DE GROTE VROUWELIJKE COMIC COUP

Een nieuw soort superheldin is opgestaan. De nieuwe She-Hulk, de nieuwe Ms. Marvel, de nieuwe vrouwelijke Thor, stuk voor stuk ontstijgen ze de overgeseksualiseerde stereotypen die het comic-universum zo lang gedomineerd hebben. Hun zegetocht verloopt niet zonder slag of stoot (daar zijn het immers superhelden voor), niettemin is het een zegetocht. Hoe hard het reactionairdere gedeelte van de fan boy-community er ook tegen protesteert, het voert een achterhoedegevecht. De nieuwe heldinnen zijn té succesvol.

In ‘Kapow! Attack of the feminist superheroes’ doet Guardian-journalist Dorian Lynsksy met veel verve en duidelijk plezier verslag van de historische ontwikkeling die de vrouwelijke superheld sinds haar introductie heeft doorgemaakt. Van Playmates met wespentailles en cup DD in hoogst onhandige speelpakjes tot de huidige niet minder indrukwekkende maar veel praktischer kostuums. Van de perfecte vriendinnetjes, kijvende krengen en femmes fatales – tragisch, versmaad, wegwerpvrouwen – van weleer tot de volgroeide, zelfstandige en zonder twijfel atypische heldinnen van nu. Bijzonder vermakelijk is de ‘Sexy Lamp’-vergelijking van comic-auteur Kelly Sue DeConnick, die op de Comics Alliance van 2012 zei dat de Bechdel-test in haar vak beter vervangen kon worden voor de Sexy Lamp Test. ‘Als je je vrouwelijke personage kunt vervangen door een sexy lamp en het verhaal heeft er geen hinder van heb je een nieuwe versie van je verhaal nodig.’ Veel superheldinnen sjeesden decennialang hopeloos op de Sexy Lamp Test. Hoe kon dat veranderen?

Lynsky’s antwoord is kort en duidelijk: geld. Voor het eerst in de geschiedenis van de superheld lezen vrouwen massaal comics. Afgelopen januari ontdekte statisticus Brett Schenker dat bijna de helft van de 32 miljoen zelfbenoemde comic-fans op Facebook uit vrouwen bestaat. Op internationale stripconventies stijgt het aantal vrouwelijke bezoekers twee keer zo snel als het aantal mannelijke bezoekers. Ms. Marvel brak verkooprecords bij haar introductie en de nieuwe vrouwelijke Thor verslaat haar voorganger met 30 procent in de verkoopcijfers. Waarom is dit belangrijk? Ook daar heeft Lynsky een duidelijk antwoord op: ‘Omdat de superhelden-industrie zo zwaar leunt op het voortdurend heruitvinden van dezelfde personages die al decennia geleden geschapen werden, is de comic de perfecte spiegel voor maatschappelijke verandering.’ Wij, de stripliefhebbende redacteuren van LOVER, hebben daar niks aan toe te voegen. Behalve dan de wens dat onze lezers net zo zullen smullen van Lynsky’s analyse als wij deden.

‘The action in issue five of the new series of Thor is par for the course in a superhero comic. Absorbing Man, a granite-coloured lug with a wrecking ball, is on a crime spree and Thor, the Norse thunder god who joined the Marvel Comics universe in 1962, is trying to stop him. The crucial difference in this series is that Thor is now a woman. “Thor? Are you kidding me? I’m supposed to call you Thor?” roars Absorbing Man. “Damn feminists are ruining everything!” The scene is writer Jason Aaron’s pointed riposte to the uproar last summer when Marvel announced that the mantle of Thor would pass to a woman and some aggrieved male fans accused the company of pandering to political correctness.’ – Dorian Lynsky