Een man komt binnen en begint te schieten

Een korte persoonlijke geschiedenis van geweld

We weten niet wie ze is. Ze noemt zichzelf The Belle Jar, een elegante verwijzing naar de beroemde roman The Bell Jar van Sylvia Plath. Ze noemt zichzelf ook ‘pretentious as fuck’. Maar die pretenties mág ze hebben, met een schrijftalent dat zo onmiskenbaar is als dat van haar. In krachtige, volmaakt afgemeten zinnen vertelt Belle een korte persoonlijke geschiedenis van geweld tegen vrouwen, dat dezelfde beklemmende doeltreffendheid heeft als de roman waarnaar ze zich heeft vernoemd.

We zijn gewend om het te negeren. Alle keren dat we ongevraagd in onze tieten werden geknepen, er onder onze rok werd gegrepen, dat we ongewenst een stuk mannelijk vlees toegeschoven kregen. Een erectie in onze rug in de tram, tijdens een concert, die hand die brutaalweg onze hand op een ongewenste pik legt. We hebben allemaal zo onze persoonlijke geschiedenis. Ik moet zelf een jaar of vier zijn geweest toen mijn moeder me wegtrok uit de garage waarin een buurjongetje alle meisjes uit de buurt in hun onderbroekjes probeerde te voelen. Een jaar of acht toen alleen een bikinibroekje aan ineens verboden was. Mijn hele middelbareschooltijd was een aaneenschakeling van ongewenste handen en pikken. Mijn studietijd: altijd alert ’s avonds op straat, altijd voorzichtig zijn met wat je zegt tegen wie, altijd voorbereid zijn op het gevaar van seksueel geweld, én dan nog is het niet te voorkomen. Het is nooit meer opgehouden.

We negeren het omdat we weten dat het nog zó veel erger kan. ‘Meisjes kunnen alles wat jongens kunnen,’ zei de mooie Montreaalse lerares van Belle. Als de gymleraar Monsieur Pierre langs haar lokaal liep, liet ze al haar leerlingen ‘Bonjour Monsieur Sexiste’ zeggen omdat Monsieur Pierre meisjes niet liet hockeyen. Ze zei het niet meer nadat er een man de technische hogeschool van Montreal binnenliep en daar veertien vrouwen doodschoot. De man haatte de vrouwen omdat ze feministes waren. Omdat ze ingenieurs zouden worden. Omdat hij van mening was dat ze hem iets afnamen waarvan hij vond dat het aan louter mannen toebehoort. Hij haatte ze omdat ze vrouwen waren. ‘Vrouwen kunnen alles wat mannen kunnen, maar soms worden ze om die reden vermoord,’ zegt Belle. Haar Being A Girl: A Brief Personal History of Violence, een onalledaags portret van een alledaagse angst waarmee álle vrouwen leven, staat vandaag centraal bij LOVER.