De inclusieve skatescene van de Rollende Mina’s

Beeld door Khaddouj Barghout

“We made it!” postten de Rollende Mina’s 22 oktober 2022 op hun Instagrampagina. In samenwerking met culturele Stichting Hubert realiseerden de Mina’s Nijmegens eerste skate-café. En niet zomaar een skate-café: een ruimte voor iedereen, ongeacht leeftijd, gender of huidskleur.

Je hoort het goed: niet de Dolle, maar de Rollende Mina’s. Oprichters Simone Bauhuis (28), Eva Steverink (30) en Pien Pullens (29) en hebben één doel voor ogen: een feministische(re) en queervriendelijke skatescene. Het collectief begon in maart 2021 met een simpel verlangen naar een inclusievere skate community in Nijmegen en is sindsdien alleen maar gegroeid. Op vrijdag 14 oktober 2022 hielden de Rollende Mina’s samen met de creatieve broedplek Hubert een minifestival. De avond bestond uit onder andere een bingo, een panel, een expositie[1] en tot slot skate- en kunstworkshops. Het doel: met de opbrengst een skate-café realiseren – and so they did.

Een queer skate scene, waarom is dat nodig?
In het panel bespreekt Bauhuis samen met onder andere Noâh Elshout (25), vrijwilliger bij New Wave, en Cornely Krijnen-Bel (38), medeoprichter van Dorks on Decks, het belang van een queer(-vriendelijke) skatescene. New Wave verzorgt al sinds 2020 skate-sessies voor girls & queers; Dorks on Decks kwam hieruit voort omdat Krijnen-Bel merkte dat er nog steeds ruimte ontbrak voor vrouwen boven de dertig. Het zijn onder andere deze Amsterdamse initiatieven die de weg hebben gebaand naar een inclusievere scene, een vooruitgang die de Mina’s in het oosten van Nederland voortzetten. De term ‘queer’ wordt in het panel gebruikt om te duiden op de afzetting tegen een heteronormatieve maatschappij – overkoepelend voor de LHBTI+-gemeenschap, met intersectionele aandacht voor mensen van kleur en/of met een (functie)beperking.

Hoewel er genoeg queer mensen skaten, is de skatescene, verrassend genoeg, lang niet zo toegankelijk. Dit hangt samen met een ‘macho-sfeer’: er is nauwelijks sprake van ‘liefdevolle ophyping,’ en er zijn veel seksistische opmerkingen te horen. “Wat ben je goed – voor een meisje”, heeft Krijnen-Bel vaak genoeg gehoord. Dit is denigrerend en legt bovendien een onnodige nadruk op genderstereotypen.

Ook de visuele cultuur helpt aan deze sfeer mee: skateboard decks met grafische (vaak vrouwonvriendelijke) opdrukken en shirts met aanstootgevende uitspraken. Wanneer zo’n dergelijke sfeer overheerst, zijn de meeste queer mensen, puur uit eigen veiligheid, toch op hun hoede. Skaten draait om het nemen van risico’s, en daar komt een bepaalde kwetsbaarheid bij. Wanneer je identiteit alleen al kwetsbaar genoeg is – wat komt er dan nog van het skaten zelf?

Onderweg naar gelijkheid
Hoewel de groei van een geïsoleerde, veilige subcultuur als muziek in de oren klinkt, blijven de Rollende Mina’s een opstapje naar een gelijkere skatescene. Ze zijn niet uitsluitend (witte, cis-mannen zijn heus wel welkom), maar willen juist alle vormen van uitsluiting de wereld uit helpen.  

De Rollende Mina’s zijn ingesteld op een zo inclusief mogelijke scene, echter geeft Steverink aan dat het soms lastig is daadwerkelijk iedereen te bereiken. Zo is het merendeel van de leden van het collectief wit – de Mina’s zijn momenteel bezig met onderzoeken hoe hier verandering in valt te brengen.

De inherente queerheid van skaten
“Skateboarden is eigenlijk inherent heel queer,” stelt Bauhuis, “en heeft een aantrekkingskracht op veel queer mensen.” De verklaring hiervan is niet ver te zoeken: in skateboarden mag alles. Er is sprake van een ultieme vrijheid om je op eigen manier te uiten; en valt queer zijn niet ook exact zo te definiëren? Skateboarden draait om het opbouwen van zelfvertrouwen en om alle kleine stapjes die je maakt als persoon. “Het heeft te maken met mijzelf en de connectie met de wereld om mij heen,” aldus Elshout. “Queer zijn en skaten, allebei op mijn eigen manier.”

Verder
Om dit zelfvertrouwen al zo vroeg mogelijk te bewerkstelligen, geven De Rollende Mina’s ook workshops aan jongere meiden (10-14 jaar) en/of beginnende skaters. Daarnaast werken ze veel samen met andere skate-initiatieven zoals Consent is Rad, of bovengenoemde New Wave en Dorks on Decks, om bijvoorbeeld korte films te creëren. De Rollende Mina’s zijn te vinden op Instagram en nu dus ook in het onlangs opgerichte skate-café.

[1] In de expositie waren werken te zien van Suis (Simone Bauhuis zelf), Jesse van den Berg, Sterre Meijerink en Nuka Lachman. De muziek werd verzorgd door DJ’s Club Transmission, Kim Josefine en Suus Hizzl.

Steun LOVER!
LOVER draait uitsluitend op vrijwilligers en donaties. Wil je dat Nederlands oudste feministische tijdschrift blijft bestaan? Help ons door een (eenmalige) donatie. Elke euro is welkom en wordt gewaardeerd. Meer informatie vind je hier.
Meer LOVER? Volg ons op Twitter, Instagram, LinkedIn en Facebook.