DE AFRIKA-CLICHÉS VAN LINDA

Begin deze week maakten we al melding van het eersteLinda in Afrika’ – die we vandaag centraal zetten in LOVER’s Uitgelicht – geeft Jeroen van Strien een reeks voorbeelden van artikelen die wél gepast zouden zijn geweest in zo’n special. Van de diverse muziekstijlen in de vijfenvijftig landen die het continent telt tot aan haardracht, make-up, of een serie portretten van succesvolle Afrikaanse vrouwen, bijvoorbeeld. Van Strien noemt Ellen Johnson Sirleaf en haar strijd voor gelijke rechten voor vrouwen in Afrikaanse landen en haar verkiezing tot eerste vrouwelijke president in dit continent. Wij zouden daar zelf ook graag een Chimamanda Ngozi Adichie aan toevoegen, wiens toespraak en essay We should all be feminists niet voor niets viraal werd op het internet en wiens woorden deze week nog geëerd werden door Beyoncé in haar wervelende Flawless-show tijdens de uitreiking van de MTV Video Music Awards (waar we morgen aandacht aan besteden). Actueel, genuanceerd en ontdaan van schadelijke, racistische clichés: er zijn genoeg onderwerpen te bedenken die wél aan deze condities voldaan zouden hebben. Want laten we wel wezen, ‘we werken heel vaak met stereotypen en zoeken soms de grens op’ is geen excuus. Een groot publieksblad als LINDA zou haar maatschappelijke verantwoordelijkheid moeten nemen.

‘Het gaat er ook niet om of het beledigend is, maar om het bevestigen van het stereotiepe beeld dat mensen van Afrika hebben. Dat Linda de Mol op een Jeep tussen de giraffen en zebra’s zit in de Beekse Bergen, en dat dat voor “Afrika” door moet gaan. Hierdoor wordt totaal voorbij gegaan aan de enorme diversiteit van het continent. De artikelen over vrouwenbillen en verkrachtingen vind ik daarbij zéér ongepast. Het artikel over de rondingen van de Afrikaanse vrouw vind ik ongepast omdat het WEDEROM over het uiterlijk moet gaan, zoals zo vaak. Alsof Afrikaanse vrouwen niets beters te bieden hebben. Ik kan me voorstellen dat je daar als Afrikaanse vrouw emotioneel op reageert. Het voelt aan als een soort voyeurisme, met de geschiedenis van Saartjie Baartman in mijn achterhoofd. Er is zoveel moois te vertellen, maar de media kiezen er keer op keer voor om ellende te laten zien (verkrachtingen, oorlog, honger, armoede) als het om Afrika gaat.’ – Jeroen van Strien.