veelbelovend. De discussie over hoe om te gaan met de kaping door rechts populisme van (homo)seksuele- en vrouwenrechten als hét door moslims bedreigde Europees culturele erfgoed, werd echter

De strijd van moderne vaders voor meer tijd met hun kinderen wordt in feministisch Nederland met argusogen bekeken. Zo ook in het voorjaarsnummer van LOVER. Hierin bekritiseert Niels Vonberg de heteroseksuele gerichtheid en afwezigheid van het mannelijk lichaam in dit mannenemancipatiedebat. Opiniemaker

‘Tien procent van alle relaties komt tot stand via een datingsite’, kopte de NRC onlangs. Reden voor LOVER om maar eens te kijken wat voor aanbod op het wereldwijde web er eigenlijk is om de liefde te vinden. Alle websites met nepprofielen daargelaten, werken de gangbare, algemene datingsites

Toen ik onlangs in het LOVER archief aan het graven was, op zoek naar schatten, vond ik het volgende juweeltje:“Wat wij, die al vrouw waren, van een transseksueel die “erbij komt” zouden willen, is natuurlijk iets heel anders (c.q. dan een stereotype van vrouwelijkheid belichamen, JK): wij zouden willen dat zij alle voordelen van haar talent, haar know-how, haar leven in de gesloten mannenwereld van de Engelse journalistiek zou combineren met haar nieuwe status als vrouw en zo als uitdagend voorbeeld ons zou voorgaan. Ook al is het onverdraagzaam en kinderachtig zoiets van iemand te verlangen – dat verlangen bestaat. Dat betékent iets, dat dat bestaat. Het betekent dat de emancipatie nog zo ver weg is dat er behoefte bestaat aan voorbeelden; desnoods aan het andere mensen dwangmatig verplichten dat voorbeeld te zijn. Jan Morris is veel te eigenzinnig en te zeer getekend door haar cultuur om zich daar iets van aan te trekken. Ongetwijfeld tot haar eigen geluk en emancipatie.”  (1)

Terwijl het emancipatieproces maar langzaam verder komt, groeit het idee dat vrouwen idee als solidariteit weer op moeten pakken. Op de academische conferentie “Evil, Women and the Feminine”, die op 13 tot 15 mei in Warschau plaatsvond, ontstond in de pauzes een discussie over Sisterhood.

“Menselijkheid, een menselijke blik, dat is wat er vooralsnog mist. Niet alleen in het probleem, maar vaak genoeg ook in de zoektocht naar een oplossing.” Marian Donner tijdens de talkshowExact 11 maanden na het LOVER-debat over de positie van sekswerkers in Nederland besteedt ook WOMEN Inc aandacht aan de actuele politieke ontwikkelingen omtrent sekswerkerrechten.