CATCALLING: OOK IN NEDERLAND

‘In een samenleving die gelijkwaardigheid propageert, zijn de straten ook in Nederland nog steeds geplaveid met seksisme,’ stelt schrijfster en columniste Elfie Tromp. Naar aanleiding van het intussen veelbesproken ‘catcalling’-filmpje in New York vraagt ze zich af waarom seksuele opmerkingen van mannen op straat vaak zo agressief zijn. Ze komt uit bij Jackson Katz, auteur van het boek The Macho Paradox, die die agressie verklaart als substituut voor emoties, waarvan veel mannen niet geleerd hebben ze te accepteren of waarvan het nooit was toegestaan om ze te uiten. Als dat zo is, zegt Tromp, dan is seksuele intimidatie strafbaar niet genoeg, dan moeten we ook als samenleving kijken naar hoe de jeugd geleerd kan worden om met emoties om te gaan. Tromps column op het Rotterdamse online tijdschrift Vers Beton is een opeenvolging van sterke punten die LOVER van harte onderschrijft, daarom staat ‘Psst. Schatje. Hé dushi. Psst. Slet!’ vandaag centraal in LOVER’s Uitgelicht. Maar dat is niet het enige waar we vandaag aandacht aan willen wijden. Want als extraatje hebben we ook nog het filmpje voor je dat rechtstreeks tegenover het New Yorkse catcalling-filmpje staat. In Nieuw-Zeeland is dat experiment namelijk herhaald, en daar gebeurt er… helemaal niets. Er is op de sociale media al veel gespeculeerd over wat er aan dat verschil ten grondslag ligt, dat is dan ook niet de reden waarom wij het plaatsen. Nee, LOVER vraagt zich vooral af waarom het niet overál zo kan als in Nieuw-Zeeland.

Catcalling in Auckland, Nieuw-Zeeland, reconstructie door The New Zealand Herald: