De Ster... als moeder
In het boek Vrouw zijn, hoe doe je dat? schrijft Caitlin Moran dat “de sterrencultuur het forum [is] waarop we tegenwoordig het leven, de rol en de ambitie van vrouwen onderzoeken en bespreken. (…) Daarom is het voor elke zichzelf respecterende moderne feministe van belang om de roddels over de sterren van de A-lijst te volgen: dat is de voornaamste bron voor de huidige beeldvorming van vrouwen.” LOVER wil als ´zichzelf respecterend modern feministisch´ online magazine niet achter blijven. Marija Scheeve schrijft daarom over de sterrencultuur. Niet over de levensdrama’s en diverse persoonlijkheden, maar over beeldvorming. Deze eerste column beschrijft het etaleren van het moederschap.
In de periode 1930 tot 1950 verborgen filmstudio´s het persoonlijke leven van hun sterren. Het persona dat gecreëerd werd op het witte doek, moest off screen in tact blijven. Tegenwoordig is het persoonlijke is publiek geworden. Filmsterren en andere artiesten zetten hun kinderen in als verdienmodel of PR offensief. Babyfoto’s leveren geld op en hoe meer bladen ze afdrukken, hoe meer de reeds behaalde roem wordt bestendigd. Actrice Jessica Alba heeft haar naam verbonden aan biologische babyproducten, zangeres en reality televisiester Jessica Simpson verdiende $ 800.000 aan de foto’s van haar eerstgeborene en gaat nog meer verdienen aan haar contract met Weight Watchers om haar babyvet kwijt te raken. Andere reality televisiesterren zoals Snooki, van Jersey Shore en onze Haagse Barbie, van Oh oh Cherso rekken met onverwachte baby’s hun fifteen minutes of fame.
Angelina Jolie is erin geslaagd om haar eigen imago doelbewust om te vormen van wild child naar oermoeder. Zij ontving een Oscar voor haar bijrol in Girl, Interrupted (1999) maar was lange tijd geen publiekslieveling door haar excentrieke gedrag. Zij zoende haar broer op de rode loper en droeg het bloed van haar man om haar nek. Dat veranderde toen zij andere aspecten van haar persoonlijkheid prominenter in de media bracht. Jolie werd goodwill ambassadeur voor de UNHCR, de VN organisatie voor vluchtelingen, en heeft een multi-etnische kinderschare geadopteerd en gebaard. Het geld dat zij ontving voor de foto’s van haar 3 biologische kinderen (respectievelijk $ 7 en $ 14 miljoen) heeft zij geschonken aan verschillende goede doelen, zoals Artsen zonder Grenzen en Human Rights Watch.
Het recente voorbeeld van deze verandering van beeldvorming is actrice Katie Holmes (Dawson’s Creek en Batman Begins). Na haar huwelijk met Tom Cruise werden op het internet grappen gemaakt dat ze was gehersenspoeld door zijn kerk (Scientology). Zij kwam dociel over in interviews en vanaf haar huwelijk in 2006 kwamen er geen grote films meer uit. Zelfs de televisieserie The Kennedys (2011), waarin Holmes First Lady Jackie Kennedy speelde, stopte na een seizoen en was alleen op een kleine betaalzender te zien. Haar carrière leek voorbij. Toen zij een scheiding aanvroeg en zichzelf profileerde als moeder die vecht voor het welzijn van haar dochter, stonden de zaken er opeens heel anders voor. Grote filmstudio’s deden haar aanbiedingen, ze is bezig met de verfilming van een zelfgeschreven scenario en presenteerde een kledinglijn. Katie Holmes blijkt ineens geen hersenloze bimbo te zijn, maar een vechter die koste wat kost wil voorkomen dat haar dochter in handen komt van de Scientology kerk.
Vrouwen die hun roem een extra boost geven door het moederschap, maken gebruik van het heersende beeld in de maatschappij. Waarin alle vrouwen een kinderwens hebben en zich kunnen voortplanten, waarin kinderloze vrouwen eng zijn. Paradoxaal genoeg realiseren actrices met hun moederschap hun professionele ambities. Ze stellen hun carrière en daarmee zichzelf boven anderen. Door hun kinderen te profileren laten actrices aan de roddelbladen lezende vrouwen zien, kijk, ik lijk op jou. Ik ren ook achter de kinderen aan met ongekamde haren. Lezeressen die zich identificeren met sterren of hun levenswandel moreel goedkeuren, gaan naar de bioscoop om films te kijken waarin zij spelen.
Begin twintigste eeuw toen het privé-leven van beroemdheden zich achter de schermen afspeelde, stonden de sterren ver van ons af. Tegenwoordig kunnen we ze volgen op Twitter en Facebook en weten we meer over hen dan over onze buren of kennissen. Kinderen passen in dit ‘sterren ze zijn net als ons’ beeld. Vandaar dat gretig gebruik wordt gemaakt van de gratis promotie die een kind met zich meebrengt. Wat de gevolgen zijn voor de kinderen die als marketingmateriaal zijn ingezet, komen we wellicht over een aantal jaar te weten. Maar als ze allemaal zo cynisch worden als ‘sterrendochter’ Carry Fisher hebben wij in elk geval wat te lachen.
foto (cc) mharrsch