Als je het bloed verwelkomt

De krampen, de hormoonschommelingen die je gemoed bepalen, het bloed, het geklieder ermee, doorlekken als je moet niezen, de gedachte dat je vagina je probeert te vermoorden als het echt héél erg pijn doet, tampons – en als je die niet gebruikt (gebruikt er eigenlijk nog iemand maandverband?), wanneer je je menstruatiecup moet legen, vreetaanvallen, vocht vasthouden: er zijn redenen genoeg om je ongesteldheid te verwensen als het weer eens die tijd van de maand is. Maar er zijn ook redenen om het bloed te verwelkomen. Een hele prangende reden is het als je menstruatie ooit wegbleef omdat je een eetstoornis had.  Het overkwam LOVER’s Annelies van Doornbos, en in het kader van LOVER’s winterspecial deelt ze een fragment uit haar bloeddagboek met ons.

Er is een tijd geweest dat ik stopte met menstrueren: toen ik op mijn dertiende lijnde en een vorm van anorexia ontwikkelde.

De gedachten en gevoelens die ik had op het moment dat ik qua gewicht op mijn lichtst was, waren depressief en angstig van aard. Ik was intens gespitst op alles dat met eten te maken had: hoeveel vet waarin zit. Ik kreeg het ontzettend koud omdat ik zo afgevallen was, veel kouder dan ik het ooit had gehad. Ik was moe, maar kon van de honger niet slapen en lag in een bed te fantaseren dat ik de heerlijkste gerechten klaarmaakte voor allerlei mensen die het verdienden, en er zelf niet van at.

Door een opname in het ziekenhuis en een professionele behandeling van regelmatig eten en rusten kwam ik weer aan. Mijn angst en controledrang verdwenen. Al snel werd ik ook weer ongesteld, en dit onpraktische, viscerale, lichamelijke ritueel dat ik tegelijkertijd ook heel bijzonder vind, vergezelt me nu alweer een hele tijd. Gelukkig.